Het hoogste punt op het grootste eiland ter wereld: Mount Kosciuszko

Na een ijskoude nacht ontwaken we op vrijdag 20 april midden in Kosciuszko National Park wakker. Het is heel erg fris, maar helder. In de zon is het daarom erg lekker. In verband met de goede weersverwachting hebben we het bewust zo gepland om vandaag naar de top van Mount Kosciuszko te lopen. Eerst moeten we een stukje rijden naar Charlotte Pass, dat op 1760 meter hoogte ligt. Het nationale park is in de winter maanden een ski-gebied en daarom is de officiële bijnaam dan ook “the Snowy Mountains”, waar een goed voorbeeld van Australische creativiteit en originaliteit. Onderweg naar Charlotte Pass zien we goed dat dit een ski gebied is. We zien ski-resorts en stoeltjesliften en en de wegen hebben gele markering en hoge lange oranje stokken langs de weg.

Bij de Charlotte Pass parkeren we onze auto en begint de wandeling naar de top. Het is negen kilometer naar de top. De eerste zeven kilometer tot aan Rawson Pass zijn heel erg saai met een minimale stijging en een heel breed pad. Wij denken dat dit in de wintermaanden een langlaufpiste, maar dat weten we niet zeker. De vrouw bij het toeristencentrum in Jindabyne gaf aan om niet via Charlotte Pass te gaan, want dan moesten we een lange wandeling maken, maar vanuit Thredbo, lekker makkelijk met de stoeltjeslift. Dat zou ons vijf kilometer schelen, nou we zijn blij dat we dat niet gedaan hebben, want deze wandeling is dus wel heel erg makkelijk. Scheelt ons ook nog eens 70 dollar. Op het pad komen we onderweg ook nog langs de Seaman’s Hut en moeten via een brug de Sowy River oversteken. In de rivier liggen grote rotsblokken en rondom de rivier is ijs en sneeuw te vinden. Sneeuw in Australië, we zijn beiden als kinderen zo blij met de hoeveelheid sneeuw dat we zien. Niet zoveel dat we erop kunnen skiën, maar genoeg voor een sneeuwbal-gevecht. De meeste Australiërs weten niet eens dat er sneeuw in Australië is te vinden, laat staan mensen buiten Australië. Wij vinden het dus best wel bijzonder dat we sneeuw in Australië hebben ervaren.

Hoe verder we lopen, hoe hoger we dus komen, hoe harder het begint de waaien. Hoewel de zon lekker schijt, wordt het door de harde wind kouder. Vooral aan de schaduwkant van de berg. Na een korte klim komen we bij de top aan, het hoogste punt van Australië op 2228 meter hoogte. We kunnen door de mooie heldere dag heel ver kijken. De lucht is mooi blauw en de omgeving is prachtig. We nuttigen onze lunch bovenop de berg, achter het informatiebordje, lekker uit de wind. Na deze korte pauze willen we niet terug via hetzelfde saaie pad, dus kiezen we voor route achterlangs. Het zijn wat kilometers meer en is wat inspannender, maar schijnt veel mooier te zijn. Ze raden een compass en een goede kaart aan, maar hoe moeilijk kan het zijn in een toeristisch gebied als dit. We hebben tenslotte de zon om te navigeren.

Het is inderdaad een stuk uitdagender, het begint met een flinke daling en daarna moeten we een stukje steil klimmen. We komen ook bijna geen wandelaars tegen, alleen de liefhebber. We lopen hier door een fantastisch landschap met bergen en meren om ons heen. De paadjes zijn nauw en moeten soms echt balanceren. Deze route is mooier, spannender en leuker, we zijn blij dat we deze route hebben gekozen.  Op het einde komen we bij een mooi en groot blauw meer, waar we onze laatste rust nemen, voordat we de Snowy River over moeten springen via grote rotsblokken. Op sommige stukken ontkom je er niet om aan nat te worden. Daarna moeten we een heel steil stuk omhoog, wat oprecht zwaar is. Gelukkig komen we eenmaal boven bij onze auto aan. Waar het eerste stuk heel erg saai was, heeft het mooie uitzicht van de top en het tweede deel van de wandeling ons een heel erg voldaan gevoel en een fantastische dag gegeven. We verlaten het park weer en rijden via Jindabyne naar Cooma. Hier hebben we afgesproken met Dot en David die we hadden ontmoet aan de westkust en ook hier in de buurt op vakantie zijn. Zij staan met hun nieuwe hybride caravan op een vakantiepark. Normaal zullen we hier nooit verblijven, maar omdat zij hier staan boeken we daar voor één nacht. In de avond gaan we naar een kebabshop, waar wee een dürüm döner halen, iets wat we al sinds ons vertrek uit Nederland niet meer hebben gehad. Daarna drinken we gezellig wat in de voortent van Dot en David. Lekker warm met hun kachel en ze hebben een koelkast voor heerlijk koud bier.