Sailing The Whitsundays

De skydive is wonderbaarlijk niet het enige hoogtepunt van de dag. We gaan vandaag ook drie dagen met een zeilboot mee, varen langs de Whitsundays Islands. Een eilandengroep met 74 eilanden in het Great Barrier Reef. We beseffen ons beiden dat we allebei uitverkorenen zijn van het geluk, we doen alleen maar leuke dingen, op de mooiste plekken ter wereld en het weer vandaag... strak heldere lucht met een lekker zonnetje. Het was het wachten waard.

We moeten ons om 12:30 uur in de haven melden, dus voordat het zover is, genieten we van een uitgebreide lunch en slaan we bier in, want het is B.Y.O (Bring Your Own). Dat is heel normaal in Australië, zelfs in restaurants. Het kost hier namelijk een fortuin om een dranklicentie te hebben voor het schenken van alcohol, voor veel organisaties zoals touroperators en kleine eettentjes onbetaalbaar. Het weer is echt prachtig, en dat is het dagen niet geweest. Dus het kan niet stuk! Aangekomen bij de haven, worden we voorgesteld aan de schipper en zijn crew. De crew bestaat uit Maarten (Nederlands), Jimmy en de schipper Nick. Een erg jonge crew, alledrie niet ouder dan dertig. Eenmaal aan boord krijgen we een welkomstsnack, een paar pizzapunten, en krijgen we ons bed aangewezen. Loes en ik hebben ons eigen afgeschermde tweepersoonsbed. Waar veel mensen klagen over de breedte van de bedden, is het voor ons echte een luxe, wat een ruimte vergeleken bij die auto!! En dan hebben we het nog niet eens over de dikte van de matras. Het is overigens wel spannend hoe ik mij ga voelen tijdens deze tocht, want ik ben nogal gevoelig voor zeeziekte, dus ik heb de sterkste pillen gekocht die er maar zijn. Daarnaast ben ik nog nooit zo lang op een boot geweest. Nadat iedereen zijn spullen op bed heeft gelegd, vertrekken we en eigenlijk is er maar één regel: "spring niet in het water als we varen of in de nacht".

Na ons vertrek uit de haven, chillt iedereen op het dek in de zon en maken we kennis met een aantal medepassagiers. Na een aantal uur varen, komen we aan bij onze eerste snorkelspot: "Caves Cove", een baai van Hook Island. Het snorkelen was mooi, we zagen wat koraal en een aantal visjes. We hadden een zicht van ongeveer drie meter. Voor cycloon Debbie bleek de helderheid tien meter te zijn en zou er meer levend koraal zijn geweest, maargoed voor ons was het nog steeds mooi. We vaarden naar onze overnachtingsplek in "Tongue Bay" een baai van Whitsunday Islands, het grootste eiland van de Whitsundays en een baai vóór Whitehaven Beach, eigenlijk de hoofdattractie van deze tour. Daarover morgen meer. De weg van Caves Cove naar Tongue Bay was door Hook Channel. In dit kanaal tussen Hook Island en Whitsunday Island zijn we niet meer beschermd door eilanden, dus wordt het ruiger. Daarnaast wordt al het water samengeperst door dit kleine kanaal, waardoor er nog meer stroming is. Een aantal mensen worden ernstig zeeziek, maar gelukkig had ik maatregelen genomen. Ik voelde me wel een beetje duizelig, maar het had dus erger gekund. Eenmaal aangekomen in "Tongue Bay" is het avondeten ook klaar, dat vers voor onze ogen is bereid. Het is echt goede maaltijd. Gemarineerde stukje biefstuk met groenten en salades, heerlijk en dit hadden we niet tijdens deze zeiltocht verwacht. Aan boord waren allerlei bord- en kaartspellen die we na het eten gingen spelen. We begonnen met "Cards Against Humanity", wat we kenden vanuit onze tijd bij Erik, het leuke was dat de crew ook meedeed. De rest van de avond hingen we vooral met Ramona, Melissa en Maarten (twee meisjes uit Zwitserland en Beieren en het Nederlandse crewlid) buiten op het dek. Het was erg gezellig en het klikte goed met elkaar.

Gelukkig hadden we gisteren de ruige tocht door Hook Channel gemaakt, want daardoor hadden we een rustige ochtend en dat scheelde ons twee uur slaap, 07:00 uur in plaats van 05:00 uur. We werden gewekt door de geur van warme broodjes. Na het ontbijt gingen we in kleine groepjes per sloep naar Whitsunday Island. Eenmaal aan land zagen we een schildpad in het water. Na een korte wandeling kwamen we aan bij een lookout met een prachtig uitzicht over Whitehaven Beach en de Whitehaven Inlet. Wauw! Geen andere woorden voor, het is onrealistisch. Het lijkt wel een schilderij door alle verschillende kleuren blauw en groen die hier te zien zijn in combinatie met het spierwitte zand! Oogverblindend! Het zand van Whitehaven Beach is 99% silicone en daarmee het puurste zand van de wereld. Dit is ook het beste zand om glas van te maken en multinationals proberen ook dit zand in handen te krijgen, maar het is tegenwoordig beschermd en werelderfgoed. Dit zand is ooit ontstaan na een vulkaanuitbarsting en komt niet terug als men het wegneemt. Na een tijdje vol verwondering naar de schoonheid van dit stukje natuur te hebben gekeken, lopen we naar Whitehaven Beach toe om dan ook echt dit zand te mogen zien, ruiken, horen, voelen en letterlijk proeven. Het zand is letterlijk oogverblindend door witheid en je verbrand extra snel door de weerkaatsing van de zon. Ook voelt het zand super zacht aan en maakt het piepend geluid, omdat het zo fijn is. In de Whitehaven Inlet spotten we baby citroenhaaien en een aantal roggen. Ze zwemmen echt vlak langs je heen. Nog een leuke attractie op Whitehaven Beach is een, door de cycloon Debbie, aangespoelde boom. Het ligt echt perfect op een zandbank en de verschillende posities worden door mensen op deze boom aangenomen voor foto's. Na drie uur op Whitehaven Beach te hebben gechilld, lopen we terug naar Tongue Bay, waar we weer worden opgehaald door de sloep om naar onze boot te gaan. Onderweg naar de baai, sprint Tom weg van de groep naar de Lookout, want hij beseft dat het eb wordt en dat veranderd natuurlijk het "schilderij".  Een goede keuze, want de Whitehaven Inlet is nu nog mooier door de verschillende zandbanken en de kleuren lichten nu nog beter op. Wat een fenomenaal uitzicht!! Eenmaal terug bij de boot, blijkt dat het maar goed is dat wij in Tongue Bay hebben geslapen, want het begint nu mega druk te worden met dagjesboten en boten die hier niet hebben geslapen. Hadden wij toch dit stukje strand even voor onszelf.

Zodra iedereen weer aan boord is, vertrekken we richting "Manta Ray Bay", een hele mooie snorkelspot, waar Manta Rays gespot kunnen worden. De tocht hier naartoe was ontzettend ontspannen. De lucht was helder blauw en de zon brandde enorm. Iedereen lag te zonnen op het dek. We mochten de hele tijd onze eigen muziek draaien en Tom was natuurlijk DJ, het was echt een party. Mensen waren zelfs aan het dansen en genoten van een drankje. Op en top relaxedheid, totdat de schipper doorhad dat er een andere zeilboot ook naar deze snorkelspot omweg was. Hij zette letterlijk alle zeilen bij en zette alle motoren op volle kracht. Hij wilde als eerste bij de snorkelspot zijn, omdat er maar één boot tegelijk mag ankeren. We wonnen de race van de andere zeilboot, erg leuk om mee te maken, maar eenmaal om de hoek bleek dat er al een boot geankerd was. Helaas pindakaas!! Nick, de schipper, besloot koers te zetten naar "Blue Pearl", een rif in een baai bij Hayman Island, onze tweede snorkelspot. Een feitje over dit eiland is dat hier tot op heden een resort was, waar een verblijf tot duizenden dollars per nacht koste, met als duurste 20.000 dollar per nacht. Deze is alleen volledig door de cycloon verwoest. Maargoed, deze snorkelspot was wederom erg mooi, vooral het koraal was prachtig. Na een uur was iedereen uit het water en vertrokken we richting onze tweede overnachtingsplek in "Stonehaven", een baai van Hook Island. Op de rit hier naartoe, was Loes de kapitein. Toen ik stuurkamer kwam en Loes achter het stuur zag staan, dacht ik dat de boot op de automatische piloot stond. Zonder na te denken, bewees Loes het tegendeel en gooide ze het roer om. Tot mijn verbazing bewoog de boot direct naar rechts en de schipper begon te lachen. Loes heeft al met al de zeilboot wel een uur bestuurd en volgens Nick had Loes echt talent. Kan ze toch nog een voertuig besturen. Eenmaal aangekomen bij de overnachtingsplek heeft de crew wederom een fantastische maaltijd voor ons klaargemaakt. 'S avonds is er nog een klein feestje aan boord.

De volgende ochtend, donderdag 8 juni, staan we wederom om 07:00 uur op. Na het ontbijt was er nog een laatste snorkelronde. Nick gooide vissenvoer in het water op het moment dat wij het water ingingen, dus de vissen sprongen echt tegen op. Een grappig gevoel. Het water was in de ochtend wel erg koud, dus we gingen er al snel weer uit. Toen iedereen aan boord was, vertrokken we terug naar de haven van Airlie Beach. Na tweeënhalf uur kwamen we aan. 'S avonds was er nog een afterparty, dit was erg gezellig. Helaas voelde Loes zich niet lekker, dus zij bleef thuis.