Een nieuwe baan en de kennismaking met het echte Australische leven

De volgende dag, donderdag 24 augustus, gaan we in de ochtend eerst weer even langs Jo, want de man van Dot, David, wil even naar onze auto kijken. Hij denkt dat de rubbers van de verschillende stangen zijn versleten, een onderdeel van een paar euro's. Iets waar een monteur haast geen winst opmaakt. Ondertussen last hij onze gebroken spotlights weer vast op de bullbar, dat is ook mooi meegenomen. We vertrekken dan eindelijk echt naar Northampton. We rijden de hele weg niet harder dan 80, dus dat duurt aardig lang. Bijna zes uur doen we erover en komen tegen 16:00 uur aan. Als we in Northampton op de boerderij aankomen worden we opgevangen door een ander reizend stel uit Duitsland, Jonas en Carla. We bellen de boer, Mick, dat we zijn aangekomen en het eerste wat hij zegt: "allrighty, grab a beer mate, it's beer o'clock. Een uur later arriveert hij en showt hij onze caravan. Een grote caravan met een eettafel, aanrecht, kledingkast en een aparte slaapkamer. Voor de caravan is een veranda gebouwd met ook een grote tafel. Het is oud, maar voor ons perfect. Eindelijk settelen we ons weer en hebben we een eigen huisje, met voor ons gezien heel veel ruimte. Nadat we onze caravan hebben ingericht ontmoeten we Mick's vrouw Davina. Mick is net zestig geworden en Davina is twee jaar ouder. Met z'n zessen gaan we naar de door Mick zelfbenoemde "Sunsethill" op zijn landgoed. Wat is het hier prachtig en de zonsondergang is fenomenaal.

Het landgoed is 100 are, 41 km2 en wordt door Mick en Davina "The Centre of the Universe" genoemd. Het is hier schitterend, overal om ons heel zijn bergen en    heuvels, en het is hier heel erg groen. Sommige velden zijn helemaal geel en paars door alle bloempjes die er groeien. Op het land verbouwen ze watermeloenen, galiameloenen, pompoenen, courgettes en squashes. Wij helpen overal aan mee, we begonnen met het onderhouden en bijknippen van de courgette planten en het zaaien van de kleine gele courgettes (squashes). Een paar dagen later startten we met het plukken en inpakken van de courgettes. Alles word met de hand gedaan en de eerste week hadden we enorme spierpijn in onze benen en rug! Meer dan na een zware sporttraining.

We hebben heel veel geluk we gaan na onze tweede werkdag al naar Lucky Bay, waar   Mick een strandhuisje heeft. Hij brengt bijna al zijn vrije tijd daar door. In de ochtend helpen we hem eerst met beton storten voor de nieuwe keuken/woonkamer voor de backpackers. Ja we hebben het hier goed voor elkaar met een eigen warme douche, keuken en natuurlijk ons eigen "huisje". Het is naar Lucky Bay slechts een uurtje rijden en de weg ernaar toe is prachtig. Een plooiend landschap, veel wilde bloemen velden en zelfs een heel groot roze meer. Geweldig! Het strandhuisje is van golfplaten gemaakt, maar alles is aanwezig. Stroom via een generator, grondwater, drinkwater en een toilet. Het huisje is volledig zelfvoorzienend en dat terwijl het in de middle of nowhere is. 

In de namiddag gaan we voor een rit over het strand en door de duinen achterop de pick-up truck. We rijden naar de lagoon en terug bij het huisje steken we de "barbie" aan. De volgende dag hangen we weer de hele dag op het strand. We rijden naar de lagoon, Lucky Bay zelf en we vissen. Althans dat proberen we, want we vangen niet veel bijzonders. De hele dag gaat op z'n Australisch. De "esky" vol met bier en de hele dag fun driving over het strand en door de duinen. We sandboarden van de duinen en met een touw achter de auto. En even later surfen en boogie boarden we over de golven. De hele dag gepaard met "Zac Brown, Steve Miller Band, Bob Seger en John Fogerty", Mick's favoriete artiesten.

Maandag rijden we in de ochtend nog even het strand op en tegen 12:00 uur vertrekken we terug richting de boerderij. We hebben al een aantal bier op en moeten in de middag nog werken. Niemand is er echt voor in de mood en gelukkig besluit Mick als we thuis zijn dat het "te laat" is en we drinken samen nog wat biertjes onder de veranda en genieten na van het weekend. De rest van de week plukken en pakken we de hele dag courgettes. Aardig taai werk waarmee je je rug aardig belast, maar na een tijdje wen je er wel aan. De eerste week in Northampton was super gezellig en we hebben het echt getroffen hier met ons farmwork. Compleet anders dan alle horrorverhalen die je hoort.