Jakarta: Gigantische metropool, pikante geschiedenis en chillen met locals

Na twee volle dagen in Bandung te zijn geweest verruilen we deze op dinsdag 10 september voor Jakarta, de hoofdstad van Indonesië. Om 07:45 uur nemen we een taxi naar het station en om 08:35 uur gaat onze trein naar het voormalige Batavia. Ook deze treinreis gaat langs lange rijstvelden, plantages en bossen en door de bergen. Loes omschreef het alsof we in een attractie van de Efteling door een sprookjesbos spoorden. Althans het begin van de reis, hoe dichter we bij Jakarta komen, hoe bevolkter het wordt.

De treinreis van vandaag duurt gelukkig niet zo lang en al om 11:45 uur komen we aan op Stasiun Gambir. Van daar nemen we een GOJEK naar Hotel des Indes. Het originele fameuze Hotel des Indes werd in 1856 gebouwd en in 1971 afgebroken. De hedendaagse Hotel des Indes is nog maar pas geopend en heeft een eervolle vernoeming naar het origineel.

Op aanraden van lokale Jakartaanse vrienden lopen we naar een Vietnamees restaurant en naastgelegen koffiezaak. Bij het eerste nemen we een heerlijke Banh Mi en de koffie is ook uitstekend. Na onze lunch nemen we een taxi naar Masjid Istiqlal. Dit is de grootste moskee van zuid-oost Azië met een capaciteit van 200.000 mensen. Istiqlal betekent onafhankelijkheid in het Arabisch en is gebouwd als icoon voor de verworven onafhankelijkheid. Dertig architecten streden mee om de strijdt voor het design en  Frederich Silaban won. Saillant detail is dat hij een christen is. Ook bijzonder is dat tegenover de grote moskee, de grootste kathedraal van Jakarta staat. Binnen krijgen we een persoonlijke rondleiding van een medewerker van de moskee. Ze legt alles uit en we mogen alles vragen. Best bijzonder, want in bijna elke moskee in Indonesië werden we geweigerd en door deze openheid komen we veel te weten en krijgen we meer respect voor het islamitische geloof in Indonesië.

Vanaf de moskee lopen we naar het voormalige Koningsplein dat na de Indonesische onafhankelijk werd veranderd in Medan Merdeka. We lopen over een weg die is afgezet en langs een mooi gebouw. Een beveiliger met geweer en daarop een bajonet komt op ons af, want we mogen hier niet lopen. Het blijkt het presidentiële paleis te zijn en hier is pas geleden een bom ontploft, dus zijn ze extra streng. Voordat we naar het onafhankelijkheidsplein lopen gaan we eerst naar Museum Nasional, een museum met veel informatie over de historie, cultuur en natuur van Indonesië. Ook ligt hier het skelet van de Homo Floresiensis, de in 2003 ontdekte mensensoort op het eiland Flores. In de Liang Bua waar wij in juli waren geweest.

Het Medan Merdeka is omgeven met een hek en slechts twee poorten zijn geopend. Om binnen te kunnen komen moeten we langs een groep Papoease betogers die onafhankelijkheid willen van Indonesië. Het schijnt momenteel heel erg chaotisch te zijn in Papua. Veel politieke onrust en zelfs rellen. In het midden van het Medan Merdeka staat het 137 meter hoge Monument Nasional. 

Vervolgens zijn we via verschillende straten terug naar ons hotel gezworven. We hebben ons even opgefrist en zijn toen naar de gigantische winkelcentra Grand Indonesia en Plaza Indonesia gelopen om te shoppen. We vliegen immers overmorgen terug naar Nederland en hebben weinig kleding thuis.

Woensdag 11 september is onze laatste volledige dag in Jakarta, in Indonesië en überhaupt van onze reis. Dit is dus echt wel een bijzondere dag en willen er nog even alles uithalen.

Eerst gaan we naar Oud-Batavia, waar van 1619 tot 1799 het hoofdkwartier van de VOC was gevestigd. Ten tijde van de VOC telde Batavia tot 50.000 inwoners. In de tweede helft van de 19e eeuw groeide Batavia uit tot een stad van ruim 800.000 inwoners. Aan het eind van de Nederlandse koloniale periode werd het aantal van 1 miljoen inwoners bereikt. In 1905 telde de stad 9.000 Europeanen, inclusief de met hen juridisch gelijkgestelde "Indo-Europeanen". De Europeanen en de mestiezen vormden toen één procent van de totale bevolking. Als "gewest" telde Batavia dat jaar 2,1 miljoen inwoners, waaronder 14.000 Europeanen, 93.000 Chinezen en 2.800 Arabieren. Batavia had in het verleden twee bijnamen: "Het kerkhof der Europeanen", vanwege de hoge sterftekans voor met name nieuwkomers in het VOC-tijdperk en in de 19e eeuw "Koningin van het Oosten" door de stedenbouwkundige schoonheid.

In Oud-Batavia zijn we naar het Bank Indonesia Museum gegaan waar we alles over (de geschiedenis van) Indonesisch geld te weten konden komen. Heel interessant en er lag ook een pure Goudataaf van 13.5 kg die goed bewaakt werd. Ook waren alle erkende valuta ter wereld er te bewonderen. Na het museum lopen we naar Fatahillah Square. We lunchen hier wat en gaan het Jakarta History Museum waar we alles over deze staat en haar ontstaan te weten komen. We lopen naar Jembatan Kota Intan, een hele oude Hollandse brug. Met een taxi gaan we naar de haven van Jakarta en naar Batavia Marina. Vanaf daar zijn we terug gegaan naar Medan Merdeka en vervolgens ons hotel. In de avond hadden we afgesproken met Citra en haar vriendinnen die wij hadden ontmoet op Pulau Weh. Tegenover ons hotel is blijkbaar een hele bekende Pasar Malam met heerlijk eten. We eten allerlei Indonesische gerechten van de straat, de helft kenden wij niet eens. Echt leuk dat we door deze lokale vrienden van alles proeven wat we anders nooit hadden gekozen. Daarna gaan we met hun auto naar een rooftopbar. We proberen weer allerlei Indonesische lekkernijen en bestellen een fles wijn, we moeten onze reis natuurlijk wel in stijl afsluiten. Diep in de nacht nemen we afscheid van Citra, Dewi en Julia en worden door hen weer bij het hotel afgezet. 

Het is zover, donderdag 12 september, we vliegen van Jakarta naar Oman en vanuit daar naar Frankfurt. Dit betekent dat onze reis erop zit. Na een rustig ontbijt nemen we ruim van te voren een taxi naar het Soekarno-Hatta vliegveld. We houden rekening met files en een rit van drie uur, maar wonder boven wonder is er bijna geen verkeer in het normaal altijd zo drukke Jakarta. Na iets meer dan een half uur, dus veel te vroeg komen we aan op het vliegveld. We checken in en droppen onze bagage. Het besef dat onze reis voorbij is, wordt steeds groter.

In Bandung werden we door alle reizigers die we in ons hotel ontmoetten gewaarschuwd voor Jakarta. Het is verschrikkelijk! Het is smerig, druk heel veel smog, heet, gevaarlijk, het stinkt en spendeer er zo weinig mogelijk tijd! Wij hebben geen idee waar deze mensen het allemaal over hebben. Zijn wij zoveel gewend of doen wij iets verkeerd? Wij hebben een heel groot deel van het centrum gezien, waarschijnlijk meer dan de gemiddelde de reiziger die naar Jakarta gaat.

Het is de meest georganiseerde stad van Indonesië, er staan prachtige goed onderhouden koloniale gebouwen, de straten worden de hele dag geveegd en zijn dus schoon, kanalen worden gebaggerd en schoon gemaakt, overal staan prullenbakken voor gescheiden afval en mensen gooien geen afval van zich af, er rijden nieuwere auto’s en motoren dan in de rest van Indonesië dus je ademt schonere lucht in, mensen zijn intelligent en vriendelijk en er zijn goede bars en hele lekkere restaurants. Ook de drukte in het verkeer valt ons enorm mee, echt niet drukker dan wereldsteden als Amsterdam, Auckland, Ho Chi Minh City, Kuala Lumpur, Melbourne, Singapore of Sydney. Misschien uit dit rijtje nog wel de minst drukke stad. Ja, er hangt smog in de lucht, maar zeker niet meer dan Singapore of Kuala Lumpur, steden waar iedereen lyrisch over is. Heet is het wel, maar kom op, je bent in de tropen!! Kortom, wij snappen alle ophef over Jakarta niet. Het is zeker niet onze meest favoriete stad, maar we vinden het wel heel erg ondergewaardeerd. We zijn blij dat we met eigen ogen onze mening over deze stad hebben mogen vormen. Wij denken dat het er ook mee heeft te maken dat de meeste reizigers rechtstreeks uit Europa komen en licht geschokt aankomen in Jakarta. Maar dit schrijvende snappen we dan niet waarom mensen niet geschokt zijn in andere Aziatische steden.