Merida: Heldere cenotes en een mooie levendige koloniale stad

We slapen lekker uit in Valladolid en ontbijten met een burrito bij Burrito Amor. Tegen 09:00 uur rijden we weg richting Merida. We kunnen over de tolweg of over de oude weg en besluiten de oude weg te nemen. Deze weg gaat langs allerlei dorpjes en zo zie je nog wat van het Mexicaanse leven. Bij iedere drempel, en er zijn er veel, staan mensen die je aanhouden om iets te verkopen. Van vers fruit tot aan hoeden en souvenirs. De drempels zijn zo hoog dat je ze echt met maximaal 20 kilometer per uur mag overrijden. Deze zijn echt overal in Mexico en zitten er soms voor ons echt uit het niets. Op de weg naar Merida nemen we een kleine omweg naar Cuzama, waar de cenotes van Cuzama zijn. Dit zijn drie cenotes relatief dichtbij elkaar midden in een bos, de Mexicanen noemen het jungle, maar wij vinden een jungle iets anders. Om bij de cenotes te komen moeten we op 7 km afstand de auto parkeren en overstappen op een treinkarretje die wordt getrokken door een paard. Het spoor is vroeger doende Spanjaarden aangelegd, maar ik kom er niet echt achter waarom en waar het voor heeft gediend. Wij zitten met ons tweeën en een ruiter op het karretje. De man zorgt erg goed voor zijn paard en het lijkt alsof het zijn beste vriend is. Na ruim een half uur rijden komen we aan bij de eerste en de kleinste van de drie cenotes: cenote Chan Ucil. De cenote is prachtig met heel veel rotsformaties en een klein poeltje. Loes gaat even zwemmen en Tom blijft met de gids praten.

Niet veel later gaan we over het spoor door naar de tweede cenote. Eenmaal daar aangekomen besluit onze gids door te gaan naar de derde cenote, want we staan al twee wagonnetjes. Met andere woorden we zijn niet alleen in die cenote. Bij de derde cenote Balonchoojol aangekomen, tevens de grootste cenote, zijn we helemaal alleen in een hele grote cenote. Het zonlicht komt perfect in het midden van de cenote binnen. Het water heeft daardoor hele mooie kleuren en het water is heel erg helder. Je kan de bodem zien. Beiden duiken we hier het water in vanaf het platform en na lekker te zijn afgekoeld (het is snikheet, tegen de 40 graden aan), vervolgen we onze weg terug naar de tweede cenote: Cenote Chac Sinic Che. Hier zijn ondertussen nog meer mensen gekomen en we kijken even snel in deze mooie cenote, springen er even in en gaan terug naar onze treinkar. Over hetzelfde spoor moeten we terug en komen steeds meer wagonnetjes tegen die de cenotes willen bekijken. Iedere keer als we een tegenligger tegenkomen dan moet een van de twee van het spoor af. Heel bijzonder.

Eenmaal terug bij de auto vervolgen we onze weg naar Merida waar we rond 14:30 uur aankomen. We hebben een hotel midden in de stad met gelukkig weer een zwembad, want het is echt heel erg heet. Na het inchecken gaan we lunchen bij Bela Chela. Dit prima restaurant is gelegen in een mooi koloniaal pand met een enorm mooie en grote patio. We eten hier een speciale vleesschotel met allerlei specialiteiten uit de regio, erg lekker. Vervolgens gaan we in de hitte de stad verkennen. Merida is de hoofdstad van Yucatán en tevens de grootste stad. Het is net als Valladolid een typische voorbeeld stad uit de Spaanse koloniale tijd, maar dan vele malen groter. Overal zijn pleintjes en kerken en we slenteren van plein naar plein door de drukke en gezellige straten met de vele barretjes en restaurants. Heel erg leuk!

We struinen door de straten en komen bij koffiebar Manifesto waar ze hele bijzondere en lekkere koffie hebben. Loes neemt een koffie met kokos en Tom met sinaasappel, echt heel lekker. Vervolgens gaan we op zoek naar een pinautomaat die we bijna nergens kunnen vinden, maar gelukkig komen we naar een uur zoeken aan bij een bank waar onze maestro kaart wel wordt geaccepteerd. We willen uit veiligheidsoverwegingen niet altijd de creditcard meenemen, maar het blijft toch lastig om een pinautomaat te vinden die met onze Nederlandse pinpassen werkt. Gelukkig vinden we er toch één. Zodra we onze zakken weer vol met geld hebben gaan we naar Mezcaleria la Fundacion een beroemde bar in Merida. Een Mezcaleria bekent eigenlijk een plek waar Mezcal wordt verkocht. Mezcal is een sterke drank dat net als Tequila van de agaveplant wordt gemaakt. Echter wel van een ander soort agave en op een andere manier wordt gestookt. Het smaakt wat rokeriger. In Merida adviseert iedereen ons hier mezcal te drinken en wij bestellen in deze bar dan ook de proeverij. Het wordt geserveerd met stukje sinaasappel, gemalen worm en gedroogde sprinkhanen. Op het moment dat het wordt geserveerd kijken wij de ober aan en vragen of hij serieus is. Hij zegt: “ja!” Wij lachen en denken dat hij ons, toeristen, de gek aansteekt. De ober blijft erbij dat we de sprinkhanen moeten eten na een slok mezcal en wij vragen hem een sprinkhaan te eten. Hij zegt: “serious, you want me to eat your food”? En neemt een paar sprinkhanen. Heel erg lekker zegt hij! Helemaal in shock, kijken wij elkaar aan, nemen een lik van de gemalen worm, tellen tot drie, nemen een shot mezcal, zuigen de sinaasappel uit, tellen weer tot drie en eten de sprinkhaan. Beiden zijn we stil en kauwen we ons beiden naar dezelfde reactie: “hmm, best lekker!”. Het heeft dezelfde smaak en structuur als zoute popcorn. Niks mis mee dus! Toch eten we er slechts een paar meer en eten we niet de hele schaal leeg. Het blijft toch een beetje een gek idee om een hele sprinkhaan te eten, met pootjes er nog aan en ogen er nog in. Maargoed, voor het eerst sinds lange tijd weer een cultuurschok gehad en deze gelukkig ook weer overwonnen. De Mezcal is overigens erg lekker en de bar is echt gezellig. Toch besluiten we verder te lopen om meer van Merida te gaan ontdekken. We lopen naar het grote centrale plein waar het stadhuis en de grote kerk zijn gevestigd, zoals in alle koloniale steden uit de Spaanse Tijd. We gaan op een bankje zitten, de zon gaat langzaam onder en zien dat de lokale bevolking samenkomt. Kinderen spelen met elkaar op het plein, mensen proberen snacks, drankjes en souveniers te verkopen, mensen maken muziek en aan de rand van het park bouwen mensen hun marktkramen op. Er valt van alles te zien, er is veel diversiteit en het valt ons op dat mensen hier heel erg passievol zijn. Mensen dansen met elkaar en geliefden zoenen vol passie in de openbaarheid op de bankjes. Het is een genot om te mogen aanschouwen. We blijven echt een uur op het bankje zitten om alles te observeren, wat een mooie cultuur en fijne sfeer hangt er in deze stad. Om 20:00 uur begint er een culturele show voor de grote kerk. De hoofdstad is er voor afgezet. Traditioneel trommelgeroffel lokt ons naar de mensenmenigte en we zien mensen in traditionele Maya kledij bepaalde rituelen en dansen uitvoeren. Leuk om even te bekijken. Vervolgens lopen we de afgezete straat verder in en komen langs allerlei barren en restaurants die hun terrassen ver hebben uitgestalt op de normaal zo drukke straat. Iedere zaterdagavond zetten ze blijkbaar deze straat af en loopt deze stad helemaal uit oor een en al gezelligheid. Om de paar blokken zit weer een plein met nog meer barretjes en restaurants. Echt top! Het hoogtepunt van onze avond is bij la Negrita. Van buiten lijkt het een kleine bar. We willen naar binnen en er staat een kleine rij voor. Dat is altijd goed! Eenmaal aan de beurt worden we verzocht een mondkapje op te doen. We lopen de bar in, een klein gangetje door en komen in een gigantische binnenplaats waar honderden mensen staan te dansen op salsa muziek. Het is zo druk dat iedereen tegen elkaar opdanst en ohja, niemand draagt een mondkapje. Haha, hoezo schijnveiligheid bij de deur. De avond is erg gezellig, we dansen en raken aan de praat met de lokale bevolking.

Na veel gedans besluiten we onze kroegentocht te vervolgen naar Pipiripau waar eigenlijk hetzelfde plaatsvind als zojuist omschreven over Negrita. Alleen is dit een wat jonger publiek. Hier drinken we ook een aantal drankjes en we eindigen de avond op een terras op een plein waar ze livemuziek spelen. We komen in gesprek met de eigenaar en proeven allerlei verschillende tequila en speciaalbier. Echt een hele leuke avond en diep in de nacht rollen we ons bed in. Maar niet voordat loes eerst nog even een duik in het zwembad maakt, want ‘s nachts is het nog steeds boven de twintig graden. We zijn niet lang in Merida geweest, maar vonden deze avond geweldig, Merida bedankt!