Een lange overgang met de veerboot naar Tasmanië

Op zondagochtend 11 maart is het dan zo ver, we gaan voor drie weken naar Tasmanië. Onze wekker gaat al vroeg en vertrekken iets na zeven uur in de ochtend. We voelen ons een beetje bezwaard, omdat we onze gastheer en gastvrouw moeten wakker maken om ons eruit te laten. Maargoed, dit wisten ze vooraf. Tijdens het afscheid bieden ze aan dat we na Tasmanië zeker weer welkom zijn voor een paar dagen.

We hoeven vanaf het appartement maar zes kilometer naar het vertrekpunt van de veerboot. We hebben daar ruim anderhalf uur voor, voordat de check-in sluit. We vertrekken best op tijd voor ons doen he? In zo'n drukke stad als Melbourne weet je het maar nooit, dus we nemen geen risico. We zijn verbaasd dat er bijna geen verkeerd op straat is, dus we zijn heel erg op tijd. We gaan eerst naar de supermarkt om onze lunch te halen en voor Loes natuurlijk snoepjes en koekjes voor onderweg. Het is immers een overtocht van tien uur.

We hoeven nog maar 560 meter en dan begint de ellende. Over dit laatste stuk doen we meer dan een uur en een kwartier. War een chaos en nog langzamer dan stapvoets gaat deze file. Gelukkig wordt de chaos veroorzaakt door de veerboot, dus besluiten ze later te vertrekken en de check-in later te sluiten. Pff, anders hadden wij onze veerboot gemist. Bij de controleposten checken ze onze hele auto. Van onder de motorkap, onder de auto en in onze bagageruimte. We moeten al onze verse producten weggooien, want ze zijn als de dood voor de fruitvlieg. Heel erg zonde allemaal, want het heel veel mensen moeten eten weggooien! Belachelijk, vang het dan op en geef het aan een goed doel ofzo!

Een uur later dan gepland vertrekken we dan eindelijk en moeten we ons tien uur zien te vermaken op de boot. Loes leest bijna haar dikke Harry Potter boek uit waar ze al maanden over doet en Tom is na de overtocht weer helemaal bij met al onze verhalen. Ook gaan we naar een optreden van een clown, die erg slechte humor heeft! Het is echt een lange zit en af en toe lopen we uit verveling een beetje rond. Wanneer we aankomen is de zon al onder en we hebben allebei geen zin om na deze lange tocht te koken, eigenlijk hebben we ook niks meer bij ons door de quarantaine. We verwennen onszelf door naar KFC te gaan. Fastfood, iets wat we al heel lang niet meer hebben gehad. Daarna rijden we door naar het plaatsje Forth om de nacht door te brengen.