Volledige vakantiemodus in Kuta, Lombok

Om 17:30 uur komen we op vrijdag 26 juli aan in Kuta, Lombok. Valerie wordt bij haar hostel afgezet, Peter heeft een van de duurste hotels in Kuta geboekt (onder het motto: hij had het nodig na de zware hike) en wij bij een mooi bescheiden bungalowtje. Om 19:00 uur spreken we met z’n allen af bij de Bazaar waar we met z’n vieren toasten op een mooie ervaring en genieten van heel goed voedsel. Na het eten gaan we naar de Surfers Bar waar vanavond het feest blijkt te zijn. Het is er afgeladen met voornamelijk surferdudes en er hangt een hele chille sfeer. Kuta is voornamelijk populair onder surfers. We komen hier ook heel wat “oude” vrienden tegen die we hebben ontmoet tijdens onze vierdaagse boottocht van Flores naar Lombok. Kortom, het was een hele gezellige avond.

Zaterdag 27 juli doen we werkelijk bijna niks. We slapen lang uit en spreken om 12:00 uur af voor een brunch met Peter. Daarna hebben wij met ons tweeën de stad verkent, winkels bezocht en naar een andere accommodatie gezocht. Bij nader inzien toch besloten om bij onze huidige te blijven hangen. In de avond gaan we wederom met Valerie en Peter uit eten, dit keer bij KRNK. Hier hebben ze de lekkerste burgers uit Indonesië. Het zijn enorm dikke en belegde beefburgers, heerlijk. Ja we weten het, waarom ga je westers eten in Indonesië? Nou dat is broodnodig na een half jaar bijna elke dag drie keer per dag rijst! In de avond komen we terecht bij een Technofeest en daarna nog een undergroundparty. Onverwacht totale gekte in Kuta.

De dag erna, zondag 28 juli, worden we na een nacht met weinig slaap heel erg brak wakker. Toch duwen we onszelf vooruit en gaan we samen met Peter pad. We huren een scooter en rijden langs de kust richting het oosten. We stoppen bij Pantai Seger en daarna rijden we door naar Bukit Merese. Het is een heuvel aan zee met kliffen naar het strand toe. We ploffen neer op een paar rotsen en kijken naar de wilde golven en prachtige stranden in de omgeving. Naast Bukit Merese ligt het mooiste strand van de omgeving: Pantai Tanjung Aan. Het strand is zo spierwit en het water turquoise, een prachtig en heerlijk tropisch gevoel. In een strandwarung nemen we onze lunch, een kokosnoot en een sapje. Het is hier heerlijk bijkomen van een kater. Na de lunch rijden we naar de andere kant van de baai om Batu Payung te bezichtigen. Dit zou een mooi en bijzonder gevormde rots zijn, maar door erosie is het afgelopen jaar ingestort. We maken van de gelegenheid gebruik om te zwemmen in de zee en rijden vervolgens terug naar Kuta. In de avond spreken gaan we samen met Peter, Valerie en twee vrienden van haar uit eten bij een Mexicaans restaurant. We gaan vroeg naar bed, want zijn allebei heel erg moe.

Kuta is een surfstad en op maandag 29 juli gaan wij daarom met Peter op surfles. Allereerst moeten we een half uur rijden naar Pantai Selong Belanak, een strand voor beginnende surfers. Er zijn constante en makkelijke golven. Met twee instructeurs voor ons drieën komen we veel aan de beurt en kunnen vrijwel meteen al op het bord blijven staan. We hadden ook al een paar keer in Australië gesurft, maar wilden toch weer even les om erin te komen. We vonden het meteen weer heel leuk en concludeerden met de instructeur dat we klaar waren voor een volgende stap. Dus een kleiner surfboard en een ander strand. Helaas vliegen we over twee dagen naar Maleisië dus hebben we hier geen tijd meer om te surfen. Na het surfen hebben we enorme honger van alle inspanning dus gaan we weer uiteten bij KRNK. Dit keer geen enorme beefburger, maar een hotdog van een halve meter.

Op onze laatste volledige dag in Kuta en Indonesië, dinsdag 30 juli, gaan we met ons tweeën op de scooter op pad. Peter vertrekt in de ochtend naar Sengigi, want hij gaat op aanraden van ons de boottocht van Lombok naar Flores doen. We hebben bijna een week non-stop met Peter opgetrokken en het klikte enorm, maar zoals altijd met reizen is er een tijd van komen en gaan. Wij gaan dus doelloos met de scooter onderweg. We rijden langs de kust opzoek naar verlaten stranden en gaan naar een heel vies dorpje. Hoe verder we van Kuta afrijden, hoe onhygiënischer en aftandser het wordt. Straten zijn niet af, veel afval en viezigheid op de weg en vervallen huizen en gebouwen. Een typisch beeld wat je van een derde wereldland hebt, wat Indonesië natuurlijk ook gewoon is. Terug in Kuta gaan we uiteten bij een sushi-restaurant waar Loes al voor de Rinjani wandeling zin aan had. Tom neemt in de avond nog een massage en Loes gaat sporten. In Kuta hebben we voornamelijk uitgerust en vakantie gevierd. We hebben ons vijf dagen niet vervoerd, Bourgondisch genoten en zijn lekker lui geweest!