Reuzemantaroggen en draken tijdens de boottocht van Flores naar Lombok door Komodo National Park

17 juli 2019 - Komodo National Park, Indonesië

Om 07:30 melden we ons bij het kantoor (kraampje aan de straat) van Wanua Adventures. Deze organisatie biedt vierdaagse boottochten van Labuan Bajo naar Lombok en visa versa. Vanaf het kantoor lopen we naar de haven waar twee boten van de organisatie zijn aangemeerd. Een nieuwe boot met alles erop en eraan en een oude, naar ons inziens, versleten boot. Wij konden goed met het personeel van Wanua, we waren al drie keer langs geweest voor informatie, en wisten te regelen dat wij op de nieuwe boot mochten. De nieuwe boot was uitgerust met alle nieuwe veiligheidsuitrusting, radio-apparatuur en reddingsboot, simpelweg meer comfort. Vooral de veiligheid en radio vonden wij belangrijk, want er zijn veel horrorverhalen bekend over gezonken schepen in de ruige zeeën van Indonesië en met name het stuk tussen Flores en Lombok (toevallig van de week nog bij Beau op televisie: https://www.linda.nl/nieuws/fragmentgemist/els-scheepsramp-overleefd/ ). Ja we komen soms wel als twee onbezonnen verdwaalde reizigers over, maar dit soort zaken willen we altijd voor elkaar hebben.

Op de boot maken we kennis met de crew van het schip, met de andere gasten en kiezen we

een slaapplekje (bovenop het dek liggen allemaal slaapmatjes naast elkaar, het is dus een soort grote bunkroom). Iets na 08:00 uur verlaten we de haven van Labuan Bajo en varen we naar onze eerste stopplek: Pulau Rinca. Dit eiland is een van de plekken waar komodovaranen voorkomen. De Komodo Varaan is endemisch aan Flores en komen in het Komodo National Park alleen voor op de eilanden Komodo, Rinca, Nusa Kode en Gili Motang. Ook is er een hele kleine populatie aan de noord- en westkust van Flores. Op Rinca is een klein dorpje met lokale bewoners. De komodovaranen komen af op de geur van de keuken, dus zijn ze makkelijk te spotten. Op dit eiland is het dus een zekerheid dat we komodovaranen zien. In een baai van Rinca ankert de boot en worden we met een speedboot naar het eiland gebracht. Daar worden we opgewacht door een ranger die vertelt dat ongestelde vrouwen niet op het eiland mogen komen, omdat komodovaranen bloed van vijf kilometer afstand kunnen ruiken. Iedereen denkt dat het een grapje is, maar later blijkt dat dit serieus een regel is. Eerst moeten we een stuk lopen naar het dorp en daar aangekomen zien we meteen vijf komodovaranen liggen. In volle relax stand zo lijkt het, maar, waarschuwt de ranger met een tweetand in zijn hand, dit is schijn, want ze zijn klaar voor de aanval. De lange stok met aan het einde een tweetand dient om een aanval van een varaan te kunnen afweren. De ranger vertelt ons veel informatie over deze draken. Of zijn het dinosaurussen? De komodovaraan heeft namelijk heel veel weg van zijn voorouder, het gigantische zeereptiel “Mosasaurus” (maashagedis) die 65 miljoen jaar geleden tijdens het Krijt (geologisch tijdperk) leefde. Ze verschillen niet veel van elkaar: de kop en lijf van de komodovaraan zijn meer gedrongen en vinnen werden poten. De komodovaraan is de grootste nog levende hagedis die tot wel drie meter kan groeien. De huid van het dier is geplooid, de tong is gevorkt en het is heel erg sterk. Het is ook enorm snel (18 kilometer per uur), wat je absoluut niet verwacht als je ze ziet liggen. Zowel op het land als in het water zijn ze snel en ontsnappen is alleen mogelijk door zigzaggend achteruit te lopen, want dan worden ze verward. De komodovaraan heeft geen natuurlijke vijanden en zijn giftige beet is dodelijk. De draak jaagt op grote dieren, zoals herten en wilde zwijnen door zijn prooi dodelijk te verwonden en vindt die later op de geur terug. Een toegewijd team van onderzoekers doet veel onderzoek naar de varanen en doen regelmatig nieuwe ontdekkingen.  Pas in 2009 bleek dat komodovaranen over goed ontwikkelde gifklieren beschikt die een complex gif produceren. Voor die tijd dacht men dat de giftige beet te wijten was aan oeroude bacteriën in de bek waar hij zelf resistent voor is. De ranger en de informatieborden op het eiland geven ons heel veel informatie over de komodovaranen. Het is echt ontzettend interessant. Na als informatie in het dorp lopen we nog een klein rondje over Pulau Rinca. De uitzichten zijn heel erg mooi en als we door de bossen lopen zien we twee komodovaranen paren. Volgens onze gids is het heel bijzonder om dit mee te maken. Het is nu paringsseizoen en het is dan extra moeilijk om ze in het wild te zien. En om ze dan ook nog daadwerkelijk in actie te zien maakt het extra bijzonder.

Terug op de boot varen we naar Pink Beach op Komodo Island. Dit strand is roze door dode stukjes rood koraal die aanspoelen. Althans soms is dit zo, het heeft allemaal te maken met de stand van de zon, de hoeveelheid kleurstof en nog wat andere factoren. Als we met ons hoofd op het zand gaan liggen en met een bepaalde hoek kijken is het inderdaad roze. Echter niet zo roze als op de foto’s en ook niet zo’n groot oppervlakte. Bij het strand kunnen we even ontspannen, zwemmen en snorkelen. Het koraal is hier heel erg mooi en de zee heel erg helder. Onze derde en laatste activiteit van vandaag is een wandeling op Komodo Island. Met een gids wandelen we een uur op dit eiland met de grootste populatie komodovaranen. We gaan opzoek naar wilde varanen en zien er een aantal. Met de boot varen we vervolgens naar een rustige baai in Padar Island waar we ankeren om de nacht door te brengen. In de avond, eigenlijk de hele dag al, is het enorm gezellig met de andere gasten. We hebben een hele gezellige groep van zo’n twintig personen en iedereen klikt met elkaar. De sfeer is enorm ontspannen en de drank vloeit rijkelijk. 

Om 05:00 uur ‘s ochtends maakt onze gids Mr. Wardy iedereen wakker. Op deze maandagmorgen 15 juli, hiken we naar de top van Padar Island om daar te genieten van de zonsopkomst. Het is een half uur lopen naar de top van Padar Island en het panoramische uitzicht is fenomenaal. Het eiland beschikt over allemaal baaien en heeft stranden in verschillende kleuren (onder andere roze, wit en zwart). Padar Island is het derde grootste eiland van Komodo National Park, maar de komodovaraan zijn er sinds de jaren zeventig niet meer te vinden. Nadat we vroeg zijn opgestaan en hebben genoten van de zonsopkomst, krijgen we ontbijt op de boot. Het is ontzettend lekker weer en varen met de stralende zon boven ons naar Manta Point. Hier hebben we al gedoken tijdens onze duiktrips, maar nu krijgen we een kans op met de reuzemantaroggen te snorkelen. Zodra we een manta zien, springt de helft van de boot in het water en jaagt de rog achterna. Ontzettend onverantwoord natuurlijk, want zo jaag je ze alleen maar weg. Maargoed, typisch gedrag van mensen. Loes en ik observeren de manta’s en springen aan de andere kant van de boot, ver weg van de groep in het water. Nieuwsgierig als de manta’s zijn, zoeken ze ons vanzelf in alle rust wel op. Zo zie je maar weer dat je niet altijd de eerste moet willen zijn, ze komen ons vanzelf wel opzoeken. Na ons plezier met de reuzenmanta’s varen we naar onze laatste stop bij Gili Lawa. Hier zwemmen we en snorkelen we rondom de boot en na een korte stop gaan we verder richting Lombok. De zonsondergang met Pulau Sangeang (een vulkaan) op de achtergrond is prachtig onder het genot van een biertje. We varen de hele nacht door tot we in de ochtend aankomen bij Pulau Mojo. De nacht was vrij ruig en op sommige momenten schommelde de boot heel erg wild. Zo wild dat je niet kon lopen en alles van links naar rechts werd geschoven.

We zijn dus blij als we op dinsdagochtend 16 juli aankomen bij Pulau Mojo waar we een waterval bezoeken en zwemmen bij het strand. Daarna zijn er nog twee zwemstops tijdens het varen richting Lombok. In de avond ankeren we in rustig water bij Pulau Kenawa. Op het eilandje staat één barretje en verder is er helemaal niks in de omgeving. Waarschijnlijk speelt de lokale bevolking in op het feit dat de vier boten van Wanua hier altijd ankeren. Ook de andere boten ankeren hier voor de nacht en samen met hen is het één groot feest. Er zijn speakers en we mogen zelf de muziek kiezen, we hebben echt een hele leuke gezellige avond.

Op de laatste ochtend van de trip, woensdag 17 juli, worden we weer om 05:00 uur gewekt voor een zonsopgang. Wij geloven het wel, want we slapen net na een wilde feestnacht op het strand dat werd vervolgd door een feestje op de boot. De mensen die wel zijn gegaan, vertelden ons dat de zonsopkomst niet zo bijzonder was geweest, dus we zijn heel blij met onze keuze. Vanaf Kenawa Island varen we naar de haven van Lombok. Dan volgt een drie uur durende rit na Mataram in een krap busje en bij het hoofdkantoor van Wanua worden we overgezet in kleinere busjes naar een bestemming naar keuze. Wij kiezen voor de Gili-eilanden waar we een villa hebben gehuurd met vier andere bootreizigers waar we een gezellige tijd mee hebben gehad! Het feesten is dus nog niet voorbij.

1 Reactie

  1. IRMA THRESIA ALBERTA Westerbeek Westerhof:
    3 september 2019
    wat een belevenis om die grote komodo,s te zien en te zwemmen met die reuzemantaroggen heel leuk voor jullie niks voor mij ,