Great Ocean Road

Na twee dagen bijna niks te hebben gedaan, staan we vandaag vroeg op, omdat we vandaag de camper mogen ophalen. Samen met Manon en Kelly (twee Nederlandse meisjes) gaan we de Great Ocean Road doen en rijden vervolgens door tot Adelaide. Zoals de naam al doet vermoeden is dit een lange weg van 500 kilometer langs de Stille Oceaan, naar Adelaide is het 400 kilometer verder.

Na een wandeling naar het station, de trein naar Melbourne en de tram naar Central ontmoeten we de dames. Samen gaan we met de taxi naar het camperverhuurbedrijf. Onze eerst stop is natuurlijk de Aldi voor het bier en perencider! Daarna rijden we door naar de Woolworths om de rest van de boodschappen te doen. De randzaken zijn geregeld, we kunnen nu aan ons tripje beginnen.

In Torguay begint de Great Ocean Road, waar gelijk een kijkje nemen over Bells Beach, een uitgerekt surfstrand. Het is mooi om te zien en we zien veel surfers de hoge golven trotseren. We vervolgen onze weg en rijden continue langs de Stille Oceaan. We zien het ene naar het andere strand al dan niet met kliffen en aan de landkant bergen. Het is prachtig en willen eigenlijk overal wel stoppen!!!! We rijden tot aan de Erskine's Falls bij Lorne, waar we stoppen voor een korte wandeling. Het is een mooie grote waterval, maar we vinden het te toeristisch. Wat missen we nu al de rust in Nieuw-Zeeland, waar je vaak helemaal alleen in de natuur bent.

We vervolgen gauw onze weg naar Kenneth River, omdat hier heel veel eucalyptusbomen staan. En welke mix kan er ontstaan bij eucalyptusbomen die in Australië staan? ......... Juist, er kunnen Koala's in die bomen zitten. En dat vinden wij heeeeeel leuk!!!!! Dus wij gingen in de auto op Koalasafari en echt bij een van de eerste bomen spotten we er al een. En ook nog op ooghoogte, en het liet zich fotograferen, dus de selfies werden natuurlijk gemaakt. Ook waren hier allemaal papegaaien en kaketoes, ik ben geen vogelliefhebber, maar wat waren deze beesten prachtig en ze gingen gewoon op je schouders zitten. Best wel eng eigenlijk. Na een tijdje reden we verder op jacht naar nog meer koala's. We spotten er nog een paar, maar niet meer zo dichtbij als de eerste. De meesten waren op zo'n 20 à 30 meter hoogte en wat hebben deze beesten een prachtig leven, een beetje de hele dag eucalyptus eten en slapen. In totaal hebben we er twaalf gespot en wat was het fantastisch om deze dieren te zien, zo schattig.

Het was inmiddels 16:30 uur en we reden via Apollo Bay, met prachtige uitzichten, naar de camping in Princetown. Deze camping lag zes kilometer voor de twaalf apostelen en de Gibson Steps en nog veel belangrijker we konden hier barbecuen. Tijdens het barbecuen komen we met twee Koreanen aan de praat en het was echt gezellig. Hij kende één Nederlands nummer en hij had de songtekst ervan op zijn telefoon staan. Dus wij juichten natuurlijk toe dat hij het ging zingen, maar we konden er niet echt wat van maken. Het bleek Oh, Oh Den Haag te zijn, dus dat was we ff lachen. Ze stonden erop dat we hun drank en eten proefden, we moeten toegeven het was echt lekker. Na de zonsondergang kwamen er allemaal Kangaroos op de camping, zo mooi! We telden wel elf kangaroos, zo gaaf om ze echt op tien meter afstand te zien. Het mooiste van alles is dat we vandaag alle dieren in het wild hebben gespot en voor niks!!! 

In de avond stonden we op een camping waar allemaal Kangaroos waren! Dus nadat we gegeten hadden, zaten we met z'n allen tussen de kangaroos en de sterren. Prachtig!  

De tweede dag van onze trip staan we om 06:00 uur op want we willen de zonsopgang bij de twaalf apostelen zien. Wanneer we wakker worden zijn we nog steeds omringt door kangaroos. Het schijnt dat deze beesten bij schemering en in de nacht leven in verband met de hitte overdag. Een goede reden om elke dag vroeg op te staan dus!

We reden snel naar de twaalf apostelen om dus de zon te zien opkomen. Het was eigenlijk niet echt een meerwaarde, want de zon kwam vanaf de land kant en dus niet uit de zee. Maargoed, het voordeel was dat we slechts met enkele andere fanatiekelingen waren en dus mooi de menigte ontlopen. De twaalf apostelen zelf waren wel super bijzonder om te zien, gigantische rotsformaties die op zichzelf in de Stille Oceaan staan. En de oceaan was erg mooi en de kliffen langs de kust. Na onze adem even te hebben ingehouden van genot rijden we een stukje terug naar de Gibson Steps, waar je het strand kunt bereiken. Ook hier hebben we een adembenemend uitzicht en zien we het punt waar we zo even daarvoor stonden. Na een korte wandeling weer naar boven maakt Kelly pannenkoekjes voor ons, oh wat een lekker ontbijt.

Na een korte stop vervolgen we onze weg richting Loch and Gorge, iets verderop. Ook hier zijn weer prachtige kliffen, verlaten strandjes (waarschijnlijk, omdat we de menigte voor waren) en gewoon mooie uitzichten. Alle kleuren zijn perfect, van de kliffen, de zee en het strand.

In de buurt van Port Cambell stoppen wederom bij rotsformaties, de "London Bridge" genaamd. In het verleden waren twee bogen aan het land verbonden, waardoor het op een brug leek. Inmiddels is de eerste boog doorgezakt, dus nu is het nog een op zichzelf staande boog/poort. Nog steeds heel mooi, maar het is dus geen brug meer. "The London Bridge is falling down"

We reden verder over de Great Ocean Road, passeerden plaatsen als  Warnnambool, Port Fairy en Portland en stopten uiteindelijk bij Cape Bridgewater, waar we uitzicht hadden over fantastische stranden. We vervolgden onze weg naar Tantanoola waar we gingen barbecuen.

Na onze uitgebreide barbecue moesten we nog zo'n drie uur rijden. We zagen de zonsondergang en dit was echt prachtig. Het was een weg van 180 kilometer alleen maar rechtdoor, niemand op de weg, af en toe een boom, de zonsondergang aan de linkerkant en de maan aan de rechterkant, echt een heel bijzonder gezicht. De foto wordt bijgevoegd.

Na de zonsondergang moesten we nog zo'n uur door het donker rijden. Volledige concentratie, want de kangaroos staan erom om als een "kip zonder kop" de weg over te steken. Terwijl we rustig reden zagen we ook om de paar minuten slangen en andere dieren langs de weg. We hadden eindelijk het "dodelijke" Australië gevoel, spannend........

De volgende dag moesten we nog zo'n 300 kilometer. Na enkele minuten zagen we al een hele kolonie pelikanen vliegen, natuurlijk kreeg ik een flashback naar de Scarface scene, waar Tony in bad ligt. De echte kenners, weten wel wat ik bedoel!

Voor de rest van de dag was het gewoon een lange weg en we kwamen halverwege de middag aan in Adelaide. Een stad die eigenlijk niet heel veel voorstelt, wat een rust vergeleken met Melbourne of Melly, zoals ze in Australia zeggen...