Voor de tweede keer bij het ongelofelijk mooie Cradle Mountain

Op zaterdag 7 april vertrokken we met de kampeerwagen van Greg en Chris richting het Cradle Mountain-Lake St. Clair Nationaal Park. We waren hier al eerder geweest, maar de vorige keer was het zo bewolkt dat we niks zagen. Aangezien dit een van de hoogtepunten van Tasmanië schijnt te zijn, moeten we hier dus wel weer naar toe. Het hele weekend en begin van de week ziet de weersverwachting er heel goed uit, dus we willen hier zo snel mogelijk naar toe. Het park ligt zo'n 300 kilometer van Campania en we rijden via een aantal kleine wandelingen en watervallen naar Cradle Mountain. Via een weg door het binnenland komen we langs een groot meer, voor de hand liggend genaamd Great Lake. Vervolgens komen we bij Pine Lake, waar we een korte wandeling doen. Het meer ligt prachtig omringd door bergen. Ook de naam van dit meer is wederom voor de hand liggend, omdat er veel Pine Trees staan. Daarna rijden we een stukje van de route af en gaan we naar de Liffey Falls. Een wandeling van iets minder dan een uur laat ons bij de waterval uitkomen. Het pad is door regenwoud en daalt vrij snel. Makkelijk naar beneden en terug kost ons enige moeite. We rijden terug naar de hoofdweg en komen door Deloraine, een leuk klein plaatsje. Vanaf hier gaan we naar de Alum Cliffs, wat ons een beetje aan het uitzicht van de Leven Canyon doet denken. Vanaf hier is het nog zo'n negentig kilometer naar Cradle. De weg is door de bergen en met heel veel bochten. Het uitzicht is prachtig! Om veel redenen gaan we dus heel erg langzaam. Het is al donker als we op zo'n twintig kilometer voor Cradle Valley aankomen bij Lake Gairdner. We zien niet veel en parkeren, maar aan de rand van het water.

De dag erna, zondag 8 april staan we rustig op en ontbijten aan het meer. Gisteren kwamen we al in het donker aan en zagen we niet zoveel. De omgeving is echt super mooi en heel erg rustgevend. Tom staat foto's te maken en Loes koffie. Loes schreeuwt ineens heel hard en wild: Toooooom! Tom denkt: "er is wat aan de hand" en half in paniek rent hij naar de camper. Daar aangekomen blijkt dat Loes een platypus (vogelbekdier) heeft gespot. Normaal gesproken zijn ze ten eerste heel lastig te spotten en daarnaast heel erg schuw. Deze omgeving is zo rustgevend dat het ze zich daar niets van aantrekken. Het beestje komt gewoon op één meter van ons vandaan, kruipt over een steen, over de kade. We hebben een volledig beeld van het bijzondere diertje. In alle fascinatie volgen we alle bewegingen van het vogelbekdier en in onze ooghoeken zien we meer kringen in het water naar bovenkomen. Het zal toch niet hè, we zien nog twee andere platypus naar boven komen. Het feest is nu helemaal compleet, fantastisch en wat een geluk weer.

Na een hele lange tijd vol bewondering de vogelbekdieren te hebben aanschouwd, vertrekken we naar Cradle Mountain. Rustig pakken we onze tassen en halen we wat informatie bij het Visitor Centre op. We pakken de shuttle bus naar Dove Lake Carpark en we zien direct hoe mooi de omgeving is. De vorige keer dat we hier waren zagen we niks door alle mist. Nu hebben vanaf Dove Lake een prachtige kijk op Cradle Mountain. Deze dag is fantastisch! We starten met het Dove Lake Circuit waar heel veel mensen lopen. Al gauw ontsnappen we van de menigte als we linksaf omhoog gaan, de Lake Rodway Track op. In plaats van vlak langs het Dove Lake, lopen we nu dus naar 1185 meter naar Hanson Peak. We hebben een prachtig uitzicht over Dove Lake aan onze rechterkant en ook over de andere kant van de bergkam. We lopen langs Twisted Lakes en slaan linksaf via de Face Track naar Lake Rodway en de Scott Kilvert hut. De weg er naartoe hebben we een mooi zicht op Little Horn (1355 meter) en Cradle Mountain (1545). We lopen langs stroompjes en waterpoeltjes. Het begint licht te regenen, maar dat verderft de pret niet. Eigenlijk wordt het alleen maar mooier, want er ontstaan kleine watervalletjes. Toch zijn we gelukkig na een uurtje al bij de hut, want het begint harder te regenen. De Scott Kilvert hut is gebouwd als schuilplek, omdat hier twee mannen zijn omgekomen tijdens een sneeuwstorm en is naar hen vernoemd. We waren dus al aardig op tijd aangekomen in de hut en warmden al lekker de kachel op. Heerlijk! We hebben ons wel vergist in de hut, want er zijn geen bedden in de hut. Dat wordt dus in de slaapzak op de koude grond slapen. En nou is ook nog de rits van een van de twee slaapzakken kapot, dat wordt dus extra koud voor Tom! We zijn de hele middag met z’n tweeën en spelen potjes kaarten en lezen een boek. We dachten dat we ook alleen de nacht hier zijden doorbrengen, maar na het eten komen drie mensen helemaal zeiknat en doorweekt binnen. Het zijn drie personen uit Estland twee broers en een vriendin. Rondom de kachel is het gezellig en interessant om met deze mensen de avond door te brengen. We weten nu een heleboel meer over Estland. In de nacht stormt het gigantisch hard, we zijn gelukkig in de hut en niet in een tent!

De volgende dag vertrekken we al vroeg, want we hebben een lange dag vandaag. Het is direct stijl omhoog en het is erg modderig. Tot onze kuiten banjeren we daar doorheen en gelukkig worden we afgeleid door het prachtige uitzicht aan onze linkerkant: Mount Emmit. We klimmen verder omhoog langs Bensons Peak en komen daarna bij een T-splitsing uit, linksaf is het vervolg van de Overland Track en rechtsaf naar Cradle Mountain. Bij de T-splitsing ligt ook Barn Bluff (1559), maar hier zijn we niet omhoog gegaan, want het lag in de wolken. We houden van een beetje uitdaging, maar niet als er geen uitzicht is. We gaan dus rechtsaf bij de T-splitsing, komen langs veel mooie waterpoeltjes, aan onze rechterkant enorme hoge bergen en links van ons kunnen we ver kijken. We komen langs een mooi klein spiegelend waterpoeltje, wat door het mooie weer echt straalt! Het uitzicht is aan alle kanten prachtig en we genieten dan ook volop. Dan staan we bij een kruispunt en letterlijk voor Cradle Mountain. Het lijkt zo dichtbij, maar het bordje geeft aan dat het nog één uur is. Wij geloven dat niet en denken het in minstens de helft van de tijd kunnen doen. Het begin is super steil omhoog zo’n 500 meter. En na twintig minuten zijn we bijna boven aan, maar dan moeten we ineens weer een heel stuk zakken en klauteren over allemaal gladde rotsblokken. Super eng!!! Later moeten we ook echt klimmen en ons aan onze handen omhoog trekken. De weg heen gaat nog wel, maar zijn nu al bang voor de terug weg. Het is namelijk allemaal super glad door de storm van vannacht. Het is overigens vandaag wel heel mooi stralend weer. Uiteindelijk komen we na anderhalf uur op de Cradle Mountain Summit. Dit is ons nog nooit overkomen dat we er langer over hebben gedaan dan de tijd die ervoor stond. De tocht was het meer dan waard. Wat een mooi 360 graden uitzicht en wat kunnen we ver kijken. Wat een verschil met de vorige keer toen we in dit gebied waren, toen we nog niet eens twee meter verder konden kijken. Blij dat we het toen dus niet hebben gedaan. Het is erg fris bovenop de berg, vooral in de wind, maar tegelijk ook heel erg lekker met het zonnetje in onze rug. Na bovenop de berg te hebben geluncht, starten we onze tocht weer naar beneden. Sommige stukken zijn doodeng, maar het is een leuke uitdaging. We zijn blij dat we al vroeg omhoog zijn gegaan, want nu begint het echt druk te worden. Al draaiden de meesten halverwege weer om. Eenmaal beneden lopen we via Kathleens Pool naar Marions Lookout. Vanaf hier hebben we een mooi uitzicht over Cradle Valley en ook over Cradle Mountain. Via Crater Lake lopen we naar Ronny Creek waar de shuttle bus weer terug gaat naar de parkeerplaats. In de buurt van Ronny Creek komen we heel veel wombats tegen, super schattig deze beestjes. Terug bij onze camper rijden we via Deloraine en Launceston naar Evercreech Forest waar we de nacht door brengen. We hebben ons een beetje in de 230 kilometer vergist, we dachten het wel in vier uur te kunnen doen en net voor het donker te kunnen aankomen, maar doen er meer dan zes uur over. Al die bochtjes en onverwachte zand- en gravelwegen. We komen dan ook heel erg vermoeid aan en voelen ons zelfs een beetje ziekjes. Als dat maar goed gaat!