Op naar Flores en de betoverde onderwaterwereld van Komodo National Park

Op de eerste dag van de nieuwe maand staan we al heel vroeg op, want we vliegen al om 07:00 uur naar Labuan Bajo op Flores. Om 05:00 uur staan we al beneden, maar de deur van het hotel is op slot. We proberen iemand te vinden en na enkele minuten komt dan eindelijk een medewerker aan die de deur voor ons opent. Ook de chauffeur van het hotel is nog niet wakker en moet dus eerst worden gewekt. Al met al bijna dertig minuten vertraging, het is maar goed dat we zo dichtbij het vliegveld verblijven. Op het vliegveld ontbijten we bij Warung Koffie Batavia en daarna vliegen we met Garuda Airlines naar Flores toe.

De vlucht duurt slechts iets meer dan een uur en vooral het landen is heel erg mooi over het laatste stuk van Soembawa en het Komodo National Park. De groen/gele eilanden in de heldere blauwe zee, een prachtig plaatje! Na de landing gaan we op zoek naar een accommodatie. Vanaf het vliegveld lopen we langs wat guesthouses en homestays en bij het eerste de beste dat er een beetje schoon en goed uit ziet overnachten we. We checken in en ploffen op bed, zo moe zijn we. Tot 12:00 uur slapen we uit en gaan dan het vissersdorp Labuan Bajo verkennen. Er is niet veel te doen, het is simpelweg een poort tot het Komodo National Park dat bekend is om zowel de eilanden die worden bewoond door de Komodovaranen en de magische onderwaterwereld. Beiden staan onder bescherming. Bij een lokale Warung hebben we geluncht en daarna zijn we opzoek gegaan naar een duikwinkel. Onze keuze valt uiteindelijk op Manta Rhei, een duikschool dat wordt gerund door een Vlaamse familie. Zij hebben een van de mooiste en meest comfortabele boten, het oogt allemaal professioneel en hetgeen waar Loes mee wordt omgekocht: na de duiken zijn er verse Belgische wafels aan boord. In de avond gaan we eten bij een lekker Italiaans restaurant genaamd La Cucina. We gaan op tijd naar bed, want morgen moeten we weer vroeg op staan om te duiken.

Op dinsdag 2 juli moeten we om 07:00 uur bij de duikschool zijn, dus we staan al om 06:00 uur op. We pakken al onze spullen, checken uit en moeten een half uurtje lopen maar de hoofdstraat van Labuan Bajo, door onze vermoeidheid gisteren kozen we voor het eerste beste Homestay wat we zagen, maar het is nogal ver lopen van het stad. Normaal geen probleem, maar om dat iedere ochtend voor het duiken te doen, nee bedankt! We checken onze spullen in bij een hostel tegenover de duikwinkel, midden in het stadje, lekker gemakkelijk dus.

Vanaf de duikshop lopen we naar de haven en gaan we aan boord. We krijgen een korte uitleg over alles en daarna komt het ontbijt op tafel: fruit, donuts, broodjes en stokbroodjes met ei. Duiken in Centraal-Komodo staat vandaag op het programma. De boot vertrekt vrijwel meteen naar de eerste duiklocatie. Het is anderhalf uur varen naar Siaba Besar. Vlak voor aankomst bereiden we ons voor en bij aankomst opmerking op de duiklocatie gaan we ook meteen ter water. De onderwaterwereld is hier heel erg mooi. We zien onder andere een grote octopus, inktvis en een hele grote schildpad. De tweede duiklocatie is bij Mawan en onverwacht zien we hier heel veel reuzenmanta’s. Ze zijn heel groot, met heel veel en cirkelen rondjes om ons heen. De derde duik was bij Batu Bolong, de mooiste duiklocatie van centraal Komodo en het heeft zijn naam eer aangedaan. We driften om de grote rots heen en zien drie soorten haaien: de zwartpuntrifhaai, witpuntrifhaai en grijze rifhaai. Natuurlijk zien we ook heel veel andere scholen vissen en zien we prachtig koraal. Na de duik moeten we weer twee uur varen terug naar Labuan Bajo. Onze eerste dag duiken in Komodo National Park was echt magisch en er is geen woord over gelogen dat dit tot de beste duikplekken ter wereld behoort! Oh, oh wat was het mooi!

Onze tweede duikdag hebben we op woensdag 3 juli. Vandaag gaan we duiken in Noord-Komodo en de eerste locatie waar we gaan duiken is Castle Rock. We krijgen een uitgebreide uitleg over de duiklocatie en wat we moeten doen. We doen een negatieve entree in het water wat inhoudt dat we al onze lucht uit onze BCD moeten halen, wellicht wat meer kilo’s aan onze gewichtenriem en zo snel mogelijk naar de bodem duiken. De negatieve entree is van belang, omdat de stroming op deze locatie aan beide kanten van “Castle Rock” enorm sterk is. Wij springen precies in het gat waar geen stroming is en moet daar ook blijven. Als één iemand faalt moeten we allemaal weer het water uit en opnieuw het water betreden. Het is de eerste keer dat we op deze keer te water gaan en we zijn licht gespannen. Vooral, omdat als het mislukt ook de andere duikers het water weer uitmoeten, het geeft toch een soort druk op ons. We zitten in de ervaren groep en wij zijn de minst ervaren van de vijf met slechts 60 duiken, de rest heeft allemaal tenminste 1000 duiken gemaakt in hun leven en zijn allemaal duikprofessional. De negatieve entree gaat perfect!! Maar als we beneden zijn blijkt dat er geen stroming is, dat is gek!! Normaal is hier altijd stroming en moet je je vasthouden aan het koraal om de grote vissen te zien jagen in de stroming. Dat is balen!! We gaan de hoek om en het is nog steeds heel erg kalm. Gelukkig is het alles behalve saai. We zien wittepuntrifhaaien, hele grote napoleonvissen van drie meter lang, een school zeesnoeken, scholen vleermuisvissen, een grote school fuseliers en giant trevally’s die op ze jagen! Er zijn nog heel veel andere vissen, maar van gekkigheid weet je niet waar je moet kijken, het is ongelooflijk mooi. Zelfs het koraal. Tom’s eerste reactie toen hij boven kwam: “what the fuck was going on there”, zo mooi was het. Een van onze beste duiken die we ooit hebben gedaan. Heel mooi, gisteren magisch? Dit overtrof het, we komen superlatieven te kort. De tweede duik van de dag doen we iets verderop bij de Caldron, dat ook wel de shotgun wordt genoemd. De reden hiervoor is dat je door een kloof duikt met een diepe kuil dat ooit door dynamietvissen is ontstaan. De hele massa water wil daardoor door een kleine opening, waardoor een enorme stroming ontstaat. In die stroming gaan wij met een rifhaak hangen, want stroming dat betekent grote vissen. Het kost ons heel veel kracht om de haak te blijven vasthouden in de stroming en als we opzij kijken wordt de beademingsregulator uit de mond gedrukt of het masker zijwaarts getrokken. Het is leuk en we zitten vol adrenaline en we zien drie wittepuntrifhaaien voor ons driften in de stroming. Ook kwam er een zwangere verpleegsterhaai voorbij. Na de show lieten we los en werden we weggeschoten (vandaar de bijnaam shotgun). De laatste duik van de dag deden we bij Tatawa Besar en was ook heel mooi. We zagen onder andere slapende haaien en grote schildpadden. Na de derde duik vaarden we weer voldaan terug naar Labuan Bajo. Ja duiken in Komodo is echt waanzinnig mooi!

‘S avonds eten we nasi goreng op de avondmarkt. Wederom zijn we teleurgesteld in de Indonesische Nasi Goreng. Dit is nu onze vierde maand in Indonesië en we hebben nog maar enkele goede Nasi Gorengs gehad. Nergens smaakt het zo lekker als thuis. Hier stoppen ze er heel weinig vlees in, weinig groenten en geen verse kruiden. Misschien kunnen de Indonesiërs het thuis als ze het voor zichzelf maken, maar commercieel is het waardeloos. Bijna overal in Indonesië maken ze de Nasi Goreng met alleen rijst, chili saus en ketjap manis. Een heel klein beetje gepullde kip erdoor, kant en klare gebakken uitjes er overheen en een gebakken ei. Totaal geen verse kruiden of ingrediënten.

Onze laatste en derde duikdag op donderdag 4 juli wordt Manta Day genoemd. Op deze dag gaan we specifiek naar plekken waar de reuzenmanta’s voor komen. Althans dat zou de bedoeling zijn. Voor onbekende redenen doen we onze eerste duik bij de Mini Wall van Sebayur Kecil. Een koraalwand waar je vooral opzoekt gaat naar macro, het kleine onderwaterleven. Er was niet veel te vinden en wij vonden het allebei maar een saaie duik. Oprecht een slechte keuze van onze duikorganisatie om hier te duiken. Mawan Besar is onze tweede duiklocatie en hier zien we één reuzenmanta en wat koraal. De laatste duik was bij Manta Point waar we de eerste vijftig minuten alleen een Pea Cock Mantis Shrimp en heel veel dood koraal zagen. Tijdens de laatste vijf minuten zagen we een gemarmerde sidderrog, adelaarsrog en een reuzenmanta. Kortom, tijdens de laatste dag waren alleen de laatste vijf minuten eigenlijk de moeite waard. Desalniettemin vonden wij Komodo over het algemeen geweldig en raden wij het iedere duiker aan. Ook niet-duikers zouden hier hun introductieduik moeten doen, je bent gegarandeerd verslaafd aan duiken!  In de avond hebben we samen met wat andere duikers gegeten en daarna sloot onze duikgids Lolita aan voor een drankje bij Blue Marlin.