Ronddwalen in de hoofdstad van Australië: Canberra

Op zaterdag 21 april worden we wakker op het caravanpark in Cooma. We hebben ontbijt met David en Dot en rijden daarna samen met hen naar Canberra. Het is slechts 130 kilometer rijden vandaag, dus we zijn er mooi op tijd. Onderweg komt het bordje Sydney voorbij. Een bijzonder gevoel, want dat voelt echt een beetje als thuis en onze Jeep is dan ook helemaal rondom Australië geweest. Ook gaan we Erik dan weer eindelijk zien, waar we ruim tweeënhalve maand mee samen hebben gewoond in Sydney.

Maargoed, vandaag zijn we in Canberra, zoals niet iedereen weet, de hoofdstad van Australië. Vraag een gemiddelde wereldburger wat de hoofdstad van Australië is en zij zullen Sydney of Melbourne zeggen. Dit zijn natuurlijk de twee grootste en meest bekende Australische steden. De geschiedenis van Canberra gaat terug naar begin 20e eeuw, toen in 1908 na jarenlange discussie is gekozen om de huidige locatie als hoofdstad uit te kiezen. Jarenlang werd er gestreden tussen Sydney en Melbourne om de hoofdstad te worden en omdat men het niet eens kon worden, heeft men tussen deze twee steden in Canberra gebouwd, dat in een eigen staat ligt: Australian Capital Territority (ACT). Ohja, en omdat men toch een nieuwe locatie voor de hoofdstad bepaalde, besloot men de stad landinwaarts te bouwen. In die tijd veilig in tijden van oorlog. Een leuk feitje: Canberra betekent in Aboriginal-taal: "ontmoetingsplek". Erg toepasselijk aangezien de federale overheid zich hier bevind en de parlementariërs elkaar hier ontmoeten.

Zodra we Canberra, of eigenlijk de ACT binnenrijden zien we meteen dat we in een progressieve en welopgeleide staat zijn. Overal zijn enorme velden met zonne-energiepanelen en overal stonden bomen. Niet zoals in de rest van Australië, waar alles maar weggekapt wordt voor de veeteelt of landbouw. In Canberra gaan we als eerste naar het parlementshuis (House of Parliament). Doordat Canberra als hoofdstad is gebouwd ligt dat in het midden en de infrastructuur is geweldig. We hebben een kijkje in de kamer voor volksvertegenwoordigers (tweede kamer) en in de senaat. Eigenlijk vinden we het niet zo heel boeiend, maar de toegang kostte niets en we dachten laten we een kijkje nemen. We konden ook naar het dak waar we een mooi uitzicht hadden over Canberra. Dat was dan wel weer leuk.

Daarna wilden David en Dot graag met ons uit voor lunch bij Parlour. Het was een aardig chique tent en het eten was erg goed. We hadden allebei een heerlijke kipburger met frietjes en een glas witte wijn. Zo'n goede lunch hadden we al een tijdje niet meer gehad. We hebben hier een tijdje gezeten en daarna zijn we naar de National Gallery of Australia geweest. Het was een enorm grote kunstgalerij met kunstwerken vanuit de hele wereld. We hebben hier een hele middag rondgelopen en daarna hebben we afscheid genomen van David en Dot. Zij gingen terug naar hun caravan in Cooma en wij bleven in Canberra. Het was ontzettend leuk en vooral bijzonder om deze lieve mensen helemaal aan de andere kant van Australië weer te zien. Dat we allebei toevallig op hetzelfde moment in de buurt van Canberra waren, 3720 kilometer van hun huis, is toch wel bijzonder. 

Op zondag 22 april worden we op een overnachtingsplek rondom Canberra wakker. Vandaag besluiten we lekker uit eten te gaan voor het ontbijt. Voor Loes een muffin met cappuccino en voor Tom een karamel latte met ham-kaas croissant. Echte luxe voor ons, want dit doen we bijna nooit. Daarna rijden we naar het Australian War Memorial. We hebben normaal niet zoveel met al die herdenkingsplaatsen in Australië, veelal voor de Eerste Wereldoorlog, maar volgens de boekjes en telefoonapplicaties is dit een niet te missen must-see. Bij aankomst zien we een gebouw met twee vleugels en een enorme koepel in het midden, Om 10:00 uur begint de hoogtepuntentour door het gebouw. We beginnen langs de wand met alle Australische slachtoffers van de eerste wereldoorlog, een tientallen meters lange wand met 70.000 namen daarop tussen de voegen van de stenen waren wel duizenden kleine klaproosjes (poppies) geplaatst, het symbool van ANZAC-Day. Erg indrukwekkend en vervolgens kwamen we door de koepel die heel veel detail en symboliek bevat. In deze koepel heeft Australië, net als vele andere landen, het graf van de onbekende soldaat. Daarna liepen we langs de andere wand waar alle Australische slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog en latere oorlogen werden geëerd. De twee wanden en de koepel stonden lijnrecht, op honderden meters afstand, tegenover het parlementshuis. Gescheiden door de lange straat de ANZAC-parade. De straat wordt geflankeerd door allemaal bomen en andere herinneringsmonumenten en speelt jaarlijks een hele belangrijke rol op ANZAC-Day. Een van de grootste nationale feestdagen van Australië waar jaarlijks op 25 april de invasie van het Australian New Zealand Army Corps in Gallipoli in 1915 tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt herdacht. Het was de eerste oorlog waar het leger van deze destijds jonge landen zich in bevonden en duizenden jonge mannen vonden binnen een paar uur na de invasie de dood. Om dit nooit meer te vergeten werd ANZAC-Day opgericht en het Australian War Memorial opgericht. Het parlementshuis staat in het midden van Canberra, omdat het parlement het hart van Australië is. Het War Memorial is er recht tegenover gebouwd, omdat dit de ziel van de natie is.

Het was erg indrukwekkend, maar wij kennen dit soort herdenkingsmonumenten natuurlijk wel in Europa. Al eren ze in Australië hun veteranen wel iets beter en met meer respect dan in Nederland. Ieder dorp heeft tenminste één monument of tuin. Wij dachten dat de tour nu af was gelopen, maar het bleek slechts net begonnen. We gingen naar binnen en kwamen in een enorm groot museum over de Eerste Wereldoorlog. Het ging vooral over de fronten waar de ANZAC had gestreden, maar het was eigenlijk wel interessant om het vanuit een ander perspectief te zien dan onze Europese. Zo ging het erg gedetailleerd over de stijd bij Gallipoli en de loopgravenoorlogen in de Somme. Grappig was dat de geallieerden de Australischers wilden leren graven, maar als één volk weet hoe je moet graven dan zijn het de Ozzies met hun harde grond hier. Naarmate de oorlog verliep, werden ze dan ook diggers genoemd. In de andere vleugel was alles over de Tweede Wereldoorlog te zien en ook hier werd alles weer met een Australische bril bekeken. Wederom heel interessant, want wij weten natuurlijk alles wel over de Europese oorlog en D-Day en alle beslissingen die werden gemaakt. In dit museum was vooral veel informatie te vinden over de oorlog aan deze kant van de wereld met de Japanners en de gevechten in Nederlands-Indië en Papua Nieuw Guinea. Ook lagen de Duitse onderzeeërs voor de Australische stranden en bombardeerden de Jappen steden in Noord-Australië. Allemaal dingen die wij in Nederland op school niet leren en super interessant allemaal! We hebben hier oprecht meer over de oorlog in Nederlands-Indië geleerd dan in Nederland op school, een schande eigenlijk! Na de twee tentoonstellingen over de twee wereldoorlogen was de pret nog niet over. Er was een hele exhibitie over alle vliegtuigen die men in deze twee oorlogen had gebruikt en er was ook nog een hele tentoonstelling over alle andere oorlogen waaraan Australië deelnam, zoals de Boerenoorlog in Afrika, Korea-oorlog, Vietnamoorlog en de hedendaagse oorlogen in Irak en Afghanistan. Tot slot was er nog een exhibitie over de speciale eenheden van Australië. Kortom, het was een hele interessante dag en hebben ons hier van 10:00 uur tot 17:00 uur vermaakt. We stonden te wachten in de rij toen het open ging en werden letterlijk eruit gestuurd toen ze gingen sluiten. Aan het einde van iedere dag wordt om 17:00 uur één soldaat herdacht. Het is iedere dag een andere en zijn verhaal wordt verteld. Het is een hele ceremonie en het wordt door een militair gedaan onder begeleiding van doedelzak en trompet. Er worden bloemen bij zijn foto gelegd en stilte gehouden. Iedere Australiër die aanwezig is, zijn er een heleboel, zingt uit volle borst het volkslied mee. Het was echt indrukwekkend om mee te maken en daar kunnen wij Nederlanders zeker wat van leren.

We hadden niet verwacht dat we gisteren de hele dag in het Australian War Memorial zouden zijn, dus daarom spenderen we maandag 23 april nog een dag in Canberra. In de ochtend gaan we naar de Royal Australian Mint, waar alle geldmunten van Australië worden geproduceerd. We krijgen een rondleiding van een gids en we zien het hele proces. Super interessant en leuk om te zien. Daarna gaan we naar het National Portrait Australia, waar heel veel portretten, zowel foto's, schilderijen en borstbeelden, te zien zijn van Australiërs met een verhaal. Zowel bekende als minder bekende Australiërs, veelal die iets betekent hebben. Wij hebben er vrij weinig mee, omdat we er bijna geen kennen. De laatste bezienswaardigheid van Canberra is voor ons het National Museum of Australia. Eigenlijk hadden we heel Australië niet rond hoeven gaan, want over elk gebied is informatie te vinden in dit museum. Voor ons erg leuk, omdat we telkens wat herkenden, maar het had verder dus niet veel toevoeging. Daarna vertrokken we uit Canberra naar Kangaroo Valley. In het eerste plaatsje dat we tegenkwamen in de staat New South Wales, Goulburn, stopten we om onze registratie voor de auto te verlengen. Onze auto is geregistreerd in deze staat en we rijden er alweer een jaar in, tijd voor verlenging dus. Wat een snelle administratieve handeling moest zijn, werd uiteindelijk een kleine teleurstelling. Eerst moesten we een nieuwe verzekering (Green Slip) afsluiten en toen ook nog een soort APK (Pink Slip). Wij dat allemaal snel regelen, komt de auto niet door de Pink Slip, omdat men de vering niet meer veilig acht. Na een kleine discussie moeten we het gaan vervangen, want ze hebben het digitaal al doorgegeven in het systeem. Wij hebben laatst in South Australia nog een beurt en veiligheidscontrole gehad en daar merkten ze niks op de auto aan. Maargoed de controle in South Australia is niet legitiem in New South Wales en er gelden andere regels. Daarnaast deden ze moeilijk om het feit dat een van de richtingaanwijzers niet vel genoeg was. Wat een onzin, vooral omdat wij auto's in Australië hebben zien rijden die met ducktape aan elkaar gehouden werden. Zo zie je maar weer dat staten verschillen en eigenlijk landen op-zich zijn met al hun verschillende regels. We brengen de nacht dus door in Goulburn, omdat we dus moeten wachten op de onderdelen. ANZAC-Day zit er op woensdag 25 april tussen, de het kan pas op donderdagochtend worden gemaakt. Een kleine teleurstelling, maargoed hoort ook bij het reizen. Gelukkig zijn we niet tijdsgebonden. We besluiten om van de situatie gebruik te maken en ANZAC-Day bij het War Memorial in Canberra te vieren. Het is slechts een uurtje rijden vanaf Goulburn. Zo zie je maar weer ieder nadeel heeft z’n voordeel.