Finally back on the road: Op naar Shark Bay

Na bijna drie maanden zijn we op zondagavond 19 november om 20:00 uur eindelijk weer terug op de weg, een mini roadtrip. We halen Loes op van haar werk in de pub en samen met de Frenchies rijden we naar onze eerste bestemming: Shark Bay. Een schiereiland aan de westkust van Australië en de afslag er naartoe ligt tussen Northampton en Carnarvon. Bij deze afslag zetten we na drie uur rijden op een parkeerplaats onze tenten op. Shark Bay hebben we toen we deze afslag passeerden overgeslagen, omdat we op tijd bij onze destijds nieuwe baan moesten zijn.

De volgende ochtend worden we vroeg wakker en vertrekken we al tegen 07:00 uur naar het Unesco werelderfgoed genoteerde Shark Bay. Onze eerste stop is bij de Hamelin Pool waar de stromatolieten en "The Telegraph Station" zijn gelegen. De Hamelin Pool is een hypersaline deel van de zee en heeft dus een dubbel zo hoog zoutgehalte in vergelijking met normaal zeewater. Dit betekent dat het een ideale leefomgeving is voor stromatolieten, een van 's werelds oudste levende organismen (ruim 3,5 miljard jaar oud). Stromatolieten kwamen heel veel voor in de tijd dat de aarde werd ontwikkeld en speelden hierin een belangrijke rol. Stromatolieten voorzagen in deze tijd de aarde voor het grootste deel van haar zuurstofatmosfeer, voordat de planten verschenen. Tegenwoordig worden stromatolieten nog slechts gevormd in bijzondere omgevingen. Vooral op plekken waar het water zeer zout of alkalisch is, omdat een stromatoliet in normale omgevingen veel sneller door dieren wordt afgegraasd dan dat het zich kan opbouwen (het groeit maximaal 0,5 millimeter per jaar). Een van anderhalve meter hoog kost dus duizenden jaren om zich op te bouwen. Het is heel bijzonder om zulke oude fossielen met eigen ogen te zien, vooral omdat dit een van de drie plekken in de wereld is waar de stromatolieten zo toegankelijk te zijn bezichtigen. Daarnaast is hier het meeste diverse aanbod van stromatolieten in de wereld te zien.

Ook is hier, bij "the Telegraph Station" de "Shell Quarry" (schelp steengroeve). In de loop der millennia is hier de bodem helemaal gaan bestaan uit samengeperste schelpen. Het is zo hard dat men er blokken bouwstenen uit kon halen. In Shark Bay zijn er daardoor een aantal gebouwen te vinden die bestaan uit schelpsteen. Als je van dichtbij kijkt zie je dus allemaal kleine schelpjes en het is keihard. De steengroeve wordt tegenwoordig alleen nog gebruikt om deze gebouwen te onderhouden, maar begin 1900 werd het echt gebruikt om ervan te bouwen. De mensen die deze schelpstenen hakten deden dat in de nacht, omdat te heet was overdag. Ze hakten de hele nacht en hadden geen licht nodig, omdat de schelpen zo wit zijn dat het licht is en heel duidelijk kunnen zien. Kortom, op deze plek waren twee bijzondere dingen te bezichtigen, de stromatolieten en de schelpsteengroeve.

We vervolgen onze weg naar Shell Beach, een prachtig sneeuw-wit strand dat bestaat uit miljoenen kleine schelpjes. Het is een laag schelpen tot 10 meter diep en het strand strekt 120 kilometer langs de L'haridon Bright. We kunnen honderden meters de oceaan inlopen en staan dan nog steeds tot onze knieën in het water. Ook hier is het water erg zout. Het is ontzettend bijzonder om deze miljoenen schelpjes te zien en je vindt dan ook geen korrel zand. Geen wonder dat dit gebied op de Unesco Werelderfgoedlijst staat.

De volgende stop van vandaag is Eagle Bluff, een gebied met hoge kliffen langs de zee. Op de kliftoppen zijn adelaarsnesten te vinden, waaraan dit gebied haar naam dankt. Vanaf de kliffen hebben we een mooi uitzicht over de zee en omgeving. In het water ligt een prachtig klein eilandje wat het uitzicht compleet maakt en we zien kleine citroenhaaien en schildpadden in het water. Er schijnen hier ook 14.000 Dugong (zeekoeien) te leven, maar die spotten we helaas niet. We rijden naar de lagoon die bij Eagle Bluff ligt, maar dit is eigenlijk niet echt benoemingswaardig. Wel komen we op de weg terug naar de hoofdweg een hele grote Goanna tegen, een grote leguaan. Super gaaf om te zien en natuurlijk staat het op de foto.

Na de lunch bij Eagle Bluff rijden we naar Denham, het enige dorpje op het schiereiland. Overigens een leuk vissersdorp aan het prachtige turquoise water met veel bootjes voor de kust. Ook ligt er een mooi parelbootje voor de kust. In Denham doen we verder niet veel en wij rijden naar de Little Lagoon. We rijden hier met de auto het strandje op en parkeren aan het water, waar we lekker relaxen. Op Shark Bay is verder nog een waterpark die we overslaan en in de punt van het schiereiland ligt het Nationale Park François Peron. Ook dit slaan we over, omdat we hier de tijd niet voor hebben. Monkey Mia slaan we over, omdat we geen zin hebben aan toeristische attracties. We rijden dus tegen het einde van de middag terug naar de snelweg. Vlak voor zonsondergang komen we bij de afslag, waar we vannacht hadden overnacht. Hier maken we ons avondeten en besluiten door te rijden naar Carnarvon. We moeten  180 kilometer rijden. Eigenlijk niet zo'n heel slim idee, want er springen continue kangaroos de weg over. Ook zien we langs de weg twee enorm grote leguanen en een slang. Het was dus oppassen geblazen en ik moest continue gefocust zijn, maar gelukkig hebben we niks geraakt en zijn we veilig aangekomen op een overnachtingsplek vlak voor Carnarvon.