The Red Centre: Kata Tjuta, Uluru and Kings Canyon

Vanaf de Great Central Highway zien we dus uit het niets de enorme koepels van de Kata Tjuta. Dit is de Aborignal benaming voor deze imposante rotsen wat vele hoofden betekend. In het Engels zijn het de Olga's en in totaal is het 546 meter hoog. Als eerste gaan we naar de Walpu Gorge, waar we een wandeling lopen. We lopen langzaam de kloof in en de wanden zijn imposant hoog, ruim honderden meters. We voelen ons echt heel klein. De rotswanden hebben een hele mooie rode kleur, zijn rond en de kloof wordt steeds smaller. Hoe smaller het wordt, hoe heter het wordt. Het is vandaag al 39 graden en in de kloof is het zelfs 10 graden warmer. Gelukkig is de totale wandeling slechts twee kilometer, dus na een half uurtje zijn we terug bij de auto. We rijden nu naar de Valley of the Winds, aan de andere kant van de kloof. Hier staat dat de wandeling gesloten is vanwege het hete weer in de zomermaanden. Eerlijk gezegd te begrijpen, want het is echt mega warm. Wel kunnen we naar het eerste uitkijkpunt, de Karu Lookout, waar we een uitzicht over de vallei hebben.

Daarna rijden we richtig Uluru en onderweg komen we een uitkijkpunt tegen waar we een heel mooi uitzicht op Kata Tjuta hebben vanaf een ander perspectief. Ook zien we vanaf hier voor het eerst Uluru, of Ayers Rock in het Engels. Het is voor de Aborignals de belangrijkste en meest spirituele plek, maar voor ons heeft het ook iets magisch. Wat een gigantische en imposante rots uit het niets. En dat vanaf zo'n veertig kilometer afstand.

Hoe dichterbij we komen, hoe indrukwekkender het wordt. We stoppen iedere keer om foto's te maken, dus we doen aardig lang over die 40 kilometer. Het is hier ook erg druk voor ons doen, we zien om de paar minuten wel een auto rijden. Na een tijdje komen we aan bij de voet van Uluru. Het is nog groter dan we hadden kunnen inbeelden. De afmetingen zijn dan ook 3,6 kilometer lang, 1,9 kilometer breed en 348 meter hoog. We kiezen ervoor om een rondje om de basis van Uluru te rijden. Dat is zo'n tien kilometer. Het rondje zelf is helemaal vlak, het is echt bizar dat het tientallen kilometers lang vlak is en dan ineens deze massieve rots uit het niets tevoorschijn komt. Tussen het rondje door, stoppen we twee keer voor een wandeling. 

Met moeite stappen we de auto uit, want wat is het hier ongelofelijk heet! Toch willen we de kortere wandelingen rondom Uluru niet missen. De meeste wandelingen zijn gesloten vanwege de hitte. De eerste wandeling die we maken, gaat langs de stijle wanden van Uluru. We leren over de rituelen en gebruiken van de Aboriginals en komen langs heilige plaatsen in 'The Rock'. De wandeling brengt ons langs een grotachtige uitkerving wat de vorm heeft van een soort golf. Heel bijzonder. Hier zijn eeuwen oude muurschilderingen te zien. Aan het eind van de wandeling komen we bij een waterpoeltje. Dit is erg bijzonder omdat er bijna nooit water te vinden is in de poeltjes rond Uluru! We blijven even zitten en genieten van de rust en de schaduw bij het watertje. Het ruikt overigens heerlijk tijdens de wandeling, een frisse, kruidige geur komt van de eucalyptus bomen en struiken. Heerlijk.

De tweede wandeling is aan de andere kant van 'The Rock'. Ook deze leidt naar een waterpoeltje en langs een aantal muurschilderingen. De wanden van Uluru zijn hier nog hoger dan aan de andere kant, en we verbazen ons over de vormen in de rots. De waterpoel is erg rustgevend, en het lijkt hier koeler te zijn dan verder van de rots af. Op onze weg terug naar de auto, zien we iets lopen dat lijkt op een robot! Dat is het natuurlijk niet, nee het is een Thorny Devil! Een kleine hagedisachtige met stekels over zijn hele lijf. Hij beweegt zich schokkend voort en heeft iets liefs over zich. Een minuut voordat we het beestje zagen, vertelde Loes dat we dit diertje nog moesten opzoeken! Heel veel geluk dus weer!

Rond vijf uur rijden we naar een parkeerplaats die speciaal gemaakt is om de zonsondergang bij Uluru te bekijken. Hier maken we eten en wachten we tot de zon ondergaat. Het is een waanzinnig gezicht om te zien hoe Uluru oplicht door de zon. Het rood is nog roder en de rots lijkt nog imposanter dan dat het al is. In onze opinie is Uluru mooier van een afstand dan van dichtbij, maar als je er dan toch bent... In de avond kamperen we bij Curtin Springs, een roadhouse op de route richting Kings Canyon. 

De volgende ochtend, vrijdag 23 februari, vertrekken we rond 08:00 uur. Onze eerste stop is niet lang rijden bij de Mount Conner Lookout. Vanaf hier zagen we de Mount Connor op een paar kilometer afstand. Het had de vorm van de Tafelberg. Helemaal vlak bovenop en het bizarre was dat de rots grijs was, in plaats van rood zoals de rest van de rotsen in de omgeving. Na deze korte stop, hadden we een lange rit van zo'n tweehonderd kilometer voor de boeg naar het Watarrka National Park. De eerste stop was bij de Kathleen Springs, waar een korte wandeling deden in een kloof naar een waterbron. Ook dit was een heilige plek van de Aborignals en een van de plekken waar de slang is geweest die Australië heeft gevormd volgens hun mythes. Op de weg naar de Kings Canyon kwamen we onderweg Brumbies (wilde paarden), een overstekende dingo en kamelen tegen. Aangekomen bij Kings Canyon waren alle wandelingen in verband met de hitte dicht. We zijn toen naar het bijgelegen resort gereden waar we hebben gekampeerd. In de middag heeft Loes gezwommen om af te koelen, Tom kon dat natuurlijk met zijn wonden niet. Na het eten hebben we de zonsondergang bij Kings Canyon gekeken, ook deze lichtte helemaal op. Tijdens het koken kwamen we aan de praat met een Amerikaans stel, waar we in de avond in de bar een biertje mee hebben gedronken.

Op zaterdag 24 februari ging de wekker al vroeg, omdat we de hitte voor willen zijn. Om zeven uur starten we al met de Kings Canyon Rim Walk, die begint met een hele steile klim naar boven naar de rand van de kloof. Tijdens deze klim passeert Tom een King Brown en zag hem daarna pas. Loes durfde er toen niet meer langs en moest wachten tot hij weg ging. Levensgevaarlijk zo'n ochtendwandelingetje. Eenmaal boven is het makkelijk. We lopen continue langs de richel van de kloof. En hebben van alle mogelijke hoeken uitzicht in de kloof. Wat een enorme steile en rechte kliffen heel diep naar beneden. Er is ook een mooie waterval. Ook bovenop is het mooi met allemaal natuurlijk gevormde koepels door water en wind. Halverwege de wandeling komen we bij de Garden of Eden. Deze naam kent iedereen natuurlijk uit de bijbel als het paradijs van Adam en Eva, en wij begrijpen wel waarom deze naam is gekozen. Midden in alle droogte is een oase met water en heel veel verschillende planten heerlijk liggend in de schaduw in een kloof. Hier genieten we van het coole klimaat. Daarna klimmen we weer naar boven en lopen we aan de andere kant van de kloof. We dalen langzaamaan weer terug naar de parkeerplaats. 

Vervolgens zijn we naar Erldunda gereden, het centraalste punt in Australië. Na een rit van 280 kilometer zijn we dus in het midden van het midden. Het is hier vandaag 42 graden en we zijn ontzettend blij als we in het Roadhouse zijn. Heerlijk die airconditioning, want onze werkt niet meer, omdat we dus de verwarming hebben afgekoppeld van de radiator. In het Roadhouse worden we ook verleidt door een enorme hamburger: The Outback Stack. De naam, het plaatje en de omschrijving doen ons smelten. We vinden dat we die wel hebben verdiend na ons avontuur in de outback. De burger is echt gigantisch en er zit heel veel op! De grootste burger die we ooit hebben gehad. Erldunda ligt ook aan de Stuart Highway, de weg die dwars door Australië gaat van helemaal in het noorden Darwin tot helemaal in het zuiden Adelaide. In totaal ruim 3000 kilometer, maar wij zijn dus in het midden en gaan nu zuid richting Adelaide. Vandaag rijden we tot aan Coober Pedy, het eerstvolgende stadje. Het ligt zo'n 550 kilometer verderop. Onderweg komen we langs de grensovergang naar Zuid-Australië en verder is er honderden kilometers helemaal niets, alleen af en toe een roadhouse. We kunnen kilometers ver weg kijken en zien echt helemaal niks, we begeven ons midden in de woestijn. Op een overnachtingsplek vlak voor Coober Pedy brengen we de nacht door.