Onze eerste dag in Nieuw-Zeeland, uh Tasmanië bedoelen we!

Vandaag maandag 12 maart worden we laat wakker. We waren erg moe van de lange overtocht van gisteren. Na het ontbijt rijden we rond 11 uur naar Ulverstone om hier naar het Visitor Centre te gaan en boodschappen voor onze roadtrip te doen. De man in het Visitor Centre werkt met ons een globaal plan uit voor onze Tasmanië roadtrip en adviseert ons om vandaag te starten met de Leven Canyon.

Vol enthousiasme verlaten we Ulverstone en beginnen we aan onze 3-weekse roadtrip door Tasmanië. De weg naar de Leven Canyon is prachtig. Door de heuvels en de weg slingert. Om ons heen zijn boerderijen die rund of schapen in de weilanden hebben lopen. Overal zijn bomen en varens langs de weg. Het gehele decor doet ons aan Nieuw-Zeeland denken. We genieten enorm van de bebossing, vegetatie en de bergen op de achtergrond. En overal ligt water in de beekjes, vijvers en meren. Toch wel even wat anders dan maanden van droogte.

Bij de Leven Canyon zijn twee wandelmogelijkheden de wandeling onderin de kloof en een wandeling bovenop. Eerst doen we de Floor Walk. We dalen naar de bodem van de kloof en komen aan bij een brug. Wat is het hier mooi! Grote keien en er stroomt heel veel water doorheen. Ongelofelijk! We kunnen gewoon niet geloven dat er zoveel water stroomt. Ook zien we de enorme rotswanden van de kloof, zo mooi! En alle bebossing maakt het plaatje af. Wederom zeggen we tegen elkaar, het is net Nieuw-Zeeland. Wel met een eigen karakter, doordat er naast de varens ook heel veel eucalyptusbomen waren. Iets wat het gewoon uniek maakt. Vanaf de brug kunnen we verder naar twee langere meerdaagse wandelingen. We lopen van allebei een klein stukje en worden nu al verleid om in Tasmanië meerdaagse hikes te gaan lopen. Bij een van de twee, lopen we tot aan Devils Elbow, waar de rivier en de kloof een rare scherpe bocht maakt. Wat een mooi uitzicht vanaf het pad! Er zit hier een jongen, Lars, waar we mee aan de praat raken voor een half uur. Samen lopen we van het pad af naar beneden en staan we op de rotsen/keien in de rivier. Dit is echt super! Zo mooi! We voelen ons zo klein naast de 275-meter hoge wanden van de kloof. En het is zo pracht met alle bebossing. We zijn nu al blij dat we de keus hebben gemaakt om de dure overtocht met de veerboot te maken, het is het nu al waard!

Samen met Lars lopen we terug naar de auto. We besluiten om samen te kamperen bij de andere wandeling van de Leven Canyon. Hij heeft die wandeling al gedaan, dus gaat de buurt verkennen, terwijl Loes en ik het Leven Canyon Circuit lopen. Deze wandeling gaat via een bos van Varens naar de Edge Lookout. We hadden hier een uitzicht over de kloof en zagen waar we zojuist stonden. Wat is dit hoog en erg mooi! Vervolgens moesten we een klein stukje terug over hetzelfde pad en moesten we 697 traptreden op naar de Cruickhanks Lookout. Dit is op het hoogste punt van de muur van de kloof op 275 meter. We hebben een beter uitzicht over de hele kloof en wat is de natuur hier mooi. De Leven Canyon is twaalf kilometer lang en de Leven River 56 kilometer en loopt van de Black Bluff tot aan de Bass Straat. Van de Cruickhanks Lookout dalen we langzaam weer terug naar de parkeerplaats. We zoeken een mooi plekje in dit gebied om de nacht door te brengen en zetten ons kamp op. Dat is ook zo mooi aan Tasmanië, net als in Nieuw-Zeeland mag je op heel veel plekken freecampen. Zolang je je rotzooi opruimt, kun je staan waar je wil! Na een tijdje komt Lars weer terug en koken we samen. Vlak voor zonsondergang komen overal dieren vandaan. Vooral de Tasmaanse Pademelon duikt overal op, wat beetje tussen de grootte van een quokka en een wallaby inzit. En we zien voor het eerst een levende possum! Het blijft altijd leuk om nieuwe dieren te blijven ontdekken. In de avond is het echt koud, iets wat we niet meer gewend zijn. We hebben zelfs drie lagen kleding aan: een shirt, vest en windjacket. En het is nu nog zomerweer! Desalniettemin vinden we het heerlijk na die warm woestijn! En nogmaals we zijn super blij dat we naar Tasmanië zijn gegaan! Het is nu al zo anders dan de rest van Australië en het is nog maar de eerste dag. Tasmania, we love you allready!