Het Ningaloo Reef: Cape Range National Park en Coral Bay

Op zondag 13 augustus rijden we zo'n 700 kilometer van Karijini National Park naar Exmouth. Na te hebben ontbeten in Baraburdoo begon onze reis. In tegenstelling tot vele wegen in Australië is dit meteen vanaf het begin een van de mooiste Outback ritjes. De weg snijdt al kronkelend door de vallei tussen de bergen door. We hebben een prachtig uitzicht. Wat genieten! Hoe meer we terug naar de kust rijden, hoe meer wolkjes we zien. Best mooi voor het totaal plaatje. Er zijn ook allemaal hoge enorme keien die in hoopjes op elkaar liggen! Heel vreemd. Meer hoogtepunten zijn er vandaag niet te vermelden en we zoeken zo'n 60 kilometer voor Exmouth een overnachtingsplekje.

Maandag 14 augustus is een grote dag in onze reis, vandaag gaan we namelijk naar het Cape Range National Park, wat op de werelderfgoedlijst staat en het hele park ligt geheel aan het Ningaloo Reef. Dit rif is heel bijzonder, omdat het een van de oudste riffen ter wereld is en heel bijzonder het hele rif is vanaf de kust zonder boot toegankelijk. Je hoeft alleen je snorkelspullen te pakken en het water dus in te duiken. Het Ningaloo Reef heeft ook heel veel bijzondere bewoners, zoals permanent dolfijnen, Mantaroggen, diverse zeeschildpadden, heel veel verschillende haaien, dugongs (zeekoeien) en heel veel tropische vissen. Daarnaast wonen er in het huidige seizoen orka's, bultruggen en walvishaaien. Kortom, een aantal fascinerende dier- en vissoorten.

Voordat we het park binnenrijden stoppen we eerst bij de vuurtoren. Deze ligt hoog op een heuvel en hier hebben we een mooi uitzicht over de Indische Oceaan. We zien de golven met een enorme agressie op de kade klappen. We klapten onze stoeltjes uit en gingen er goed voor zitten. Prachtig om de kracht van de natuur te aanschouwen, maar nog veel mooier was het uur dat volgde. Terwijl we naar de golven keken, zagen we walvissen de lucht in springen. Bultruggen om precies te zijn. Het was er niet éen, het was niet een moeder met een jong, maar we zagen er minstens twintig. Allemaal moeders met jongen, Loes had tranen in haar gezicht van geluk. Zo dichtbij de kust, allemaal binnen een bereik van tweehonderd meter. Deze giganten zijn echt groot dus je kon ze echt goed zien. Met het hele lichaam uit het water sprongen ze op en we zagen om de haverklap water/lucht de lucht in worden gespoten. Geweldig!

Het was stralend weer, ideaal snorkelweer dus naar een uurtje gingen we dan toch maar echt naar het Cape Range Park. Gewapend met onze snorkelsets en Go Pro gaan we te water in Turquoise Bay. Hier doen we een driftsnorkel, waar we helemaal links van het strand het water betreden en ons door de stroming uiteindelijk helemaal rechts van het strand laten afzetten. Het begin is lastig omdat we schuin tegen de stroming inzwemmen, omdat we diep het rif in willen. We zwemmen zo'n 500 meter van de kust, ver weg bij de menigte vandaan! Het water was super helder en we konden wel vijftien meter ver kijken. Tijdens de eerste snorkel spotten we prachtige koraalsoorten, allemaal mooi in takt en heel mooi in kleuren. Heel veel stekelachtig blauw koraal (hoorn, opzoeken) en heel veel andere mooie kleuren zoals paars, roze en groen. Ook zagen we natuurlijk heel veel tropische vissen. Onder andere grote papegaaivissen, een school trompetvissen, natuurlijke clownvissen, Strassers (opzoeken), rode zeester en een hele grote Giant Clam. Het waren in ieder geval echt veel vissen en super mooi koraal. 

Onze tweede snorkelspot was bij Oyster Stacks en ook hier was een sterke stroming. Het binnenrif had een sterke stroming, maar was relatief rustig vergeleken met het buitenrif. Echt slechts vijfhonderd meter van de kust, klapte de woeste Indische Oceaan op de barrière van het binnenrif. We proberen zo dicht mogelijk bij het buitenrif te komen, omdat hier normaal gesproken de grotere vissen wonen. Helaas is dit door de stroming onmogelijk en genieten we van het binnenrif. Ook deze snorkelspot is prachtig met heel veel tropische vissen. We zien een rog, een zwartepuntrifhaai en wederom vele scholen met vissen.

Vervolgens reden we naar Osprey Bay. Op aanraden van iemand gingen we hierheen. We konden hier officieel niet snorkelen, maar diegene had ons gezegd voorbij het strand te lopen. Het was hier heel mooi en prachtig, maar nog veel belangrijker, er waren heel veel grote zeeschildpadden hier te zien. We zagen er wel twaalf en ze waren echt groot zo'n één tot twee meter. Na er drie te hebben gespot, sprongen we met onze snorkelspullen het water in. Het water was troebel en je kon ze lastig spotten, maar als je ze zag, wat prachtig. Zo langzaam en onbezorgd zweven ze door het water voor je uit. Prachtig waren ze! Het waren de grote "Green Turtle" schildpadden. We hebben hier wel twee uur rondgehangen. Op het laatst zijn we weer naar Turquoise Bay gegaan, maar deze keer was het water erg troebel. Het is erg getijde afhankelijk. Met vloed komt er vers oceaan water in het rif en met eb slibt het allemaal zand mee. We hadden dus weinig zicht en verlieten het water snel. Op onze weg naar de camping kwamen we een "Australian Bustard" tegen, een grote gekke vogel, en de zeldzame "Black-foot rock walibi".

Wat een mooie dag was vandaag met eerst de hoogtepunten bij de vuurtoren met de bultruggen, toen de tropische riffen met alle vis en koraal en als afsluiter de schildpadden. Wat een geluk hadden we vandaag en wat genieten. Natuurlijk komt ook deze dag zeker in onze top twintig van onze reis. Ningaloo je bent een geduchte concurrent voor het Great Barrier Reef. Die is in omvang vele malen groter, maar in kwaliteit niet per sé.

Dinsdag 15 augustus hebben we de hele ochtend rustig aan gedaan en tegen de middag zijn we weer naar de vuurtoren gegaan om walvissen te spotten. We zagen wederom tientallen walvissen. Wat een genot!! Ze sprongen de lucht in en kwamen erg dichtbij de kust. We hebben ook de zonsondergang hier gezien, gekookt en vervolgens de sterren gekeken. Prachtig allemaal! 's Avonds zijn we een stukje richting Coral Bay gereden.

Woensdag 16 augustus hebben we al vroeg de laatste 80 kilometer richting Coral Bay gereden, een heel klein dorpje van één straat letterlijk op het Ningaloo Rif. Je loopt vijf meter de zee in en je kan snorkelen. We hebben hier twee keer gesnorkeld, maar het water was veel te koud en de wind maakte het nog erger. De eerste keer zijn we een uur in het water geweest, maar daarna waren we echt onderkoeld. We hebben daarna een uur in de auto gezetten met de stoelverwarming op 30 graden. Hebben we die ook een keer getest. Het water was kraakhelder en het koraal was prachtig en heel erg groot. Het mag zich oprecht Coral Bay noemen. Vervolgens zijn we door de duinen naar een strand gereden en even later nog gesnorkeld. Coral Bay was heel mooi, maar heel klein en niet zoveel te doen. Tegen het eind van de middag zijn we vertrokken en hebben we alvast een stukje richting Carnarvon gereden.