Valladolid: een mooie stad, wereldwonderlijke Maya Tempels en Cenotes

Op donderdag 19 mei vertrekken we na ons ontbijt aan de hoofdstraat van Tulum richting Valladolid. Bijna halverwege de route naar deze stad komen we langs het plaatsje Coba waar een oud Maya Dorp is. Bij het betreden van deze ruïnes wordt gevraagd of we een fietstaxi willen, wij weigeren beleefd, waarop hun antwoord is: maar het is vier kilometer lopen in totaal. Lachend halen wij onze schouders op. De volgende die wij passeren vraagt of we fietsen willen huren en hier volgt hetzelfde gesprek. Lachend lopen we door de mooie bebossing en langs de ruïnes. Erg indrukwekkend vinden wij deze tempels die nog redelijk in goede staat waren en vooral de bebossing er omheen maakt alles tot een mooie compleet geheel. We zijn nu een stukje landinwaarts en het is enorm warm, rond de 35 graden Celsius. Loes spotte nog een gifgroene slang de bosjes inkruipen, maar Tom zag alleen nog de blaadjes bewegen, zo snel was die. Na een dikke twee uur zijn we klaar met het rondje en rijden we verder naar Valladolid.

Aangekomen in Valladolid en bij onze accommodatie blijkt dat we een prachtig boetiek hotel hebben geboekt in Spaans koloniale stijl en met een heerlijk klein zwembadje. Voordat we kunnen inchecken gaan we eerst lunchen bij La Tamaleria. Dit schijnt een goed restaurant te zijn met lokale specialiteiten. We zijn immers cultuursnuivers en daar hoort culinair genieten ook bij. We bestellen een Longaniza de Valladolid (varkenssaucijs) en Poc Chuc (gegrilde varkensfilet) met heerlijke pittige saus en tortilla’s. Beide gerechten bevatten verrukkelijke kruiden, het is echt genieten.

Na de lunch wandelen we naar het hoofdplein met de grote kerk. Valladolid is een typische gebouwde stad gebouwd en ontwikkeld volgens de Spaanse Koloniale denkwijze. Een heel groot plein in het midden daar brede straten omheen. Aan het plein liggen standaard het stadhuis en een grote kerk. Natuurlijk allemaal gebouwd in koloniale stijl. Gebouwen met een verdieping en een dakterras met een mooi sierlijk balkon ervoor. Muren zijn standaard gestukadoord en in kleurrijke pasteltinten. Kortom, een mooie tropische bouwstijl.

We lopen terug naar onze accommodatie en kunnen eindelijk Inchecken bij Casa Valladolid Boutique Hotel. Zoals eerder omschreven is het gebouwd in koloniale stijl met een zwembad en dat hebben we echt nodig op deze warme dag. We kiezen ervoor om lekker te gaan ontspannen aan het zwembad in plaats van het slenteren door de stad en/of Maya tempels te bezoeken. Echt heerlijk!

We liggen tot aan etenstijd aan het zwembad te ontspannen. Ineens horen we een harde doffe knal. Een medewerker komt eraan en pakt een rijpe mango van de grond die uit de boom is gevallen en vraagt aan Loes of ze de mango wil hebben. Volgens Loes was dit één van de zoetste mango’s die ze ooit had gehad, zo lekker! Dit is één van de dingen waarom we zo van de tropen houden! Een uur voor zonsondergang maken we ons klaar om naar Calzado de los Frailes te lopen. In deze fraaie straat ook helemaal in koloniale stijl gebouwd zitten een aantal restaurants en barretjes. Ook zijn er een aantal winkeltjes met handgemaakte producten. Een hele mooie en leuke straat die uitkomt op Convento de Sisal, een plein waar Templo de San Bernardino aan zit, dat werd gebruikt als kerk en fort. Ook hier zitten leuke restaurants. We besluiten terug te lopen en bij Cafeina Bistro te gaan zitten. Hier hebben ze allemaal speciaalbieren uit de regio, echt super lekker! Verder nemen we er wat taco’s en guacamole met nacho’s bij. Echt genieten dat Mexicaanse leven. Tegen 21:00 uur lopen we naar het grote centrale plein. Hier gaan we naar hotel Maria de la Luz waar de een dakterras hebben. We drinken nog wat biertjes hier waar ook een dj technoplaatjes draait. Rond 23:00 uur lopen we terug naar ons hotel, halen onderweg in een winkeltje wat biertjes en gaan nog even zwemmen. Het is nog steeds ontzettend warm.

Na een heerlijke rustdag hebben we op vrijdag 20 mei weer een cultureel en historisch programma. We gaan vandaag maar Chichen Itza! Chichen Itza is één van de zeven wereldwonderen en is de bekendste Maya-stad. Het beroemde gebouw dat je ziet als je Chichen Itza op Google opzoekt is el Castillo, de grote piramide-tempel voor de god Kukulcán. Naast het feit dat het knap was om vroeger een piramide van 30 meter hoog te maken is vooral de visie en uitvoering erachter heel bijzonder. El Castillo Is een trappenpiramide met trappen aan vier kanten en een plateau met tempel op de top. De vier trappen bestaan uit 91 treden per stuk, plus het platform als laatste trede. In totaal zijn dat dus 365 treden, evenveel als er dagen in een jaar zijn. De piramide is 24 meter hoog, 30 inclusief de tempel. El Castillo is wereldbekend om een verschijnsel dat twee keer per jaar plaatsvindt. Tijdens het lentepunt (21 maart) en het herfstpunt (21 september) vallen de schaduwen zo langs de trappen, dat de verplaatsende schaduwen op kruipende slangen lijken. Dit is een verwijzing naar Kukulcan, wiens naam 'gevederde slang' betekent.

In 2015 werd door middel van geo-elektrisch onderzoek ontdekt dat El Castillo boven een onderaards meer is gebouwd. Tussen het fundament van de piramide en het meer ligt een kalksteenlaag van vijf meter dik. Door de akoestiek van de tempel klinkt de echo van handen klappen naar het geluid van een lokale vogel die alleen in Yucatán voorkomt. Echt heel bijzonder!

We zijn al vroeg bij Chichen Itza, omdat we alle dagtoeristen uit het kustgebied voor willen zijn. Die komen rond 11:00 uur vaak aan. Met slechts een handjevol andere reizigers zijn we bijna alleen bij de bovenstaande omschreven tempel: El Castillo.

Uiteraard proberen we het klappen uit en er klinkt inderdaad een vogelgeluid. Verder gaan we naar de grootste balspeelveld uit het Maya-tijdperk. Ze hadden een eigen ontwikkeld balspel. Verder bezoeken we de cenotes bij het complex en alle andere gebouwen. Overal staan verkopers binnen het complex met allemaal dezelfde souvenirs. We kopen een beeldje van El Castillo in dezelfde grote en hetzelfde materiaal als die we hebben van het Colosseum in Rome. Ook dat is één van de zeven wereldwonderen. We hebben besloten de reeks te gaan sparen en alle wereldwonderen dan maar te gaan bezoeken. Iets wat volgens ons wel mogelijk lijkt, want we komen vast nog wel in Peru, Rio de Janerio, Peking en Jordanië. Deze plekken stonden sowieso al op onze lijst van te bezoeken plekken. Alleen de Taj Mahal in India zal lastig worden, want die staat laag op ons lijstje. Maargoed, als wij een doel hebben dan gaan we er vaak ook voor!

Wanneer we weg willen gaan staan er grote hordes mensen bij de entree. Het gerucht van de dagtoeristen is dus waar en dat is ook de reden dat heel veel toeristen Chichen Itza de moeite niet waard vinden om te bezoeken. Gelukkig hadden wij dit wereldwonder bijna voor ons alleen. Nog een saillant detail wat ons opvalt in Mexico is dag bij de entree van dit soort bezienswaardigheden verplicht een mondkapje gedragen moet worden. Je komt er anders gewoon niet in. Zodra je het toegangspoortje door bent (wat in de buitenlucht is) mag het mondkapje af. Dus voor een afstand van 4 meter moet een mondkapje worden gedragen, en dit is bijna overal zo in Mexico, heel bijzonder.

Na Chichen Itza rijden we naar het naastgelegen dorpje Pisté waar we bij een eettentje waar de de bbq aanstaat gaan zitten. Ook wordt er lekkere Mexicaanse muziek gedraaid. De man grilt een hele kip, uien, ananas, mango en banaan op de bbq. Ik vraag hem maar iets te bereiden voor ons en we krijgen een enorm grote schotel met rijst, tortilla’s, komkommer tomaat en al het gegrilde bovenstaande, dus ook de hele kip. Echt belachelijk hoeveel er op de schotel ligt, maar het smaakt verrukkelijk. De man zegt dat we het fruit met de kip moeten mengen en dan op een tortilla moeten doen. Dit is echt abnormaal lekker, vooral de mango met kip, wat een culinair hoogstandje. Met ons steenkolen Spaans hebben we per ongeluk iets lekkers besteld, maar we hebben nog geen idee wat het gaat kosten. Als ik de rekening vraag schrikt Tom zich dood. Omgerekend zijn we acht euro kwijt. Hoe kan dit zo goedkoop zijn?

Na onze lunch rijden we terug naar Valladolid en komen we langs Cenote Ik-Kil. We hebben totaal geen verwachting van deze cenote en willen gewoon een frisse duik nemen. Bij de parkeerplaats aangekomen lijkt het alsof we bij een of ander resort zijn aangekomen. Een gigantisch entree met een entree prijs van 150 peso. Dat is best veel voor een cenote. Omgerekend is dat 7 euro per persoon. We gaan naar binnen en zien kleedruimtes, een restaurant, souvenirzaakjes en alles is georganiseerd. Een reddingsvest is verplicht. De trap de cenote in is heel breed uitgegraven en helemaal in beton gestort. Eenmaal beneden aangekomen snappen wij waarom. Dit is echt een prachtige cenote, helemaal volgroeid met prachtigen planten en lianen. Er vliegen tropische vogels rond en we snappen wel dat iedereen dit wil zien. Later zijn we er ook achter waarom alles is georganiseerd. De touringbussen met dagtoeristen vanuit de kustplaatsen gaan hier op de terugweg ook langs. Dit is dus gewoon een toeristische trekpleister en geef ze eens ongelijk. Echt prachtig! Na de nodige foto’s, een paar keer van het platform te zijn gesprongen en rondjes te hebben gezwommen hebben we het wel gezien. We vervolgens onze weg terug naar Valladolid.

Wederom komen we onderweg spontaan langs cenotes en ook hier stoppen we. Gelukkig zijn de cenote K’om Há en Cenote X-Kekén een stuk rustiger. Cenote K’om Há is midden in het kleine dorpje Tekom, de ingang is een klein huisje met daarnaast een stenen trap die recht de grot ingaat. Het is erg donker en wanneer we zo’n twintig meter de grot zijn afgedaald, is daar een grote ruimte waar daglicht door een klein gaatje naar binnen komt! De grot is gevuld met kraakhelder water en het licht wat naar binnen valt is bijna betoverend! De cenote ligt onder de stad, ook dat vinden wij erg bijzonder. Cenote X-Kekén ligt dichtbij Valladolid en is daarom wel op toerisme ingericht, maar het is laagseizoen dus er zijn heel weinig mensen. Verder vinden wij de cenote ook niet echt bijzonder, hij is gewoon toegankelijk, dat is alles. ‘s Avonds gaan we uit eten naar La Selva. Dit is een eettent, waar de lokale bevolking uit eten gaat. Je besteld alles per stuk, dus één empanada, één taco, etc. Een heel leuk concept, want zo kun je alles proeven. Het is niet alleen heel goedkoop, het is ook nog eens heel erg lekker! Verder doen we in de avond niet zoveel.