Mooi Bruny Island en gezellig Hobart

rijden we dus in de middag naar Ketering waar de veerboot naar Bruny Island vertrekt. De boot gaat ieder half uur en de laatste veerboot gaat om 19:00 uur naar het eiland. Wij komen tegen 17:30 uur aan en er is niemand. Blijkt dat ze dinerpauze hebben van 17:30 uur tot 19:00 uur, typisch Australisch om dat net voor de laatste boot te doen. We moeten dus een tijdje wachten, dus bereiden we ons avondeten aan het water. Als we dan eindelijk vertrekken, komt er een oudere man bij ons aan het raam staan. Hij vraagt geïnteresseerd waar we vandaan komen en zodra we zeggen dat we uit Nederland komen begint hij de hele Tasmaanse geschiedenis te vertellen met in het bijzonder Abel Tasman. Ook vertelt hij vol trots dat zijn moeder is geboren in Lutjegast, hetzelfde plaatsje waar Abel Tasman dus vandaan kwam. Hij vertelt dat hij een vakantiehuisje hier op het eiland heeft en na een kort gesprek nodigt hij ons uit voor een kop thee en om een warme douche te nemen. Aardig van deze man! Na enig overleg besluiten we op het voorstel in te gaan.

Bij het huisje aangekomen, helemaal in de noordelijkste punt van Bruny Island, is het al donker. De man heeft de hele auto vol boeken en antiek liggen en we helpen hem om alles naar binnen te brengen. Dit had de arme man heel veel tijd gekost als hij dit alleen had moeten doen. We kregen een rondleiding in het huisje en overal hingen kaarten en schilderijen van Europese ontdekkingsreizigers in Australië en natuurlijk in het bijzonder Tasman. Als dank voor onze hulp gaf hij een kopie van een schilderij waar Abel Tasman met de schepen Zeehaen en Heemskerck tussen Tasman Island en Cape Pillar vaart. Het was een hele inspirerende man, die in zijn leven heel veel interessante dingen had gedaan en functies had bekleed. Geoffrey was nu 70 jaar en werkte nog steeds in een hoge functie voor Unicef Zuid-Oost Azië. Voor die functie had hij daarom ook een huis in Bangkok, waar we altijd welkom zijn zei hij. We kregen zijn adressen en telefoonnummer. Hij zei: "mocht ik er niet zijn, dan haalt mijn dochter jullie wel op"! Zo zie je maar weer dat je met reizen echt de meest bijzondere personen ontmoet. We hebben de hele avond en begin van de nacht gepraat en gezeten op de familie erfstukken wat ooit de stoelen van King George van Engeland waren. We kregen zelfs een eigen kamer en een lekker kruikje, want koud was het!

De volgende ochtend, donderdag 29 maart, werden we dus wakker in het vakantiehuisje van Geoffrey. Gisteren was het al donker toen we aankwamen, maar nu konden we pas echt zien wat een mooi uitzicht we hadden. We keken op de zee uit en achter op een mooi bos waar heel veel bijzondere vogels zaten, zoals de grote geeloograafkaketoe (Yellow-tailed black cockatoo), een papegaaiensoort. We gingen vroeg weg, want we wilden natuurlijk Bruny Island verkennen. Onze eerste stop was, hoe ironisch, de kaasfabriek en daarna gingen we naar honingstalletje: "The Honey Pot". Bruny Island staat bekend om haar hoogwaardige ambachtelijke voedselproducten, zoals dus kaas en honing. De honing was inderdaad van zeer hoog niveau en we kochten dan ook een potje Letherwood Honing, dat alleen in Tasmanië wordt geproduceerd. Tegenover het honingstalletje begon ook de Cape Queen Elizabeth Walk die we hebben gelopen. De track leidde naar Moorina Bay & Mara Bluff via een breed saai pad totdat we bij het strand uitkwamen. Daar konden we met eb over het strand naar Mara Bluff en met vloed over de heuvels. Het was helaas nog geen eb, maar het getijde zakte al wel weg dus probeerden we over het strand te lopen. Over de heuvels kost overigens te veel moeite, haha. Grote delen konden we al over het strand lopen, maar af en toe moesten we over de rotsen klimmen of werden onze voeten nat. Het was een leuk kat en muis spel met het water. Aangekomen in de baai was er een hele mooie natuurlijke poort van rotsen en de rotswanden waren gigantisch, erg mooi! We liepen verder en kwamen naar een uur wandelen aan het einde van de wandeling bij Cape Frederick Henry Lookout. De kliffen waren hier enorm hoog en we hebben een tijdje genoten van de ruige oceaan die op de kliffen klapten. Daarna moesten we het hele pad weer terug naar de auto en op de terugweg was het nu helemaal eb, dus we konden heel gemakkelijk over het strand lopen. 

Na de wandeling reden we via The Neck, naar het zuiderlijke deel van Bruny Island. The Neck is een kilometer lang, maar heel dun stuk land van 30 meter breed. Aan twee kanten raakt het water de strook en op de steile lookout kun je dat heel mooi zien. Het was halverwege de middag en we vonden het nog te vroeg om naar een camping te rijden dus deden we nog een wandeling, de Fluted Cape Walk. Deze wandeling begon enorm steil, zo steil dat Loes het eerste half uur boos op mij was dat we hem andersom hadden moeten lopen. Eenmaal boven was het gelukkig vlak en liepen we langs de enorm steile kliffen. Erg mooi, maar ook heel eng. Bij de tocht naar beneden bleek dat we toch wel de juist route hadden gelopen, want deze was nog steiler. Na deze wandeling zijn we via een gravelweg achterlangs naar de camping in Cloudy Bay gereden. Onderweg kwamen we de bijzondere Witte Albino Kangoeroe tegen. Ze zijn spierwit en hebben rode ogen, echt heel bijzonder. Dit was eigenlijk de reden waarom we naar dit eiland wilden en gelukkig hebben we succes. De camping is aan het strand en erg gezellig, want we brengen de hele avond met twee andere groepen reizigers door. 

De vrijdagochtend 30 maart die volgende gingen we eerst naar de Mabel Bay Lookout waar we een mooi uitzicht hadden. Daarna namen we een kijkje bij de vuurtoren met wederom een mooi uitzicht. Vervolgens reden we langszaam terug naar het noorden waar de boot vertrok, zodat we lekker de hele middag in Hobart waren. In Hobart hebben we een mooie suite geboekt met een bubbelbad. Daar waren we na al dat hiken echt aan toe. De accommodatie had slechts vier kamers, maar was echte luxe. Heerlijk om weer een kingsize bed te hebben, na een tijd in de auto en in hutten te hebben geslapen. De buurt waar het hotel lag was omgeven door mooie monumentale woningen en lag in Sandy Bay. Vanaf onze kamer is het zo'n tien minuutjes lopen naar het centrum, maar wij kiezen ervoor om via Battery Point te lopen, een heel oude en mooie buurt. Hobart is na Sydney de oudste stad van Australië en deze buurt dateert nog echt van de 19e eeuw. We blijven hier zo'n half uurtje ronddwalen voordat we in het centrum zijn. Op het midden van het Sallamanca marktplein staat een groot monument van Abel Tasman. Daarna komen we aan bij de haven van Hobart, die centraal in de stad ligt. Er zijn vijf kades en iedere kade staat vol met restaurantjes, barretjes en andere gezellige tentjes. In het water liggen boten die Fish and Chips verkopen. Hier vermaken wij ons wel even en drinken samen een biertje terwijl we kijken naar de voorbijgangers en alle boten in de haven. Wanneer we terug komen in ons hotel, laten we de spa vollopen en pakken we de Champagne uit de koelkast. We zijn tenslotte in de 'Honeymoon Suite'!

De volgende morgen worden we heerlijk uitgerust wakker in het fijne bed van onze kamer. We maken een ontbijtje en vertrekken al vroeg, omdat vandaag de beroemde Salamanca Markets in het centrum zijn. Deze is een enorm grote en zeer populair markt. Er is van alles te koop en te proeven haha. Er zijn eetkraampjes, verse producten, kleding, drank, echt van alles! We dwalen hier een paar uur rond en gaan daarna naar het Tasmanian Museum and Art Gallery. Hier is een speciale exhibitie over de Tasmaanse Duivel, heel leuk! Aan het begin van de middag verlaten we het mooie Hobart.