Re-united met Lizan aan de andere kant van de wereld

Vrijdag 12 april staan we vroeg op, want we moeten vandaag met de boot naar Kota Kinabalu. We moeten inderdaad, want Tom’s zusje, Lizan komt ons opzoeken en landt vanavond rond 20:00 uur in de hoofdstad van Sabah.

Bij het ontbijt wachten we op onze gids Ronaldo, maar om 07:50 is hij er nog niet. Hij heeft zich verslapen en we besluiten zonder hem naar de haven te lopen. We nemen de boot al om 08:00 uur naar Victoria op het eiland Labuan, de kleinste staat van Maleisië. We komen om 10:00 uur aan in Victoria en lopen naar het loket om alvast tickets te kopen voor de boot naar Kota Kinabalu, die vertrekt om 13:00 uur. Alles schijnt hier belastingvrij te zijn, dus ons plan is om even te gaan shoppen terwijl we wachten op de boot naar Kota Kinabalu. We bestellen onze tickets bij het loket en de boot blijkt vol te zitten. Er is geen plek meer voor ons. Wij vertellen dat we mee moeten en vandaag in Kota Kinabalu moeten zijn. We zeggen dat we wel willen staan, maar we mogen niet mee. Vreemd voor een land waar ze het normaal gesproken niet zo nauw met de regels nemen en te pas en te onpas extra mensen in bussen of boten plaatsen. Maargoed, we mogen dus echt niet mee. Lichte stress als we hebben, want we kunnen Lizan natuurlijk niet na zo’n lange reis alleen laten wachten, bedenken we een oplossing. Na wat rond te vragen blijkt dat we met de speedboot naar Menumbok kunnen, terug naar het vaste land. Volgens de vrouw moeten we dan nu weg, zodat we wellicht de bus van 11:00 uur naar Kota Kinabalu nog halen. De kapitein wacht rustig tot zijn boot vol is. Jonge jonge, schiet op, denken we! We zeggen dat we haast hebben, maar hij verrekt geen spier, is toch niet zijn probleem denkt hij. De hele speedboot rit kijken we op onze klok. Het is bijna elf uur. De kapitein neemt ook nog eens heel rustig de tijd om goed aan te meren. Om 11:10 uur staan we op de pier en rennen we naar het busstation. Pff, gelukkig vertrekt in Azië niets op tijd, onze bus staat er nog, we hebben zelfs nog even de gelegenheid om te lunchen. Rond 14:00 uur komen we in Kota Kinabalu aan. We vragen of de bus ons bij het winkelcentrum, waar ons hostel is, kan afzetten. Dat kan hij wel, terwijl hij voor het stoplicht staat, moeten we snel, binnen een paar seconden de bus verlaten. Staan we dan midden op straat, alle auto’s om ons heen toeteren. Wat een gek die chauffeur! Maar ach we hoeven tenminste niet ver te lopen naar onze overnachtingsplek en het scheelt ook een taxiritje. Zo maken we nog eens wat mee!

Na het inchecken, gaan we wat eten en naar een uitzichtpunt over Kota Kinabalu. Verder rusten we wat uit en om 20:00 uur reizen we naar het vliegveld om Lizan op te wachten. Het duurt enorm lang voordat ze de in de aankomsthal is, waarschijnlijk duurt het lang bij de immigratie en de bagageband, maar dan is ze er na een lange vlucht dan toch! Het kleine zusje heeft het geflikt.

Na een warm onthaal, regelen we voor Lizan even de huishoudelijke dingen zoals een wat geld en een simkaartje en daarna nemen we een Grab naar ons hostel. Lizan frist zich even op en we geven haar een rondleiding langs de boulevard, over de avond- en vismarkten en tenslotte gaan we naar de foodtrucks. We genieten hier van wat delicatessen en gaan terugnaar het hostel, want iedereen is moe van het reizen!