D'Entrecasteaux National Park, Walpole-Nornalup National Park en William Bay

Onze eerste stop van vandaag, dinsdag 30 januari, zijn de Fernhook Falls. De weg ernaar toe is een erg slechte weg. We nuttigen hier ons ontbijt en lopen een rondje, maar eigenlijk vinden we het hier niet zo bijzonder. Het schijnt mooier te zijn in de winter, wanneer het meer regent. We hopen meer geluk te hebben bij onze tweede stop: Mandalay Beach dat weer in het D'Entrecasteaux National Park ligt. Dit park strijkt zich 120 kilometer langs de kust, dus vandaar dat we hier meerdere keren komen. Ook de weg naar Mandalay Beach is erg slecht en gaat erg langzaam, maar eenmaal aangekomen blijkt dit een parel van een strand! Wat prachtig met Chatham Island dat vlak voor de kust ligt. Ook doen we hier de Southern View Walk waar we de andere kant van het strand te zien kijken. D'Entrecasteaux wat ben je prachtig!

Het is al bijna 13:00 uur voordat we aankomen in Walpole waar we eerst gaan lunchen. Daarna doen we wederom een route door het bos, deze keer door het Walpole-Nornalup National Park. Onze eerste stop is de Hiltop Lookout waar we een mooi uitzicht hebben over lager gelegen bos en in de verte de Zuiderlijke Oceaan. Daarna stoppen we bij de Giant tringle tree, waar een heel groot natuurlijk gat van wel tien meter hoog door de boom zit. Onze laatste stop van deze route is de Circular Pool, maar ook deze bezienswaardigheid is denken we mooier in de winter. We rijden snel dit bos uit en zijn eigenlijk voorlopig klaar met de bosroutes. Het zijn allemaal highlights van de regio, maar eigenlijk ook allemaal wel een beetje hetzelfde. We rijden van Walpole naar Denmark en de weg is prachtig. En plooiende weg door bos met zo nu en dan aan onze rechter kant heuvelachtige weilanden en soms zelfs een glimp over de oceaan. Het nijgt naar Nieuw-Zeelands mooi en we denken terug aan de avonturen die we daar beleefden en onze toekomstige avonturen.

Voordat we Denmark binnen rijden, gaan we eerst naar William Bay waar Greens Pool is. We komen aan en zijn helemaal verbijsterd. Wat is het hier super mooi! Een wit strand met enorme keien. Het ziet er uit als een zwemparadijs! We springen over de rotsen de hoek om waar we uitkomen bij de Elephant Cove, een grote granieten rots die verdacht veel op een olifant lijkt. We vinden het hier prachtig en lopen nog een tijdje rond om goed om ons heen te kijken. We lopen via dezelfde weg terug naar onze auto, zoals altijd lopen we in een stevig tempo. We praten, filosoferen en discussiëren over van alles en nog wat, maar deze keer doen we iets wat we nooit doen. We stoppen uit het niets met lopen en discussiëren stilstaand verder. Dan verlaagd onze hartslag ineens en kijken we verschrikt voor ons uit. Een grote King Brown kruipt majestueus en onverstoord, recht voor onze voeten het pad over! De nummer twee meest dodelijke slang van de wereld. We zijn allebei nog steeds verbaasd dat we uit het niets stilstonden. Wat veroorzaakt, deze toevalligheid? Weer nieuwe input voor gespreksstof, maar eerst waren we allebei een tijdje beduusd. Eén stap verder en we hadden voor zijn kop gestaan of er zelfs op gestaan en wie weet wat er dan zou zijn gebeurd. Na de farm waren we weer een tijdje in civilisatie en ons helemaal niet meer bewust van slangen waren, maar ja hier zijn ze dus ook! Men denkt dat slangen een zesde zintuig hebben. Wanneer ze voelen dat mensen en dieren angstig zijn, vallen ze eerder aan omdat zij dan bang zijn dat ze zich moeten verdedigen. Wij liepen en hadden het beest niet door, waardoor wij ook geen angst tonen, daardoor kroop hij onverstoord verder.

In de auto praten we nog even over deze gebeurtenis verder en vooral over het feit dat wij letterlijk bevroren. We vonden allebei mooi om te ervaren hoe in een stressvolle situatie onze intuïtie het overnam en dat we door de adrenaline iedere beweging van de slang zo goed waarnamen. We rijden iets verder naar Madfish Bay waar vanaf het strand een hele lange zandbank de Zuiderlijke Oceaan inloopt. Van beide kant slaan er golven op, indrukwekkend om te zien. Het laatste strand wat we bekijken is Waterfall Beach, waar een iets hogergelegen stroompje als een waterval naar beneden op het strand terecht komt. Het is niet heel bijzonder, dus vertrekken al gauw weer verder naar Denmark. Een leuk klein stadje waar we een kort rondje maken, boodschappen doen, tanken en daarna naar onze overnachtingsplek rijden halverwege naar Albany. Een plek aan het water bij de Torbay Inlet. 's Avonds lopen we het strand op om de zonsondergang te bekijken. Toch best gek dat de zon nu rechts van ons ondergaat en niet meer recht voor ons de zee in. We moeten duidelijk nog wennen dat we aan de Zuidkust zijn nu.