De prachtige treinreis naar en de adembenemende waterval rondom Malang

In de ochtend van woensdag 12 juni vertrekken we al vroeg met een ojek (motortaxi) naar het treinstation Solo Balapan, het treinstation van Surakarta. Vandaag hebben we een lange treinreis van bijna zeven uur naar Malang, een plaats in Oost-Java. Vrijwel meteen in het begin zijn de uitzichten vanuit de trein prachtig. We rijden langs mooie en hoge bergen en vulkanen die we al van veraf zien. We sporen ten noorden van de Gunung Lawu waar we gisteren met de motor zijn geweest. Daarna rijden we ten noorden en even later oosten van Gunung Ngliman. Vervolgens passeren we aan de zuidkant Gunung Kawi. Bergen en vulkanen zijn niet het enige wat we zien, want we passeren grote meren, waaronder Waduk Karangkates. Ook zien we het dagelijkse leven van de gemiddelde Javaan, hard werken en zwoegen op het land en in de plantages.

Iets voor 16:00 uur komen we aan op het treinstation van Malang. Natuurlijk staan de taxichauffeurs ons weer op te wachten, maar we kunnen lopen naar ons hostel op enkele honderden meters van het treinstation. Het is een nieuw hostel, dat slechts een maandje is geopend met een Nederlandse eigenaresse die met een lokale man uit Malang is getrouwd. Je kan meteen zien dat dit onder Nederlands management valt, want alles is gewoon goed geregeld. Hele goede matrassen, stopcontacten op de juiste plekken, fijne loungeplekken en iedere kamer heeft een thema, waaronder één delftsblauwe kamer. In de bar kun je verse sapjes en smoothies bestellen en het ontbijt is gewoon goed. 

Na het inchecken verkennen we direct even de omgeving en huren alvast een motor zodat we dat morgenvroeg niet meer hoeven doen. Dit is nog niet zo makkelijk gevonden, want door de Suikerfeestperiode zijn heel veel motoren al verhuurd. We vinden een hele oude en kleine oncomfortabele scooter, hopelijk komen we hiermee de bergen door. In de stad is het prima.

Op donderdag 13 juni gaan we naar Air Terjun Tumpak Sewu, met 120 meter de hoogste waterval van Java. Het is een twee uur durende rit vanaf Malang naar deze waterval. De weg is door de berg en bij het stijgen komt onze scooter maar mondjesmaat vooruit. Het begint onderweg heel hard te regenen en we schuilen bij een medische kliniek. We kopen bij het winkeltje ernaast een poncho en rijden verder.

Aangekomen bij de waterval zou er in eerste instantie een panorama uitzicht moeten zijn met daarachter Gunung Semeru, maar we zien helemaal niets door een grote mistwolk. We klauteren over het natte en gladde pad helemaal naar beneden en halverwege verliest Loes haar slipper. Een Indonesische jongen springt gelukkig een stukje naar beneden en pakt de slipper. Anders had Loesje op haar blote voetjes verder gemoeten. Beneden in de kloof aangekomen moeten we nog een stuk richting de waterval lopen en een rivier doorkruisen. Wanneer we de hoek omlopen zien we Air Terjun Tumpak Sewu, wat vrij vertaal 1000 watervallen betekent. De waterval is adembenemend! Er zijn geen andere woorden voor. 270 graden om ons heen is een waterval die in één grote bak plonst. Het zijn allemaal smalle watervallen wat samen één grote waterval vormt, vandaar de naam 1000 watervallen. Na enkele minuten zijn we klets nat door al het water dat op de rotsen terug omhoog kaatst. Het is waanzinnig en we blijven een lange tijd vol bewondering kijken. Het geeft een extra bijzondere ervaring door de mist wolk die boven de waterval hangt. Slecht weer is niet altijd zo slecht nog niet!

Bij de waterval zijn ook nog grotten. Maar die moeten we wel eerst vinden. We lopen dus met de rivier mee en tot onze verbazing zijn hier nóg meer watervallen! De omgeving is prachtig en we lopen door een kloof die vol is met weelderige groene planten en enorme rotsen. Het water in de rivier is erg helder en als mensen een paradijs zouden omschrijven, dan zou het er zo uitzien. De grotten hebben we nooit echt gevonden en toch hebben we er lang naar gezocht. Wel hebben we watervallen beklommen en genoten van deze mooie plek.

We hebben meer tijd dan verwacht bij deze waterval doorgebracht, dus slaan we de kleinere watervallen in de buurt over. We willen namelijk niet in het donker rijden, lijkt ons hier levensgevaarlijk. Geen enkele waterval in dit gebied komt toch in de buurt van Tumpak Sewu en haar omgeving, dus vinden het niet erg dat we het missen. Vlak voor Malang bezoeken we nog twee kleine tempels: Candi Kidal en Candi Jago. Terug in Malang gaan we heerlijk eten bij Madame Wang Secret Garden. Vooral de tuin is heel mooi aangekleed. Na het eten gaan we naar een winkelcentrum om allebei een lange broek te kopen voor Gunung Bromo die we over een aantal dagen willen bezichtigen. Het schijnt er ‘s avonds en met de zonsopgang heel koud te zijn en allebei onze lange broeken zijn dusdanig versleten dat we nieuwe broeken moeten hebben.

Vrijdag 14 juni vertrekken we om 16:00 uur met de trein naar Probolinggo. Daarvoor hebben we dus eerst nog een hele dag in Malang. We gaan weer op pad met ons scootertje. Eerst gaan we naar Candi Singosari, wel bijzonder hoe alle tempels rondom Malang midden in woonwijken liggen. Vervolgens rijden we naar de Wonosari theeplantage. We nemen hier een fabriekstour en zien hoe de thee wordt gemaakt. Heel interessant om te zien en de plantage zelf is heel mooi! Voor de export wordt de thee in zakken van 55 kilo verpakt, dat zijn echt enorme zakken. Bij de tour zit een lunch inbegrepen en daarna rijden we terug naar Malang om onze trein van 16:00 uur te halen. Dan merkt Tom ineens dat de scooter moeilijk stuurt en het blijkt dat we een lekke band hebben. Lekker dan midden op het platteland. We spreken een boer aan die daar met zijn kruiwagen loopt om te vragen waar een bengkel (monteur) is. Waarom weten we niet, maar hij heeft een bandenpomp in zijn kruiwagen (alsof hij wist dat we eraan kwamen) en hij pompt onze voorband op en zegt dat we zo snel mogelijk naar een bengkel moeten. We komen zo in ieder geval van het platteland naar de bewoonde wereld en stoppen bij een bengkel. We vertellen hem het verhaal dat we de trein van 16:00 uur moeten halen. Hij pompt onze band heel hard op en zegt dat we het wel redden tot Malang. Geweldig, deze logica!! Inderdaad we halen Malang, zijn op tijd, brengen de scooter terug en nemen een ojek naar het treinstation.

We hebben de laatste zitplaatsen naar Probolinggo weten te bemachtigen en kunnen helaas niet naast elkaar zitten. In Indonesië boek je een stoel voor de trein, anders dan in Nederland dat je overal kan gaan zitten. Gelukkig zitten we wel bij elkaar in dezelfde coupe en is het slechts een rit van drie uur!