Wachten en wandelen in de stromende regen bij Lake St. Clair en Franklin River Nature Trail

In de ochtend zondag 18 maart kokt het met bakken uit de lucht vallen. Echt abnormaal hard. We hadden het niet verwacht, dus hadden alles buiten laten staan. Stoelen zeiknat, tafel en ons gasstel. Dat moesten we dus in de stromende regen droogmaken en inpakken. Na een ongemakkelijk ontbijt onder onze achterklep willen we wegrijden. Dan komt Lars naar ons toe rennen: "mijn auto start niet". Nee hè, ook dat nog! We proberen met startkabels zijn accu een boost te geven, maar dat werkt niet. We controleren al zijn kabels of ze eventueel zijn doorgeknaagd, maar alles lijkt prima. En ook maken we alle draden schoon. Dan besluiten we met onze Jeep zijn auto te trekken en hem een push-start te geven en gelukkig lukt dat. Dan rijden we naar het plaatsje Derwent Bridge. Althans we dachten dat het een plaatsje was, er is alleen een hotel, een eetcafé en een paar andere zelfvoorzienende vakantiehuisjes. Geen supermarkt dus! Lekker dan, daar gaat ons idee van de Frenchmans Cap Track. Vanaf Derwent Bridge is ook de afslag naar het Lake St. Clair, het einde van de 65-kilometer lange Overland-Track die start bij Cradle Mountain. We besluiten naar het Visitor Centre te gaan, misschien is daar eten te verkrijgen. Helaas, niks te verkrijgen. 

We doen hier wel in de regen een wandeling langs een deel van het Lake St. Clair, om precies te zijn Cynthia Bay. Via een boardwalk door bos, langs een rivier en Platypus Bay (waar we helaas weer geen vogelbekdier spotten) komen we bij Cynthia Bay. Het was een lekker wandeling van een klein uurtje en tussen de regenbuien door hadden we mooi zicht op de omliggende bergen. Door het slechte weer konden we ook geen dagwandelingen doen naar Echo Point, Shadow Lake of Mount Rufus. We balen enorm en gaan met ons drieën in beraad en komen tot de conclusie dat we hier maar een keer in ons leven zijn en dat het de moeite waard is om te wachten op beter weer. Het is immers een van de mooiste plekken ter wereld, getuige de plek op de Werelderfgoedlijst. Over twee dagen komen er drie mooie dagen aan. Als we dan toch wachten en drie mooie dagen hebben, laten we dan ook maar meteen het neusje van de zalm doen: Frenchmans Cap. Maargoed beslissing gemaakt, nu nog voedsel voor de track zien te realiseren. We inventariseren onze eigen voedselvoorraad en zien dat we nog twee zakjes noodles, 300 gram pasta, aardappelpuree, tonijn in blik, drie zakjes cup-a-soup, twaalf müsli-repen, drie wortelen, verse tomaten, twee peren, een paprika, aardappels, sateetjes en een paar worstjes. Aardig wat om voor een paar dagen te overleven, maar niet echt ideaal voor een zware wandeling in de bergen. We denken diep na hoe we aan eten kunnen komen. Bij het toeristeninformatiecentrum geven ze aan dat de eerstvolgende plaatsen met supermarkten Queenstown en Ouse zijn, beide gelegen op zo'n 90 kilometer afstand door de bergen. Lange rit, maar ook enorm duur in brandstof voor een paar boodschappen. We komen erop om bij het eetcafé te vragen of we onbereid voedsel los kunnen kopen. Op een of andere manier hadden ze wel sympathie voor ons en ze verkopen ons al hun appels en bananen en twee broden. Dat wordt een gezonde track haha!

We waren eigenlijk even vergeten dat we de twee wachtdagen ook nog moesten eten, dus de spoeling wordt weer iets dunner. We gaan in die twee dagen op rantsoen, eten ons oude brood op en maken het vlees en de aardappelen op. Lekker en gezond is het niet, maar voor twee dagen kan het vast geen kwaad. In de avond is het zo koud en regent het nog steeds zo hard dat we een kop warme chocolademelk drinken bij de open haard in het hotel.

Maandag de 19e hangen we de hele dag een beetje rond het Visitor Centre en pakken we onze backpacks voor de track in. Op dat moment beseffen we ook dat ons kleine gasflesje voor de hikes nog halfvol is, als dat maar genoeg is. Ohja, we waren vergeten dat we alle ingrediënten voor pannenkoeken nog hadden, dus dat nemen we voor lunch: meevaller! Rond etenstijd rijden we weg uit Derwent Bridge naar de parkeerplek waar de Frenchmans Track start. Onderweg stoppen we bij de Franklin River Nature Trail om te eten en doen we de wandeling. De wandeling is heel erg mooi door regenwoud en door alle regenval van de afgelopen dagen is de rivier overvol en komt het tot aan de rand van de oevers. Soms zelfs erover en de rivier stroomt enorm hard. Levensgevaarlijk! Als je daar in terechtkomt, verdrink je gegarandeerd.