Het begin in Sydney en wonen met Alen

Zoals de meeste van onze trouwe volgers weten, leven we al ruim twee maanden in Sydney. Het voelt een beetje alsof we hier wonen, dus we hebben onze blog een beetje verwaarloosd. We hebben veel gewerkt om onze auto bij elkaar te sparen en nu we bijna weer klaar zijn om verder te reizen, zullen we onze pen weer oppakken. In dit verhaal gaan we even langs onze hoogtepunten in Sydney tijdens ons verblijf bij Alen.

De eerste twee nachten in Sydney hebben we apart geslapen zoals in het vorige verhaal beschreven staat. Tijdens deze dagen spraken we af met Odille, een vriendin uit Hengelo die ook in Sydney is! We eten samen en verkennen de binnenstad.

Na onze deceptie van onze eerste twee nachten, wonen we de eerste tien dagen bij onze vriend Alen, die we in Melbourne hebben ontmoet. We vinden het erg bijzonder dat hij ons in huis neemt, we mogen zelfs in zijn bed slapen en hij gaat zelf op de bank! Nadat we onze spullen bij Alen hebben gedropt, gaan we met de Ferry naar Manly. Vanaf de boot hebben we een mooi zicht op het Sydney Opera House, de Sydney Harbour Bridge en de skyline van Sydney. 's Avonds zijn we gaan barbecuen met Alen en Erik, een vriend van Alen die we ook in Melbourne hebben ontmoet tijdens de Australian Open Final.

Tijdens de eerste dag bij Alen hebben we ons Australische cv afgemaakt en zijn we opzoek gegaan naar werk. In ons eerste sollicitatiegesprek zijn we, na enige bluf over horeca ervaring, direct samen aangenomen in een nieuwe coffee shop, Snow in Summer. Deze zou een paar dagen later openen en we mochten direct beginnen. We waren ontzettend blij met dit nieuws, want het was aardig hard gegaan met ons geld. Harder dan gepland ook.

De dag na ons goede nieuws had Loes de eerste dag van haar duikcursus voor haar Open Water Brevet. Tom had die al in Indonesië gehaald en om samen te kunnen duiken moest Loes die dus ook even halen. Tijdens de cursus kwam ik (Loes) op 3 verschillende duikspots. Op mijn laatste spot zwom er een Wobbegong haai boven me! Dat is een bruine, twee meter grote haai! Helemaal niet eng. Maar wel een haai! Ook zag ik veel koraal en verschillende vissen, waaronder octopussen! Na de duikcursus hadden we onze introductie op het werk. Morgen ging de zaak open, de helft was nog niet af. Het leek er niet op dat het op tijd af zou zijn. En het was een introductie van niks, omdat ze werkelijk niets voor konden doen, zo was de kassa bijvoorbeeld nog niet geïnstalleerd. De keuken was al wel af en we hadden nog geen seconde gewerkt, maar we kregen al wel een maaltijd!!!! Dat was een goed begin.

Op donderdag ging Snow in Summer open en had ik (Tom) mijn eerste werkdag en Loes had haar tweede dag van de duikcursus. Ik moest om 06:30 uur beginnen en moest dus heel vroeg opstaan. Ik wilde natuurlijk niet te laat komen, dus pakte om 05:45 uur al de bus. Eenmaal aangekomen groette ik iedereen en meldde ik mij bij een van de twee eigenaren. Ik vroeg wat ik kon doen, zijn antwoord was "clean tables, next time do automatically, never ask again!" Ik dacht dat kun je ook normaal zeggen, maar ik slikte het voor deze keer. Daarna moest ik mezelf de iPad uitvogelen, omdat deze tijdens de introductie nog niet gereed was. Dit ging me gelukkig aardig af. Wanneer ik iets niet goed deed in de ogen van de manager zei hij gelijk: "What the fuck are you doing!" De eerste paar slikte ik het nog, maar op een gegeven moment deed hij moeilijk deed over iets wat totaal niet relevant was en wat hij mij nota bene niet had uitgelegd , dus ik noemde hem in het Nederlands autist, later pas beseffende dat dat in het Engels hetzelfde woord is, dus dat was een beetje awkward. Ook maakte hij de hele dag sarcastische opmerkingen naar het personeel. Dus één keer zei ik, kun jij het beter en toen begon hij te lachen. Aan het einde van de dag dacht ik, ik ben er helemaal klaar mee, als morgen weer zo is dan kap ik ermee. Eenmaal thuis met mensen er over gesproken te hebben kwamen we tot de conclusie dat hij wel gestrest zou zijn. Dus ik gaf het nog maar een kans.

De vrijdag was Loes haar eerste werkdag en ook zij maakte kennis met de sarcastische opmerkingen van hem. Loes en ik allebei niet op ons mondje gevallen gaven hem vaak sarcastische opmerkingen terug en blijkbaar kon hij dat wel waarderen. Hij was het vast niet gewend dat mensen wat gevats terug zeggen. Na een week mocht ik in de weekenden de vloer al aansturen en nog een week later, leerde ik al koffie maken. Loes had ook helemaal haar draai gevonden en we hebben hier negen weken met plezier gewerkt. Naast het extra zakcentje was het heel mooi meegenomen dat we elke dag een heerlijke uitgebreide warme maaltijd kregen.

Goed weer terug naar de tijd bij Alen in huis. Het was echt gezellig en we aten elke avond samen. Helaas moesten we na tien dagen zijn huis verlaten, omdat hij op vakantie ging naar Vietnam en zijn huis had verhuurd vis AirBnB. Dit wisten we natuurlijk van te voren, dus we waren al op huizenjacht gegaan. We hadden aardig wat huisinspecties gedaan, maar we konden niks vinden voor ons budget, locatie, hygiene, contractduur, etc. De tien dagen gingen sneller voorbij dan gedacht, dus we dachten dan gaan we maar in een hostel. 

Alen en Erik voelden zich vervelend voor ons, dus bood Erik aan om bij hem te komen wonen. Ook Erik hadden we nog maar twee keer ontmoet, maar we gingen akkoord als noodoplossing. We betalen de helft van zijn huur, totdat we iets beters vinden. Om Alen te bedanken voor zijn gastvrijheid, zijn we met z'n allen naar de Spice Alley gegaan. Dit is een steegje met allemaal Street food uit Azië! Heel gezellig en lekker!