Op vakantie en vriendenbezoek in West-Australië

Na onze rondreis in Vietnam hebben we nog drie weken vakantie in Australië er achteraan geplakt. We vlogen vanuit Singapore naar Perth en mochten bij Dot en David verblijven. Die hadden we eerder in Carnarvon op de boerderij ontmoet, later in Perth al een keer verbleven en later ook nog tegen gekomen in Canberra. Ze wonen dus in Perth, een mooie uitvalsbasis voor onze trip.

We landen op donderdag 11 oktober om 03:00 uur in Perth en nemen een taxi naar het huis van Dot en David. Natuurlijk slapen ze al, maar ze hebben de sleutel voor ons klaargelegd. We gaan dan ook meteen naar bed.  De volgende dag slapen we heel lang uit en doen we niet veel. Behalve natuurlijk al onze avonturen delen met Dot en David. We willen een ook een walvistour doen, maar die is helaas volgeboekt tot dinsdag. Dat betekent dat we ons tot over het weekend moeten vermaken. David vertelt dat hij het huis wil schilderen en wij bieden aan te helpen. In ruil betalen zij onze huurauto. Dat terwijl we ook zes dagen bij ze verblijven en ze elke dag voor ons koken. We schilderen twee kamers en de hal, ook de plafonds. We zijn er zo’n dikke twee dagen mee bezig verdeeld over drie dagen. Op zaterdagmiddag gaan we namelijk naar een wijnregio en proeven we een aantal wijnen. Op zondag stoppen we vroeg, want we gaan naar een exhibitie die zij hebben georganiseerd en zelf ook kunst hebben hangen/staan. Dot maakt van allerlei verschillende schilderijen, vooral Australische landschappen en andere natuur en David maakt als ijzersmid kunstenaar prachtige ontwerpen. Op maandag 15 oktober gaan we naar  AQWA: The Aquarium of Western Australia. Hier zijn bijna alle vissoorten, zeeslangen en andere zeedieren van West-Australië te vinden. Alleen de grote haaisoorten, walvissen en dolfijnen ontbreken. De dag erna gaan we met een boot de Indian Ocean op opzoek naar walvissen. Het is het seizoen dat de walvissen naar Antarctica trekken om zich te voeden aan krill. We varen niet heel ver van de kust wanneer we in de verte onze eerste walvis spotten! We gaan er op af en bekijken deze reus van dichterbij! Ontzettend indruk wekkend is het. De walvis blijft niet om de boot zwemmen en verdwijnt de zee in. Niet veel later zien we een andere walvis springen! Als we er vlak bij zijn zien we dat het twee walvissen zijn! Het is een moeder met haar kalf! Het kalf is erg nieuwsgierig en blijft bij de boot zwemmen! Opeens komt het valk onder ons omhoog! Fantastisch! Samen met z’n moeder blijft het kalf wel tien minuten om de boot zwemmen! Wat genieten!! Ook is er nog iets heel bijzonders. Een walvis duikt naar beneden en dan blijft de staart in de lucht hangen. Het was een half witte en half zwarte staart. Dit had onze bootcrew, die deze tochten al tien jaar, nog nooit gezien. Tom maakte een perfect plaatje van deze actie en ons werd gevraagd of we de foto naar de plaatselijke walvisonderzoekers wilde sturen. Zij deden dit werk al dertig jaar en hadden het ook nog nooit gezien. Een staart van een walvis is als de vingerafdruk van een mensen, uniek dus. De wetenschappers kunnen heel veel uit een staart van een walvis halen, dus we hebben wat bijgedragen aan de wetenschap. Na de tocht moesten we bijkomen van al dit moois en genoten we in de middag van het lekkere weer. Het begon langzaam zomer te worden in Perth.

Woensdag 17 oktober haalden we onze huurauto op en reden we naar Northampton. Naar Mick en Davina, de boerderij waar we in 2017 ruim vier maanden hebben gewoond en gewerkt. Het voelde daar als thuis en als onze Australische familie. We rijden linea recta vanuit Perth 550 kilometer naar Northampton zonder bij alle hoogtepunten te stoppen, willen weer naar ons Australische huis! Alleen in Jurian Bay maken we een korte plasstop en gaan gauw verder. Op het moment dat we het Jurian Bay uitrijden, trappen we het gaspedaal weer in en dan komt er politie voor ons rijden: Stop Politie. Wat nu weer denken we! Volgens hen reden we 20 kilometer te hard 110 in plaats van 90. Normaal is het overal in Australië 110 op de snelweg en hier negentig. En dat terwijl we het bord 110 al konden zien. En er rijdt ook geen hond hier geen afslag, dus negentig slaat echt nergens op. Maargoed, 2 strafpunten op Toms Australische rijbewijs en 200 dollar licht mogen we weer verder. Tegen 18:00 uur zijn we dan eindelijk in Northampton. Mick wacht buiten al op ons met een Carlton Dry en wordt emotioneel als we aankomen. Ook Davina komt naar buiten en Loes en zij beginnen allebei van geluk te huilen. We hebben een fotocollage voor ze meegenomen van onze tijd hier in Northampton en ook voor Davina nog een fles Moët, want die houdt heel erg van champagne. We eten samen en er worden anekdotes verteld. Natuurlijk vliegen de champagneflessen voorbij.

In de dagen erna helpt Tom Mick een beetje op de boerderij, alleen de leuke klusjes natuurlijk, zoals heftruck en vrachtwagen rijden. Mick is verbaasd dat Tom dat ineens allemaal kan, maar hij heeft dat natuurlijk in Goulburn geleerd in de fabriek en bij Peter. Loes helpt Davina met courgettes inpakken, kletst met de vrouwen bij en speelt natuurlijk de hele dag met Freddy en Pieka. Op vrijdagavond gaan we met Mick, Davina en hun zoon Tom naar de Bottem Pub, naar Ian en Kelly, waar Loes heeft gewerkt. We gaan hier uiteten en Ian en Kelly zijn helemaal verbaasd als we binnen komen lopen. Ze vinden het heel leuk! Na de pub gaan Tom en Tom nog even naar de backpackers die nu op de boerderij werken, maar iedereen slaapt al. Mick en Davina zijn sowieso niet zo blij met ze. Ze werken gemiddeld, maar klagen veel en het belangrijkste, zijn niet gezellig. Ze willen nooit pauze met Mick en Davina houden en willen nooit gezellig samen een biertje doen.

Op zaterdagochtend klopt Mick op onze kamerdeur en zegt: “guess what”? Wij net onze ogen open hebben geen idee. Mick: “going to Lucky”. Meteen springen we uit bed en bereiden alles voor. We gaan naar Lucky Bay waar Mick en Davina met wat familieleden een strandhuisje hebben. Hier naartoe gaan was altijd heel leuk en een van onze hoogtepunten van ons verblijf in Northampton. Lucky Bay heeft wat magisch. Heel mooi strand voor kilometers waar niemand is, hele hoge zandduinen en het mooiste is rijden over het strand achterop de pick-up met een biertje in je hand, sandboarden en luisteren naar countrymuziek. Mick hoopt met deze actie ook meer een band te krijgen met de andere backpackers. Het werkt voor de tijd op Lucky, maar daarna zakt het helaas weer alweer. Wij vinden het ook jammer, want deze groep is niet zo gezellig als de groepen die wij hadden. En het grappige is onze groepen waren party èn werkten hard en goed. Deze doen allebei niet. Op Lucky Bay is het gezellig en samen met Tom (Micks zoon) doen we waanzinnige dingen. Waar Mick vaak gekke dingen doet, maar nog wel dusdanig dat hij weet wat hij doet, is Tom gewoon een mafkees met zijn auto.

Op zondag 21 oktober gaan wij twee met Tom mee naar huis om zijn nieuwe woning te bekijken en gaan we barbecuen met hem en Isabella, zijn vriendin. De dag erna gaan we naar Mitch en Phill, de buren van Mick. En de rest van de week helpen we wat op de boerderij. Op vrijdag vertrekken we weer naar Perth, want op zaterdag is David jarig en gaan we met hen en de kinderen wat eten. Heel leuk om die ook te ontmoeten. Op zondag 28 oktober gaan we met Ross en Steff op de boot over de Swan River. Ross’ is het neefje van Nick en Davina en hadden we in onze tijd op de boerderij ook ontmoet. Ross’ en Steff hebben een groot jacht en het is echt genieten achterop het dek in de zon. Dinsdag gaan we langs Trent en Lilly, vrienden van ons die we de vorige keer ook hebben ontmoet. De laatste dag in Perth is wel een hele mooie, want we gaan kijken bij de Aussie Invader. Barry, een vriend van David, werkt aan de snelste auto ooit. Ze willen met 1000 mijl per uur, dat is 1600 kilometer per uur het wereldrecord verbreken. De auto wordt aangedreven door een raket en werkt eigenlijk vrij simpel. Het grootste probleem is het remmen. Wij zijn super blij en dankbaar dat we dit proces hebben mogen aanschouwen. De auto staat gewoon in een loods in een woonwijk, waar vier mannen een uit de kluiten gewassen hobby hebben. Heel grappig.

Op donderdag 1 november leveren we onze auto weer in en vliegen we terug naar huis in Sydney, waar we worden opgehaald door Debbie, een vriendin van Peter waar we bij in huis wonen. Heel lief allemaal.