Thailandachtig mooi Langkawi!

Op woensdag 31 juli verlaten we Kuta Lombok per taxi en laten we ons afzetten op het vliegveld van Lombok. We zijn een beetje zenuwachtig , want we hebben vandaag drie vluchten. Nou vinden we vliegen niet zo erg, maar we moeten eerst van Lombok naar Surabaya, dan van Surabaya naar Kuala Lumpur en van Kuala Lumpur naar Langkawi. Voor de vluchten van Surabaya tot aan Langkawi hebben we totaal geen zorgen. We vliegen met Malaysia Airlines, een premium luchtvaartmaatschappij en onze bagage wordt bij de korte overstap in Kuala Lumpur door hen op onze volgende vlucht gezet. Geen zorgen dus. Wat ons vooral zorgen baat is het eerste deel van de reis, de vlucht van Lombok naar Surabaya. We vliegen met Lion Air dat opzich niet een hele goede naam heeft in Indonesië, er zijn al een aantal vliegtuigen van deze maatschappij neergestort in de afgelopen decennia (vorig jaar nog één). Hoe gek het ook klinkt, dat is eigenlijk onze minste zorg. Deze grote maatschappij vliegt heel veel in Indonesië en 99.99% van de vluchten gaan goed, dus de kans is klein dat we neerstorten. Wel staat deze maatschappij bekend om z’n onvoorspelbaarheid. Zonder enige reden worden lijnvluchten geannuleerd (dit hebben we zelf op de Molukken mogen ervaren) en zijn er flinke vertragingen. Normaal gesproken niet zo erg, maar vandaag is onze laatste dag dat ons visum geldig is (overstay kost ons 1 miljoen rupiah per persoon per dag) en we hebben dus een vlucht in Surabaya te halen. Voor deze overstap hebben we slechts drieënhalf uur. In deze tijd moeten we onze bagage ophalen, van terminal 1 naar terminal 2  (ander gebouw op tien minuten rijden) zien te komen, inchecken, langs de beveiliging en langs de immigratie-officier. We hopen dus dat er maar geen vertraging is en geen rijen bij de incheckbalie in Surabaya. Met al deze informatie in ons achterhoofd zitten we dus zenuwachtig in de taxi en lekker geslapen hebben we ook niet. We hadden wel een dag eerder ontspannen naar Surabaya kunnen vliegen, maar dat vonden we ook zo’n verspilling van onze kostbare tijd in Lombok.

Aangekomen bij het vliegveld van Lombok is er een enorme rij bij de incheckbalie van Lion Air en eenmaal in de rij blijkt er geen vooruitgang in te zitten. Het systeem heeft blijkbaar kuren. Nee, he! De tijd strijkt voorbij en het is nog een uur tot aan onze vlucht. Dan begint ineens de rij te stromen en zo’n dertig minuten voorafgaand aan onze vlucht hebben we onze bagage afgegeven. We lopen langs de beveiliging en naar de gate toe. We kunnen vrijwel meteen boarden en waarachtig vertrekt het vliegtuig ook nog op tijd. Pfffieuw, zorg 1 (annulering) en 2 (vertraging) zijn weggenomen. Nu alleen nog zelf veilig aankomen en hopen dat de bagage aankomt en op tijd is, zodat we onze vlucht naar Maleisië halen.

De vlucht van Lombok naar Surabaya voorloopt goed en we landen op de geplande aankomsttijd. Zorg 3 is dus ook weggenomen. We lopen naar de bagageband en onze twee tassen rollen bij aankomst meteen en als eerste van de band af. Heel erg fijn dit en zorg 4 is weggenomen. We hebben nu nog 3 uur voor onze vijfde en laatste zorg, namelijk op de andere terminal zien te komen,  inchecken, bagage droppen, langs de immigratie en langs de beveiliging. Op sommige vliegvelden zoals Manilla en Jakarta kan het een enorme chaos zijn en is drie uur zelfs niet voldoende. Aangezien Surabaya de tweede stad van Indonesië is, zijn we er nog niet gerust op. Het is heel erg druk in terminal 1, de terminal voor binnenlandse vluchten. Als we de terminal uitlopen waar we zijn geland, worden we meteen weer opgewacht door tientallen taxi-chauffeurs. Taxi sir, taxi? We gebruiken de magische woorden sudah (wat al betekent, wat onder andere staat voor hebben we al, dit gebruiken we voor alles!) en ze stoppen gelijk? Sommigen vragen “Bisa Bahasa Indonesia?” We antwoorden: “bisa” en ze zijn stomverbaasd en willen ons allemaal helpen zonder iets te willen verkopen. Geweldig dit land, je hoeft alleen de taal een beetje te spreken en je hebt meteen vrienden!

Met een gratis shuttle-busje worden we naar terminal 2 gebracht. Gelukkig is het rustig op de weg en doen we er slechts tien minuten over. Er is bijna niemand in terminal 2, het internationale gedeelte van de luchthaven dus we kunnen meteen inchecken en van onze bagage af. Gelukkig zijn we dus ook van onze laatste zorgen af. De reis naar Surabaya ging boven verwachting goed. Nu is het dus tijd voor een ontspannende lunch en een lekkere Starbucks Frappuccino. We lopen langs de beveiliging en immigratie, krijgen meteen onze stempel en lopen naar de gate. We kunnen boarden en ook deze vlucht vertrekt op tijd. De vlucht naar Kuala Lumpur duurt iets meer dan tweeënhalf uur en daarna nog een uurtje naar Langkawi.

Na een voorspoedige reisdag, komen we in het donker aan in Lankawi. We brengen onze tassen naar de kamer en lopen het centrum van Pantai Cenang. Overal zijn duty-free winkels te zien. Dit eiland is namelijk geheel belastingvrij. We kopen niks behalve een telefoonkaart en halen geld bij de bank, we zijn tenslotte weer in een ander land. Ook eten we een kebab en lopen vervolgens terug naar ons hotel. Het was een lange dag. Ohja, we halen nog wel even twee biertjes op de terugweg. Die zijn hier spotgoedkoop nog geen 50 cent voor een Carlsbergh of Heineken. In Indonesië en de rest van Maleisië kosten die tenminste € 1,50 per blikje in de supermarkt. Lang leve dit belastingparadijs dus!!

Op donderdag 1 augustus vieren we ons vierjarig jubileum. Ons ontbijt is daarom bij een Franse patisserie waar we crêpes gaan eten, voor Loes natuurlijk een zoete en voor Tom een hartige. We huren een scooter en ons plan is om naar Gunung Raya, de koningsberg te rijden. Vanaf deze berg heb je mooie uitzichten over het eiland, de zee, omliggende eilandjes en zelfs Thailand! Maar voordat we daar naartoe gaan, stoppen we eerst bij een rivier waar een waterval moet zijn. We lopen een tijd langs de rivier. Er leeft hier van alles. Van grote varanen tot een familie lang-staart makaken! De waterval kunnen we alleen niet vinden. Desalniettemin is het een leuke wandeling. Halverwege de terugweg, begint het keihard te regenen! Het kwam uit het niets! We besluiten dus te schuilen, maar na een half uur wachten willen we toch weg. Dus we stappen op de scooter en gaan richting het hotel. Want het uitzicht is letterlijk in het water gevallen voor vandaag. We doen wel twee uur over de terugweg omdat de regen ons verblind en pijn doet. Bij het hotel nemen we een warme douche en kleden we ons om. Tegen het eind van de dag klaart het op. We lopen naar het centrum kopen twee biertjes in de winkel en kiezen een mooi plekje uit op het enorme stand om hier de zonsondergang te bekijken. Het is druk op het strand en ook in de zee zien we tientallen jetskies, parasailers en bootjes. Als de zon onder is eten we uitgebreid bij een Indiaas restaurant en sluiten we de dag af met een lekkere fles Chileense witte wijn.

De tweede van de maand stappen we wederom op onze scooter en rijden we naar de Seven Wells. We zijn nog geen 15 minuten onderweg en het begint keihard te regenen. We stoppen bij een tankstation om te schuilen en gelukkig is het na een korte tijd weer droog. De weg gaat langs de kust en door de jungle. Het is prachtig en overal zijn aapjes te zien. Voordat we de Seven Wells bereiken, moeten we ongeveer twintig minuten met een trap omhoog door de jungle. Het is erg warm, maar eenmaal boven aangekomen is het de klim meer dan waard! Vanaf hier kijk je over de jungle en de zee, ook zien we eilanden en achter ons zijn de Seven wells, zeven vreemde ronde natuurlijke baden in een rivier. Ook zijn hier ongeveer tien aapjes, een soort die we nooit eerder hebben gezien! Ze zijn zwart en hebben een wit gezichtje. We bewonderen de diertjes en zijn blij dat we weer terug zijn in Maleisië, wat is het hier prachtig. Dan horen we iets boven ons, het zijn twee prachtige hornbills die over ons heen vliegen! Na een tijdje willen we beginnen aan ons wandelingetje naar de waterval. Maar niet voordat Loes een bloedzuiger van haar enkel verwijderd, ja dat hoort ook bij Maleisië... De waterval is mooi, maar vol met mensen. Hier blijven we dus niet en we rijden naar de volgende waterval. Een hele hoge muur waar een klein stroompje naar beneden komt. Tegenover de waterval is een prachtig standje met palmbomen en grote rotsen. 

Wanneer we terug bij ons hotel zijn, boeken we een eiland hopping tour. We hebben nog een uur om te lunchen en dan worden we opgehaald voor de tour. We stappen in een klein bootje waar met ons nog zo’n twaalf andere toeristen inzitten. De zee is erg ruig en het bootje stuitert over de golven! Gelukkig zijn er reddingsvesten aan boord. Onze eerste stop is op “pregnant maiden Island”. Het eiland heeft een groot keer met daaromheen enorme rotswanden. Van een afstand lijkt dit eiland op een slapende zwangere vrouw. Men gelooft dat wanneer vrouwen in dit meer zwemmen, ze makkelijker zwanger raken. Mensen uit heel Maleisië komen hier als ze moeite hebben om kinderen te krijgen. We hebben eer uur de tijd op dit eiland en Tom heeft het briljante plan om een op zonne-energie waterfiets te huren. Dat was hilarisch, vooral omdat het ding nauwelijks vooruit kwam! Zo deden we ongeveer tien minuten over een afstand van twintig meter. Na dit avontuur neemt Loes nog een duik in het meer en gaan we door naar onze volgende stop, adelaars voeren! Het eiland Lankawi staat namelijk bekend om de adelaars. Lang betekent in de lokale taal adelaar en kawi betekent rots, dus het eiland heet de adelaarsrots. De kapitein gooit een bakje met stukken vis in het water en direct komen er wel twintig hele grote adelaars vanuit de lucht naar beneden duiken. Het is een prachtig gezicht om te zien hoe ze met hun enorme klauwen en wijde vleugels de vis uit het water grijpen. De laatste stop voor deze tour is een mooi strandje op een groen eiland. Ook hier hebben we een uur de tijd en we besluiten ver weg te lopen van de andere toeristen om op ons eigen privé standje te gaan liggen. De tour was heel erg toeristisch en we wisten ook niet dat ze adelaars gingen voeren, maar uiteindelijk hebben we wel een leuke dag gehad.

In de avond gaan we naar een avondmarkt aan de andere kant van het eiland waar we allerlei lokale gerechten proeven en onze ogen uitkijken hoe de slagers hun vlees verkopen. Er ligt zelfs een enorme koeienkop op tafel en koeienogen worden zelfs gekocht. Aziaten eten echt alles!! Wij kopen en proberen allerlei lokale gerechten, hmm de eetcultuur in het vasteland van Maleisië is echt goed. We proberen trouwens heel veel, maar de organen, ogen en dat soort vreemde dingen slaan we toch echt even over!

Vandaag 3 augustus vliegen we naar George Town op het eiland Penang. Maar voordat we dat doen willen we toch echt het uitzicht vanaf Gunung Raya bekijken. Onderweg naar Gunung Raya, de koningsberg, schrikken we ons een ongeluk wanneer we bijna een hele dikke twee meter lange slang aanrijden die op de weg lag te zonnen en net op tijd langs onze benen wegsprong. De rillingen gieren door ons lijf en giechelend vervolgen we onze weg naar boven. De hele weg zat vol kraken en spleten en zagen de slang aan voor weer een stuk uit de weg. Goede camouflage dus. Daar aangekomen hebben we een heel mooi uitzicht over het eiland, de zee, de omliggende eilanden en zelfs Thailand! Wat zijn we blij dat het weer goed is vandaag! Onderweg naar beneden stoppen we bij een ander uitzichtpunt. Hier staat een hele groep mannen en vrouw met vlaggen. Het blijkt de marine te zijn, die deze berg opklom voor een oefening. Ze vragen of we een foto van ze willen maken en op het moment dat Tom zegt: Satu-Dua-Tiga (één-twee-drie), is iedereen stomverbaasd, lachen ze en vragen ze: “bisa Bahasa Malay? Vanaf dat moment hebben we er een hele groep vrienden bij en willen ze allemaal met ons op de foto en moeten we aanschuiven voor het eten! We krijgen nasi goreng met ansjovis en mierzoete thee. Na deze gezellige ontmoeting rijden we naar het mooiste strand van het eiland, Pantai Tanjung Rhu. Hier lopen we een tijdje rond. Het is hier zooooo moooi! Thailandachtig! Je weet wel van die spierwitte stranden met enorme kliffen ernaast wat je altijd in de Thaise vakantiebrochures ziet, ja dat dus! Langkawi staat ook bekend als een plek waar je de Thaise schoonheid van de natuur hebt, maar dan veel minder druk bezocht. Ideaal voor ons dus! Het ligt overigens ook op de Thaise grens. Het Thaise eiland Koh Lipe ligt slechts op anderhalf uur varen. We hadden hier graag nog even willen zwemmen, maar helaas hebben we daar geen tijd voor, wamt we hebben nog een vlucht vandaag en het is nog een eindje rijden terug naar ons hotel. Daar aangekomen bestellen we een taxi die ons naar het vliegveld brengt. 

Op het vliegveld, waar we ruim van te voren zijn, checken we onszelf in via de zelf-incheckbalie, ook printen we hier onze bagage labels en brengen direct onze bagage weg. Dit alles doen we in een tijdsbestek van vijf minuten. Nu hebben we dus nog alle tijd om rond te lopen op het vliegveld. Twintig minuten voor de oorspronkelijke vertrektijd zitten we in het vliegtuig. Vrijwel direct daarna sluiten de deuren en zijn we in de lucht. Ongeveer twintig minuten later landen we in George Town. Dit was onze kortste vlucht ooit!