Het ondergrondse leven in de Opaalhoofdstad van de wereld: Coober Pedy

We slapen vandaag heel lang uit. We waren allebei erg moe en door de heerlijke koele nacht konden we lekker (bij)slapen. Het is vandaag, 25 februari, slechts 70 kilometer naar het volgende stadje: Coober Pedy. Op zo'n dertig kilometer voor Coober Pedy is er een afslag naar de Kanku Breakaways. We zoeken het op en het trekt onze aandacht. Na een aantal kilometer komen we aan. Heel veel vreemd gevormde rotsen in allerlei kleuren. Verder is hier niets dan stenen, rotsen en zand. Waanzinnig mooi en bizar. Soms lijkt het alsof we op de maan zijn. De route is zo'n dertig kilometer door dit landschap en na iedere hoek en bocht stoppen we om foto's te maken. Het is niet te omschrijven en heel erg mooi! De foto's zeggen hopelijk meer. Ook is hier een deel van het Dingo-hek te zien. Australië heeft het langste hek ter wereld om vooral schapen en ander vee in het zuiden tegen de dingo te beschermen. Het hek is meer dan 5600 kilometer lang, twee keer zo lang als de Chinese Muur en strekt van Queensland door New South Wales tot aan Zuid-Australië. Van de Darling Downs in het oosten, tot aan de grote Australische Bocht in het zuiden.

Via deze prachtige kleine omweg komen we aan de noordkant Coober Pedy binnenrijden. Coober Pedy is de opaalhoofdstad van de wereld. Opaal is Australië's nationale edelsteen en is bekend over de hele wereld voor zijn briljante kleuren. De Romeinen waren er al van bezeten, toen ze het vonden in een grot in Hongarije. Opaal is een hele waardevolle steen dat is ontstaan uit water en silica. 150 miljoen jaren geleden, toen de aarde warmer was en geen ijskappen waren, lag half Australië onder water en een groot gedeelte van Queensland, New South Wales en South Australië waren onderdeel van en bedekt onder de Great Australian Basin. Daardoor is in Coober Pedy dus opaal te vinden tot dertig meter diep. Er zijn zelfs fossielen van bijvoorbeeld dinosaurussen gevonden met daarin opaal. Een grappig verhaal was, dat men daar honderd jaar geleden geen enkele waarde hechtte aan deze fossielen en alleen de opaal eruit hakten. Deze mijnwerkers slaan zich nu voor de kop, want deze fossielen zijn nu miljoenen euro's waard. De Aborignals hebben een mooier verhaal over het ontstaan van opaal: een regenboog creëerde de kleuren toen het de aarde raakte. Simpel, maar goed verhaal haha. Begin 20e eeuw, tijdens de eerste wereldoorlog, ontdekte men de opaal rondom Coober Pedy. Toen men ermee naar handelaren in Londen gingen, dachten ze dat de stenen nep waren, omdat het zoveel puurder was dan de eerder gevonden stenen uit de rest van de wereld.

De opaalvelden in Australië zijn groter dan alle andere velden in de rest van de wereld samen. Het grootste percentage opaal komt nog steeds uit Coober Pedy. Dit gebied ligt in de woestijn en zomers kan het hier 55 graden worden. De soldaten die terugkwamen van de eerste wereldoorlog bedachten dat het een goed idee was, om hier zogenoemde "dug-outs" te maken om in te wonen. Vandaag de dag woont 70% van de inwoners hier onder de grond. Coober Pedy komt van een term in Aboriginaltaal: "Kupa Piti" en betekent: Blanke man in een gat. Best grappig! De dug-outs hebben altijd een constante temperatuur van tweeëntwintig graden. Wij hebben dit ook ervaren tijdens de tour bij Umoona, waar we een ouderwets mijnershuisje hebben bezocht, een modern huis en een oude mijn. Tegenwoordig zijn de huizen echt groot en sommige ondergrondse villa's hebben een oppervlakte van 450 vierkante meter. Heel veel mensen zijn continue bezig met het renoveren en uitbreiden van hun huis, omdat ze dus opaal hopen te vinden. Tijdens de tour door de mijn zagen we alle werktuigen die ze vroeger en tegenwoordig gebruiken en overal waren ondergrondse gangenstelsels. Ook hebben we in Coober Pedy twee ondergrondse kerken bezocht. Een catacomben kerk en een Servisch Orthodoxe Kerk. Na de kerken te hebben bezocht zijn we naar de Big Winch gereden, waar we een uitzicht over de stad hadden. Het lijkt een heel klein stadje, maar als je goed kijkt zie je allemaal witte pijpen de grond uitsteken. Dat is dus een teken dat daar een huis onder is, want dat zijn de ventilatieschachten.

Overal in en rondom Coober Pedy staan waarschuwingsborden met: Gevaar! Ongemarkeerde Gaten! En dan plaatjes er bij met: niet rennen, wees attent, diepe schaften en loop niet achteruit. In de omgeving van dit stadje zitten namelijk overal gaten in de grond vanwege de opaalwinning. Australië is gewoon levensgevaarlijk, is het niet door krokodillen of slangen die op je jagen dan is het wel een gat in de grond, waar je gewoon in verdwijnt. Coober Pedy is niet alleen bekend om haar opaal en ondergrondse leven. Ook is het decor geweest voor vele films: Adventures of Priscilla, Mad Max Beyond Thunderwolves, Pitch Black en Queen of the Desert.

Een van de redenen waarom hier het Pitch Black ruimteschip hier is te vinden.

Aan het einde van de middag verlaten we Coober Pedy en is het ruim 500 kilometer naar Port Augusta. Vlak nadat we het stadje verlaten, moeten we vol in de remmen, want familie Emoes steekt heel relaxed de weg over. Altijd leuk, Australisch Wildlife. De eerste 50 kilometer zien we aan alle kanten nog Opal-mijnen. Naarmate de kilometers volgen veranderd het landschap, dorre droogten worden bosjes van zo'n 50 centimeter hoogte. Nog enkele honderd kilometers verder, maken die bosjes plaats voor enkele kleine bomen en dunne bebossing, wat er langzaam steeds meer wordt. Het is mooi om het landschap te zien veranderen. Dan zien we ineens "The Ghan". De trein die van Noord naar Zuid en andersom rijdt. Een hele lange imposante trein. Continue steken koeien, schapen en kangoeroes de weg over en cirkelen boven ons Wedge-Tailed eagles, de grootste adelaar in Australië. We passeren ook enorme (zout)meren, zoals Lake hart en Island Lagoon. Bij deze laatste slaan we ons kamp voor de nacht op, op zo'n 150 kilometer van Port Augusta.