Tulum: Lange reisdag en genieten van onze eerste dagen in Mexico

Maandag 16 mei brengt Katrijn ons al heel vroeg om 05:15 uur naar het treinstation in Hengelo. Twee uur lang zitten we in de trein naar Schiphol die onderweg als maar drukker wordt. Ruim op tijd zijn we om 07:30 uur op Schiphol, terwijl onze vlucht pas om 12:30 uur is, vijf uur van tevoren en dat zonder incheckbagage. Wij zijn er bang dat we door de drukte op Schiphol onze vlucht missen als we slechts de gebruikelijke 3 uur aanhouden voor een intercontinentale vlucht. De rij voor beveiliging is enorm lang door de lage bezetting op Schiphol. De afgelopen weken hebben heel veel mensen hun vlucht gemist en dat willen wij ons niet laten gebeuren. Gelukkig duurt de wachtrij tot aan de ingang van Schiphol slechts een uurtje. Wij zijn dus rond 08:30 uur al door de douane en moeten dus nog vier uur wachten. Tegen 11:30 uur gaan we naar onze gate om te boarden. Als we tegen 12:00 uur in het vliegtuig zitten. Krijgen we te horen dat ons vliegtuig wegens drukte op de landingsbaan een uur vertraging heeft. We vliegen dus pas om 13:30 uur naar Parijs.

Parijs is een klein uur vliegen, het grootste deel van de vlucht wordt besteed aan opstijgen en landen. In het vliegtuig zitten honderden onrustige oudere Fransen die de stewardessen continue in de weglopen, terwijl ze iedereen in die korte tijd willen bedienen met drinken en een snack.

Na het landen in Parijs hebben we nog een half uur om van het ene naar het andere vliegtuig te komen. De gate sluit namelijk om 14:55 uur. We moeten rennen en hebben geluk dat we geen ruimbagage bij ons hebben. Die had het echt niet gehaald. Het vliegtuig vanuit Parijs naar Cancun vertrekt stipt om 15:30 uur, zoals het hoort.

De vlucht verloopt prima en we komen om 19:00 uur aan lokale Mexicaans tijd, 02:00 uur ‘s nachts in Nederland. We zijn dus al bijna 24 uur onderweg. Van het vliegtuig lopen we naar de douane en krijgen we weer een nieuwe stempel in ons paspoort. Ze zijn bij de douane trouwens erg vriendelijk en kijken niet zo stoïcijns als op Schiphol. Na de paspoortcontrole hoeven we gelukkig niet te wachten op bagage, we hebben immers alleen maar handbagage bij ons. Vervolgens moeten we nog langs de beveiliging, maar ook daar wandelen we zo doorheen om vervolgens onze huurauto op te halen. Met een shuttlebus worden we naar onze auto gebracht en kunnen we op pad. De eerste bestemming in Mexico is ook tevens onze eindbestemming van vandaag: Hotel Tequila Cancun. Na een klein half uurtje arriveren we en parkeren we onze auto. Antonio verwelkomt ons en laat onze mooie schone bungalow zien. Het complex is heel leuk ingericht als een tequila distilleerderij en verder erg kleurrijk. In de bar genieten wij van een heerlijke Margarita cocktail om vervolgens vroeg naar bed te gaan.

De volgende dag dinsdag 17 mei worden we al heel vroeg wakker rond 03:00 uur ‘s ochtends. Yep, jetlag. In Nederland is het namelijk 7 uur later dus ons lichaam dacht dat het 10:00 uur is en een mooie tijd om op te staan. We dommelen nog een aantal uur door; maar om 07:00 uur kunnen we echt niet langer blijven liggen en gaan we eruit. We wandelen lekker door de grote tuin van onze accommodatie en zien overal mooie vogels en plantsoorten. De zon is al heerlijk warm en gaan nog even lekker ontwaken op een ligbed aan het zwembad. Rond 08:00 uur kunnen we ontbijten en we kunnen kiezen uit taco’s, empanadas, quesadillas en allemaal andere warme Mexicaanse gerechten. Het wordt allemaal vers bereid en mooi geserveerd op typische Mexicaanse terracotta schaaltjes. Het is echt super lekker en ook heel erg machtig. Beiden krijgen we het niet op!

Rond 09:00 uur vertrekken we bij Hotel Tequila Cancun en rijden we naar Puerto Morelos. Dit is nog een van de weinige authentieke dorpjes aan de kust tussen Cancun en Playa del Carmen wat nog niet is volgebouwd met grote resorts. Wat opvalt is dat de stranden spierwit zijn, maar overal is heel veel zeewier aangespoeld. Hordes mensen maken iedere ochtend het strand schoon en in grote vrachtwagencontainers wordt het afgevoerd. Voordat de meeste gasten ontwaken zijn de stranden dus weer mooi spierwit.

Na een lekkere strandwandeling en struin langs de winkeltjes met handgemaakte artikelen vervolgen wij onze weg naar Akumal. Overal worden we aangehouden dat we moeten parkeren bij hen, trips moeten boeken en zelfs belasting moeten betalen. Op het begin maken we met iedereen nog even een praatje, maar na drie van deze gasten besluiten we maar meteen door te rijden. We rijden helemaal naar het einde door en komen uit bij de Yal Kú Laguna.

We stappen uit, trekken onze zwemkleding aan en nemen onze snorkels mee. Bij de entree kopen we onze tickets en lopen we naar de lagune. Op het pad zitten heel veel leguanen te zonnen. Ook hele grote, waar we met een boog omheen lopen, soms zelfs door de bosjes, omdat we nog niet echt weten wat het precies voor leguanen zijn. Later blijkt dat zij banger voor jou zijn dan andersom. Bij de lagune aangekomen zien we vanaf de kant in het kraakheldere water heel veel kleurrijke vissen. Het eerste deel van de lagune is zoet water, vervolgens een deel brak en tenslotte komen we bij de open zee uit. Na een flinke ronde te hebben gesnorkeld langs de mooie rotsformaties en half onder de mangroves door zijn we uitgeput. Tom en Loes zijn dit niet meer gewend. Dichtbij de lagune is halfmoonbay, een mooie baai met wat barretjes en restaurantjes. Hier drinken we wat en vervolgen onze weg naar onze accomodaties in Tulum. We verblijven in Tulum Pueblo (het stadje zelf) en niet bij Tulum Beach, want we wille de eerste dagen toch alleen maar de omgeving verkennen. Bij onze accommodatie mogen we gebruik maken van leenfietsen. Hiermee gaan we naar de Maya ruïnes in de stad. Onderweg komen we een leuk hip tentje tegen, waar we guacamole eten en een biertje drinken. 

Bij de Tulum ruïnes is het ontzettend heet. Het is immers 15:00’uur ‘s middag, de zon is dan op zo’n felste. Bij Tulum was een welvarende handelsstad van de Maya’s. Heel erg mooi en indrukwekkend en er is een mooi uitzicht over zee. Na een flinke wandeling te hebben gemaakt langs alle opgravingen zijn we op onze fiets naar Tulum beach gestapt om bij een beachclub wat biertjes te gaan drinken. Rond 18:30 uur gaan we op onze fiets terug naar onze accommodatie. Onderweg gaan we eten bij een lokale tent waar de lokale bevolking eet. Het is super druk en mensen staan zelfs buiten in de rij te wachten. Het is spotgoedkoop en heel erg lekker. De eenvoud spat er vanaf met de plastic kuipstoelen, maar het eten smaakt er niet minder om. We proberen echt van alles wat en stappen na het eten weer op onze fiets naar onze accommodatie. Tegen 20:00 uur zijn we dan ook helemaal kapot, want ons lichaam denkt dat het 03:00 uur ‘s nachts is. We geven dan ook gauw toe aan ons lichaam.

Woensdag 18 mei gaan we een bijzondere dag tegemoet, want we hebben onze primeur met grot duiken. Na een ontbijt bij een ontbijtzaakje, rijden we naar Cenote Park: Parque dos Ojos. Om 09:30 uur ontmoeten wij hier José Patron, onze duikgids. Deze vlotte Mexicaanse man spreekt vloeiend Engels en kan ons van alles vertellen over de Cenotes en over duiken in grotten, zijn specialiteit.

Cenotes komen voor in regio's waar er geen bovengrondse rivieren zijn. Het water sijpelt door de poreuze grond en vloeit via ondergrondse rivieren naar de zee (karstverschijnsel). Op sommige plaatsen is het gesteente verweekt en ingezakt (een sinkhole) waarbij ondergrondse, met water gevulde holtes ontstaan, de cenotes. Voor de Maya’s zijn vele van deze cenotes heilig, omdat het de ingang naar de onderwereld is. In het noorden van het schiereiland Yucatán, waar wij dus onze rondreis maken, bevinden zich veel cenotes rondom de kraterrand van Chicxulub. Deze krater is het restant van de 180 kilometer brede planetoïdeinslag van 65 miljoen geleden. Deze inslag wordt ook gezien als één van de oorzaken voor het uitsterven van de dinosauriërs.

Goed genoeg uitleg over de cenotes. Na het ontmoeten van José, moeten we achter hem aanrijden over een zandweg de jungle in. Een rit van twintig minuten brengt ons bij Cenote El Pit. Hier krijgen we alle uitleg over de cenotes, de verschillen, de geschiedenis, alles wat we willen weten en over hoe we gaan en moeten duiken. Een cenote duiken is niet gevaarlijk, mits je luistert naar je gids. Het duiken van de gangenstelsel tussen cenotes is echter wel gevaarlijk en hier gaan ook jaarlijks mensen dood omdat ze verdwalen en uiteindelijk zonder zuurstof komen te zitten. Nee dit laatste gaan wij niet doen en mogen wij ook niet, wij zijn immers geen technisch gecertificeerde duikers voor grotduiken. Bij de duik in El Pit zakken we tot bijna veertig meter diepte en krijgen we te maken met een halocline en een wolk van waterstofsulfide. Een halocline is de overgangszone tussen waterlagen van verschillend zoutgehalte. Zoetere en zoutere waterlagen mengen daar nauwelijks, de zoetere waterlagen 'drijven' op de zoutere, omdat deze laatste een hogere ionsterkte en dichtheid hebben. Daardoor ontstaat een halocline of zoutgehaltesprong. De cenotes zijn met elkaar en met de zee verbonden dus op een bepaald punt komt zeewater met het zoete regenwater in contact en dit geeft een heel bijzonder effect onderwater.

Het tweede effect, de gaswolk van waterstofsulfide, ontstaat bij de rotting van vele zwavelhoudende organische stoffen. Normaal als een organisch iets op de grond valt, dan vergaan de gassen de atmosfeer in. Organisch materiaal zoals takken en bladeren wat in de cenote valt lossen op, maar de gassen kunnen niet weg en daardoor blijft er een waterstofsulfide wolk hangen. Ook dit is een heel bizar effect onderwater. Bij cenotes met een grotere ingang valt er dusdanig veel in de cenote, dat de wolk zo groot is dat er boven de wolk een zicht van 100 meter is door de helderheid en onder de wolk geen zicht is, omdat al het zonlicht wordt geblokkeerd. Een heel bijzonder fenomeen. Naast deze twee bijzondere effecten waren er ook heel veel mooie stalagmieten en stalactieten te zien die zijn ontstaan in de ijstijd en nou onderwater zijn te aanschouwen. De duik in El Pit was echt een hele bijzondere duik.

Voor de tweede duik moesten we weer een paar minuten rijden naar de cenotes Dos Ojos. Dos Ojos betekent twee ogen en deze cenotes worden zo genoemd, omdat ze dichtbij elkaar staan en heel ruim met elkaar zijn verbonden. Tijdens deze duik duiken we via ruime open gangen van het eerste oog naar het tweede oog en vervolgens via een gangenstelsel met heel veel mooie onderwater sculpturen naar de vleermuisgrot. Hier komen we even bovenwater en krijgen we uitleg over deze grot. Vervolgens moeten we weer via een gangenstelsel naar een maar het eerste oog. We hebben een rondje gemaakt van cenote naar cenote door een gangstelsel langs meerdere cenotes, op sommige stukken is het heel erg donker en best wel spannend. Echt heel gaaf en bijzonder! Onze duikgids was echt fantastisch, had heel veel kennis van de omgeving, de geschiedenis, de geologie, cultuur en niet onbelangrijk het duiken zelf. We hebben met hem afgesproken om aan het einde van onze reis een gezonken schip te gaan duiken bij Puerto Moreles. Na het duiken zijn we naar Tulum Beach gereden en hebben het einde van de middag in een strandclub doorgebracht. Ons avondeten hebben we genuttigd bij een burgertent en vervolgens hebben we nog even over de boulevard in het centrum gelopen. Onze eerste twee dagen in Mexico waren heel erg bijzonder, dit beloofd veel goeds voor de rest van onze vakantie.