Bacalar: Relaxte vibe aan een meer met zeven kleuren!

Op maandag 23 mei worden we vroeg wakker en willen we ontbijten bij ons hotel. We vragen de eigenaresse of we kunnen ontbijten, maar ze geeft aan dat het pas opengaat vanaf 11:00 uur. Hmm lekker dan, we lopen dus door de hoofdstraat van Dziuche opzoek naar een ontbijt. We vinden een zaakje dat open is, de enigste in het dorp. Ze hebben maar één gerecht, een broodje met vlees en groenten. Beetje overdreven op de vroege ochtend, maar we moeten wat hè!

Na het ontbijt rijden we naar een grottenstelsel in de buurt, maar we verdwalen bijna met de auto. Het zandpad wordt steeds muller, de vegetatie overgroeid steeds meer, er zijn allemaal zijpaden en de navigatie geeft ineens geen gps meer en kan geen pad vinden. Het is laagseizoen, dus er is ook geen gids te vinden. Allemaal redenen om maar om te draaien en de grot te laten voor wat het is. Het is een lokale attractie en toch geen must see in Yucatán. We rijden terug naar Dziuche waar ook een lagoon is: Laguna ChichanKanaab. We rijden kilometers over een hele slechte weg en komen bij een dicht hek! Een enorme teleurstelling, maar we klimmen over het hek. We lopen naar de lagune en gaan op de pier zitten. We zien schildpadden, vissen en heel veel vogels. Heel rustgevend en het water is heel mooi met heuvels op de achtergrond. We genieten eventjes van het uitzicht en vertrekken daar richting Bacalar, waar we drie nachten een jungle lodge hebben geboekt.

Na 135 kilometer komen we langs de ruïnes van Chacchoben, ook een oude Maya stad. Uiteraard stoppen we even en maken we een wandeling langs de ruïnes omgeven door jungle. We horen allemaal geritsel in de bomen, kijken omhoog en zien allemaal slingerapen. Blijkbaar zijn deze spider monkeys, zoals ze in het Engels heten, heel erg zeldzaam en worden ze met uitsterven bedreigd. Ze hebben allemaal baby’s bij zich en kijken ons heel nieuwsgierig aan. Ze zijn heel schattig, maar toch houden we onze tassen en zonnebrillen maar goed vast. Je weet het maar nooit met apen! Bij de archeologische plek is trouwens niemand anders dan de apen en wij. We hebben dus weer het paradijs voor onszelf.

Vanaf de tempels van Chacchoben is het nog ongeveer 50 kilometer rijden naar onze accomodatie: Villas Ecotucan. De weg van de hoofdweg naar de lodges gaat door de jungle. Er staat een bordje met: Pas op! Don’t feed the jaguar. The lodges liggen dus in de jungle aan de lagune van Bacalar. De omgeving is echt prachtig en rustgevend. Aangekomen bij de receptie worden we ontvangen door Gita, een Nederlandse vrouw van onze leeftijd die hier vrijwilligerswerk doet. Ze laat ons de prachtige lodge zien met kingsize bed. Het is echt prachtig! We moeten nog lunchen dus vragen aan Gita waar we lekker kunnen lunchen en ze stuurt ons Bacalar in. We rijden naar La Playita in het dorpje. Tom besteld een octopus en loes een ceviche van rauwe kokosnoot. Beiden specialiteiten van het huis en we weten ook waarom. Wat een smaaksensatie! Uiteraard gaat de lunch gepaard met een cocktail, dat hoort er natuurlijk bij in een strandtent aan het meer.

We lopen van La Playita over de hoofdstraat richting het grote plein. Onderweg komen we langs the Yak Lake House. Blijkbaar een van de beroemdste plekken van Bacalar. We hadden er wel eens van gehoord dus we besluiten naar binnen te gaan. Het is een hostel aan het meer en vele reizigers verblijven hier of komen hier samen. We lopen richting de pier en worden aangesproken of we voor de zeiltocht komen. Wij vragen welke zeiltocht en ze geven aan dat de zeilboot over twee minuten vertrekt. Er zijn ook nog twee vrije plekken beschikbaar. We kijken naar de lucht, het is mooi weer en kijken elkaar aan: Waarom niet? We moeten onze slippers in een bak doen en springen aan boord. Het waait enorm hard en daarom varen we ook enorm snel. De bemanning is aan het rennen over de boot en wisselt continue van zeil. We zijn met acht gasten en moeten de hele tijd naar een andere plek springen om het gewicht te verdelen. Na 10 minuten varen komen we in wat rustiger vaarwater en wordt het ontspannen. Een van de twee bemanningsleden kijkt Tom de hele tijd stil aan totdat Tom vraagt wat er is. Dat is tevens een bevestiging op zijn innerlijke vraag. Hij dacht dat Tom een Mexicaanse beroemde acteur was. Heel grappig weer. De andere zes gasten en de crew zijn erg leuk. We drinken gezellige biertjes met elkaar en stoppen bij verschillende hoogtepunten. Het meer van Bacalar is erg Uniek en bestaat uit zeven verschillende kleuren blauw en wordt daarom “La Laguna de los Siete Colores” genoemd. Het wordt ook wel de Mexicaanse Malediven of Bora Bora genoemd. Met de crew Victor en Erick hebben we enorm veel lol en komen we veel over Mexico, Bacalar en de lagune te weten. We stoppen bij wat cenotes in het meer zelf, bij bird island en bij Pirate Bay. Het water is zo helder en lekker op temperatuur, zo aangenaam om in te zwemmen. We hebben ook veel lol met een Frans stel uit Marseille, Zwiters stel en twee Canadese vriendinnen. Na de zeiltocht drinken we nog wat bij the Yak Lake House.

Na de borrel lopen we verder richting het plein. Er is een oud Spaans fort dat Bacalar vroeger tegen piraten moest beschermen. We gaan avondeten bij mr. Taco, wederom op aanrader van onze Nederlandse gastvrouw. Mr. Taco is een lokaal taco en burritotentje. Er staat een enorme rij voor het tentje waar met name locals en reizigers eten. Niks fancy’s, je moet je inbeelden dat er een groot schoolbord hangt met de keuzes die je kan maken, er zijn plastic bordjes, plastic tafelkleed, houten tafel en bankjes er omheen. De rij is dus enorm en er zijn zes tafels voor ons. In de rij komt Loes aan de praat met twee Amerikanen, Tom is ondertussen pinnen. Wanneer Tom terugkomt heeft Loes een tafeltje bemachtigd, met de twee Amerikanen. We eten met z’n vieren erg gezellig en deze twee mannen hebben ook al heel veel van de wereld gezien, geen typische doorsnede Amerikanen dus. Erg leuk! Het eten is trouwens heel erg lekker. En niet normaal goedkoop. We waren met ons vieren nog geen 25 euro kwijt, echt belachelijk. Na het eten, lopen we langs de supermarkt, halen we een sixpack bier, gaan terug naar onze accommodatie en gaan op de pier zitten aan het meer. Lekker naar de sterren kijken. Oh, Bacalar wat ben je mooi bij zowel dag als nacht! Ja, Bacalar het is echt heel mooi en heel ontspannen, we hebben echt vakantie! In Bacalar komen de reizigers weer helemaal bij Tom en Loes naar boven. We ontmoeten veel andere reizigers uit allerlei landen, rondhangen met locals, er hangt een relaxte travel-vibe en het licht dichtbij Belize, waar we heen willen doorreizen. We overwegen het, maar hebben maar 3,5 week in Mexico. We weten het nu zeker. We gaan zeker weer eens voor langere tijd op reis, waarschijnlijk naar Zuid-Amerika, een voor ons nog onbekend continent.

Dinsdag 24 mei ontwaken we met een grijs en grauwe lucht alsof gisteren nooit zo mooi was geweest. Het regent zelfs, maar dat heeft ook wel wat. Het geeft een andere dimensie aan de jungle en ons motto is: “no rain, no flowers”!

We beginnen de dag met een ontbijt bij onze lodge: koffie, vers fruit en een Mexicaanse lekkernij. Prima en vervolgens gaan we chillen op de pier aan het meer die aan het einde overkapt is. Tom ligt in de hangmat te lezen en Loes doet Yoga. Wat is nou een betere plek dan yoga aan een mooi en rustig meer? Het is inmiddels gestopt met regenen en wij spenderen de ochtend lekker aan de pier.

Rond de middag rijden we naar Los Rapidos. Onderweg hierheen begint het enorm hard te regenen, zo hard dat we onze auto langs de kant van de weg parkeren. Een echte tropische depressie bui. We zien niets meer en het lijkt wel alsof we op een rivier zitten. Bij Los Rapidos aangekomen moeten rennen we de auto uit naar de ingang van het restaurant dat is gebouwd aan de stroomversnelling (Los Rapidos). We huren een kluisje, stoppen al onze spullen erin en lopen langs het water. Langs het water zien we een nestje met twee vogels en hun jongen. Loes is uiteraard dolgelukkig. We vervolgen het pad langs het water en springen het kraakheldere water in met onze snorkels. De creaties zijn prachtig onderwater en dat het regent mag het pret niet drukken. Dit merk je toch niet onderwater. Na lekker te hebben gedrift, zoeken we een tafeltje om even bij te komen. Het begint nu enorm hard te regenen en zelfs te onweren, dus we blijven nog even uit het water. Stuk voor stuk komen we bekenden tegen. Eerst komt er een en stel aan die we op de zeilboot hebben ontmoet en later zien we de twee Amerikaanse jongens. Wij blijven niet heel lang hangen bij Los Rapidos, want er is verder weinig te doen en het eten is niet bijzonder. We krijgen honger en gaan terug naar Bacalar. Op advies van Gita moeten we naar mr. Burrito Bacalar. Dit is een man in een foodtruck die alleen maar burrito’s serveert. Er is keuze uit rund, kip, varken, vega en nog één. Daarnaast krijg je zes tubes met zelfgemaakte sauzen. We krijgen uitleg over alle sauzen en moeten ze stuk voor stuk proberen. Aan tafel zitten ook twee Fransen in een Motorpak. We komen aan de praat en het blijkt dat ze dezelfde route als ons rijden, alleen doen zij het op een motor. Lekker avontuurlijk! Leuk om deze jongens te ontmoeten en we wisselen tips uit over deze reis. Enfin, terug naar de burrito’s, deze zijn abnormaal lekker! En de sauzen: een saus gebaseerd op mango is voor ons de allerlekkerste, maar ook erg pittig. Echt een genot! Na het eten halen we een sixpack bier en gaan we naar ons resort. We gaan lekker chillen bij de steiger aan het meer. Heerlijk uitrusten!

Vlak voor zonsondergang maken we een jungle wandeling bij het resort. We wilden een tour boeken, maar de gids werkte deze week niet. Medewerkers van het resort gaven aan dat we het zelf zouden kunnen lopen, maar dan wel goed moeten opletten. Dat laten Tom en Loes zich geen twee keer zeggen. We duiken de bosjes, heel onverantwoord in op onze slippers in en volgen een zelfgemaakt pad. We lopen ongeveer 10 minuten en horen geritsel. We kijken om ons heen en Tom ziet ineens een soort beer. Het blijkt een Tamandua, Gekleurde miereneter. Eerst klimt het dier helemaal omhoog naar de top om vervolgens heel hard naar beneden te rennen en te vluchten voor ons. We voelen ons weer heel gelukkig dit bijzondere dier te mogen ervaren, echt uniek weer! De wandeling duurt ongeveer een uur, maar helaas zien we geen andere dieren meer.

We rijden weer naar Bacalar en halen onze was op bij de wasserette. Onze kleding ruikt weer heerlijk fris, maar echt schoon wordt het niet. Vervolgens rijden we weer naar la Playita waar we heerlijk uitgebreid gaan eten. Na het eten gaan we La Catrina, waar we genieten van een heerlijk salsa band!

Onze derde dag in Bacalar, woensdag 25 mei, starten we onze dag weer met een heerlijke hangmatsessie op de steiger aan het meer. Loes doet yoga en Tom leest de Lonely Planet van Mexico. Het is niet zo heel geweldig weer, dus we blijven rondom het resort hangen. Rond lunchtijd lopen we terug naar onze lodge. Tom loopt naar de badkamer om te gaan douchen en Loes blijft onderaan de trap staan wat te schreeuwen. Tom loopt verbaast naar buiten en vraagt wat er aan de hand is. Loes is stel en wijst alleen maar! Boven op de muur langs de trap ligt een slang van anderhalve meter. Tom is er langs gelopen en heeft niets in de gaten gehad, maar durft nu niet meer naar beneden. Loes haalt personeel van het resort op en komt terug met een hele groep inclusief de eigenaar. Met twee stokken probeert Arthur de slang te verjagen. Met de ene tilt hij hem op en met de andere begeleidt hij de slang. Het gaat met vallen en opstaan en de slang begint agressief naar ons te worden. Na een spel van 30 minuten krijgt Arthur de slang te pakken en slingert hem over het hek van het resort. Als die maar niet terug komt….

Nu de slang weg is zien we ook waarom de slang op het muurtje zat. Onderaan het muurtje kleven twee hele mooie, maar ook giftige padden. Deze mogen wij als mens echt niet aanraken! Eenmaal terug bij de receptie kijken we met Arthur in het reptielen en het blijkt een Mexican Parrot Snake, een licht giftige slang, te zijn geweest. De slang was erg mooi en had mooie kleuren.

Het is inmiddels 13:00 uur en we rijden richting het centrum van Bacalar waar we wederom gaan eten bij mr. Taco. Hier hebben we ook de eerste avond gegeten, samen met de Amerikanen. Het eten beviel hier erg goed! Na de lunch gaan we weer naar La Playita om lekker aan het meer van Bacalar Corona’s te nuttigen. Aan het einde van de middag rijden we terug naar ons huisje en daar blijken de padden nog steeds op de muur bij de trap te kleven. Nog steeds op dezelfde plek. Tot het avondeten chillen we wat bij de pier aan het meer van Bacalar.

Samen met Gitta gaan we die avond uit eten bij Mango Y Chili. Een vegetarisch burgerrestaurant wat echt uitmuntende burgers maakt. Wij wisten niet dat burgers zo lekker konden worden gemaakt zonder vlees te bevatten, ongelofelijk wat lekker! Het is heel gezellig en we spreken af met andere vrienden van Gitta. We halen wat biertjes en lopen naar het plein waar David en zijn vriendin, een Italiaans/Frans stel die de wereld bereizen en werken als digitale nomaden. Hij is fotograaf en heeft veel avonturen meegemaakt. Uiteraard delen we de mooiste verhalen en vliegt de tijd voorbij. Het is inmiddels bijna 22:00 uur en besluiten naar The Yak Lake House te gaan, waar op woensdag altijd het beruchte feest van de week is. Alle reizigers en locals komen bijeen om feest te vieren. Toch leuk zo’n feestje speciaal voor Tom’s verjaardag om 00:00 uur. Het is genieten en uiteraard ontmoeten we weer heel veel mensen uit verschillende landen. Erg gezellig en wat een drank vloeit er weer op dit feestje! Tegen 02:00 uur vinden we het mooi geweest en pakken we samen met Gitta de taxi terug naar ons verblijf.

Op 26 mei zitten we keurig om 09:30 uur weer aan het ontbijt en heeft het personeel een pannenkoek gemaakt met daarop een poppetje gemaakt van fruit, als verjaardagsontbijtje. Zo lief! Na het ontbijt pakken we onze spullen en vertrekken we rond 11:30 uur richting Hotel Puerta Calakmul.