Conservatief Surakarta en mooie omgeving bij Gunung Lawu

HNa negen dagen heerlijk te hebben genoten en zijn bijgekomen in Yogyakarta nemen we op maandag 10 juni omstreeks 13:00 uur de trein naar Surakarta. Deze stad ligt slechts 60 kilometer ten oosten van Yogyakarta, maar is in tegenstelling tot Yogyakarta een stuk minder verwesterd en veel conservatiever. Daardoor trekt het veel minder toeristen en de grootste inkomstenbron van de lokale bevolking is het verkopen van batik. Ook fietsen er net als in Yogya veel fietstaxi’s in deze stad. Surakarta is de geboorteplaats van de huidige Indonesische president Joko Widodo.

De treinreis duurt slechts een uur en op het station van Solo bestellen we een go-jek taxi naar onze accommodatie. Het guesthouse waar we verblijven is echt heel mooi met een mooie binnentuin, ruime kamers en het is er heel schoon. Onze host geeft ons heel veel informatie over de stad en is heel erg behulpzaam.

Nadat we ons hebben geïnstalleerd in onze kamer lopen we naar het V.O.C.-fort Vastenburg. Een oud verlaten fort, waar eigenlijk alleen de poort nog mooi intact van is. Vervolgens gingen we naar een groot winkelcentrum waar ook een food night market was. Wederom hadden we hier erg leuk contact met de lokale bevolking en kregen we weer allerlei producten gratis in ruil voor een foto met het product. We zijn inmiddels echt beroemde Indonesiërs geworden. Na het eten namen we een taxi terug naar ons guesthouse, want morgen hebben we een drukke dag. We willen zoveel mogelijk zien, want we hebben maar 1 dag in Surakarta. Normaal gesproken zijn we niet zo van het plannen en zien we wel wat we zien en hoe lang we blijven, maar het is nu de vakantieperiode na de ramadan en alle treinen, bussen en vliegtuigen zijn snel uitverkocht. We hebben onze treinticket dus maar alvast van te voren gekocht.

Dinsdag 11 juni is die drukke dag en na een goed verzorgd ontbijt wordt onze motor afgeleverd bij het guesthouse. Onze eerste stop is bij het Mangkoenagora Paleis dat in 1757 is gebouwd. Dit paleis behoort tot de Mangkoenagora family en zij zijn één van de twee royale families in Surakarta. In deze Kraton is heel veel kunst te vinden en andere waardevolle kunstwerken. De sultan van dit paleis woont niet meer in dit Kraton, maar in Jakarta. Hij heeft daar een meubelzaak, want hij mag dan wel royaal zijn, hij heeft geen macht en inkomsten meer uit zijn titel en moet dus ook gewoon werken. Zijn familie woont er nog wel.

De tweede stop van vandaag is eveneens in de stad Surakarta. Dit was ook een Kraton in Surakarta, niet ver bij het Mangkoenagora Paleis vandaan. Jullie willen vast weten hoe het komt dat één stad twee kratons heeft. Heel simpel, in de 18e eeuw was er een ruzie tussen twee rivaliserende prinsen wat voor deze tweedeling heeft gezorgd. De tweede Kraton die we bezoeken gaat onder de naam Surakarta Hadiningrat Palace en behoort tot de andere royale familie van Surakarta. Het is in 1745 als eerste gebouwd van de twee kratons. 

Vervolgens verlaten we Surakarta en rijden we naar Gunung Lawu. Op deze berg zijn een aantal tempels en watervallen te vinden. De weg naar Gunung Lawu is wederom heel erg druk en het is echt oppassen geblazen. Auto, vrachtwagen en andere motorbestuurders voegen van alle kanten in en zelfs als je helemaal links rijdt (in Indonesië rijden ze links), wordt je nog aan de binnenkant ingehaald. Of over de vluchtstrook of zelfs over de stoep. 

Na een uur van drukte komen in de bergen waar het gelukkig al wat rustiger is. We rijden eerst naar de meest verre bezienswaardigheid vanaf Surakarta: Candi Sukuh. Deze in 1437 gebouwde hindoeïstische tempel ligt op de westelijke helling van de vulkaan Lawu en deze vulkaan speelde destijds een rol in voorouderverering, vruchtbaarheidsrituelen en natuurgodsdienst. Overal zijn beelden en reliëfs te vinden die met name over geboorte en seksualiteit gaan. Vanaf de tempel hebben we een heel mooi uitzicht over het dal.

Niet ver van de Candi Sukuh ligt de Candi Ceto dat ook op de westelijke helling van Gunung Lawu is gelegen. Het is een Javaans-Hindoestaanse tempel dat over hele mooie poorten (zonder deuren) beschikt die allemaal kaarsrecht achter maar staan. Op het einde staat een tempel met verschillende platforms, het lijkt een klein beetje op een minuscule versie van de Borobudur.

Twee tempels is genoeg voor vandaag en we gaan natuurwonderen bezoeken. De eerste waterval die we bezoeken is Air Terjun Jumog, maar daar zijn we na een foto’tje heel snel weer weg! Wat een drukte! Ieder eetkraampje is bezet en overal zitten mensen. Nee genieten is het hier niet. We rijden snel door naar de hoogste waterval: Air Terjun Grojogan Sewu. Deze waterval ligt heel mooi gelegen in een dal en stort 81 meter naar beneden. Het frappante is dat je niet verwacht dat hier een enorme waterval is, want er is een dorp omheen. Je moet dus eerst de vele trappen afgaan wil je kunnen genieten van deze waterval. Op de trappen zijn heel veel brutale apen te zien, we moeten dus goed op onze spullen letten. Bij Air Terjun Grojogan Sewu is het relatief rustig. Het is al wat later op de dag en het heeft een relatief dure entreeprijs. Ook voor Indonesiërs. Wel grappig trouwens, in Java hanteren zo overal verschillende prijzen voor toeristen en voor de lokale bevolking. Vandaag kregen we overal toegangstickets voor lokale prijzen. Terwijl Loes bij de motor blijft staan, haalt Tom de toegangsbewijzen en lopen daarna samen naar binnen. Dit scheelt soms echt heel veel. In Indonesië geloven veel mensen in karma en dit is nou echte karma voor hen. Ze proberen ons vaak op te lichten en op deze manier krijgen ze het terug. Tom vraagt er niet om en liegt niet, hij bestelt gewoon in het Indonesië’s en krijgt de lokale tickets. Het hoogtepunt was bij de Air Terjun Grojogan Sewu waar een Indonesiër slechts 20.000 Rupiah betaald en een internationale toerist 140.000 Rupiah. Dat is zeven keer zoveel!! Behalen we toch nog een keer financieel voordeel met Tom’s looks, haha!

De laatste bezienswaardigheid van vandaag is Astana Giribangun, het mausoleumcomplex van de Soeharto-familie. De voormalig president heeft deze tempel voor zichzelf laten bouwen. Het is indrukwekkend hoe iemand zoiets voor zichzelf kan laten bouwen en na een rondje eromheen en binnen te hebben gelopen verlaten we de begraafplaats. Na het register te hebben getekend, komt er meteen iemand naar ons toelopen die zegt dat we willen betalen. We zien dat lokalen ook niet betalen en weigeren dus. Hoe durven ze over lijken, toeristen op te lichten?

We rijden over een plattelandsweg terug naar Surakarta. De rit is mooie omgeven door bergen en kleine boerderijtjes. We zijn blij dat we slechts één volledige dag in Surakarta zijn, want er is verder ook niet veel meer te zien of doen. We hebben alles uit deze dag gehaald en zijn klaar voor een nieuw avontuur in Malang!