Boodjamulla

Vanuit de dorre droogte die honderden kilometers aanhoud, zie je vanaf een afstand van wel honderdvijftig kilometer een grote rotswand. Hoe dichterbij we komen hoe groter de rotswand is. We parkeren onze auto's op de parkeerplaats van het Lawn Hill National park, oftewel Boodjamulla in Aboriginal. Als we om ons heen kijken lijkt het niet veel anders dan de rest van de stoffige droogte waar we de afgelopen dagen in rondrijden. Het enige grote verschil is dat de vlakte heeft plaatsgemaakt voor hoge rotswanden. We beginnen met de Upper Gorge Walk over kalkstenen rotsen. Halverwege spotten we een Gilbert's Dragon, die al snel schuw wegkruipt achter een rots. Na een wandeling van een uurtje in de brandende zon over de rotswand, komen we aan bij een uitzichtpunt waar we heel mooi over de Upper Gorge, een rivier in de kloof, kunnen kijken. Vanaf de kliffen zie je letterlijk een oase beneden. Midden in de dorre droogte zien we een kloof met emeraldgroen water, palmbomen, prachtige hoge kalksteen wanden. 

Na een tijdje vol bewondering dit natuurverschijnsel te hebben aanschouwd lopen we naar beneden richting het water. Het is 33 graden dus we hebben wel zin in een verfrissende duik. In de wetenschap dat hier zoetwaterkrokodillen zitten (deze dino's eten alleen vis, etc.) sprongen we het water in, maar het was totaal niet verfrissend. Het water was erg warm. Toch was het heerlijk om te zwemmen en de hoge kliffen waren prachtig vanuit het water. Je voelt je dan erg klein. Max besloot naar de Indarri Falls te zwemmen en Berit, Loes en ik te lopen. Onderweg zagen we een paar Kangaroos en na 20 minuten kwamen we via een mooie wandeling bij de Indarri Falls. Daar kwamen we letterlijk in het paradijs. Hemel op aarde en met geen pen te beschrijven (maar we doen ons best). Het lijkt wel een zwemparadijs van Centre Parcs, maar dan allemaal echt!! Allemaal kleine watervalletjes waar je onderdoor kunt zwemmen, en een stroomversnelling, en zelfs een kleine grot! Ook vlogen er mooie rode vogels (crimson finches) rond, wat het plaatje compleet maakte. We hebben hier heerlijk gezwommen en ons hier wel drie uur vermaakt. Ook kwamen we Pete and Rose hier weer tegen, een Australisch stel van 29 en 27 uit Sydney die beiden hun baan hebben opgezegd om een jaar door Australië te reizen en die we eerder ergens onderweg waren tegengekomen. Op de terugweg naar de auto kwamen we langs de Duwadarri Lookout, waar we een heel mooi uitzicht hebben over de kloof. Eenmaal terug bij de auto waren we erg moe van de brandende zon en al het gezwem. Samen met Pete and Rose hebben we in de schaduw bij onze auto's gehangen tot we weer opgeladen waren. Daarna hebben we de Constance Range gelopen om vanaf daar de zonsondergang te bekijken. Je kon vanaf hier ver kijken en had een wijd uitzicht over de dorre droge Outback. Hierna zijn we in het donker weer naar ons plekje in het weiland gereden. Deze keer waren er heel veel vliegen die overal in kruipen. In je ogen, oren, neus en zelfs mond. Heel irritant en naar!!!

De volgende dag, zondag 9 juli, beginnen we met een goed en vooral heerlijk ontbijt: Pannenkoeken!!! Hierna zijn we weer naar het park gereden om nu de oostkant van het Boodjamulla te bezichtigen. Gisteren hadden we de hele westkant al ontdekt. We beginnen met de Wild Dog Dreaming Track. Tijdens deze wandeling kwamen we langs duizenden jaren oude muurschilderingen (leek gewoon op een kleuter regenboog tekening). Maar wel een die nog steeds te zien was! Ook zaten er gekraste strepen in de muur. Heel erg oud ook. En nog iets. Maar we vonden het niet zo interessant. Al is het natuurlijk heel uniek en een oer oud stukje geschiedenis (30.000 jaar oud). Na de wandeling langs de rotstekeningen kwamen we bij de rivier uit en we weten nu ook waar al die vleerhonden laatst vandaan kwamen. Langs de rivier hangen wel duizenden van deze zoogdieren in de bomen, allemaal op een kluitje. Sommigen hebben hun baby's onder de vleugels. Heel schattig!!! Na een tijdje lopen kwamen we uit bij de Cascades. Een heldere bron naast een hoge klif. Mooi om te zien. Maar we lopen snel door naar de top van de klif via de Island Stack Track. Vanaf hier hebben we een prachtig uitzicht over het National park en de Lower Gorge. Boven op de berg besluiten we in de volle zon en alle hitte een wandelingetje te maken van 2,5 km. Deze leidt naar een belangrijk en heilig uitzichtpunt voor de Aboriginals. Om deze reden werd er verzocht om geen foto's maken, en we namen het uitzicht daarom in alle rust in ons op. Het was fenomenaal! En staat in ons geheugen gegraveerd.

Het was midden op de dag en besloten terug te lopen naar de Indarri Falls, omdat we het daar zo mooi vonden. Loes, Berit und Max zwemmen de hele Gorge af terwijl ik een beetje klets met andere reizigers. Na een lange tijd bij de watervallen te hebben genoten, lopen we terug naar de auto. We vullen onze watervoorraad bij en rijden het park uit. In plaats van de "normale" gravelroute, nemen we aan binnen-doorweg wat ons tweehonderd kilometer scheelt. Na enkele kilometers komen we bij een groot hek. Heel gek..... op de kaart staat dat we hier rechtdoor moeten. We rijden terug om te kijken of we een afslag gemist hebben, maar nee alles komt uit bij de hoofdweg. We gokken er dan maar op om het hek open te maken. Waar we dan op uitkomen... een landingsbaan, haha!!! Een tweehonderd meterslange gravel landings/startbaan voor kleine vliegtuigen, maar volgens one gps rijden we goed. Ook al was het maar enkele meters, spannend was het wel. Aan het eind van de baan was wederom, een hek. We zijn weer op de juiste weg. Een paar kilometer later stuitten we alweer op een hindernis, een dubbele rivier crossing. Max und Berit gaan eerst en verkennen het water, vrij diep, maar voor onze tank gelukkig geen probleem. Niet veel na deze oversteken zoeken we een plekje. Ook deze avond maken we een gezellig kampvuur en deze keer haalt Berit een lekkere fles wijn tevoorschijn. Daar hadden we echt zin aan, lang geen alcohol meer gehad! Toen de maan opkwam, werd het lichter buiten. De maan is zo groot en vel vanavond, dat het zo licht is dat je geen zaklamp nodig hebt! Prachtig. We zien en vooral horen in de nacht twee keer een hele kudde koeien langs onze auto rennen! Heel grappig. Het geluid is zo hard dat je er wakker van word, ze waren op nog geen twee meter van onze auto verwijderd.