Abel Tasman Coastal Track Day 2

Vandaag staat dag twee van de Abel Tasman Track voor de boeg. We staan vroeg op, omdat we dus met eb onze tocht willen vervolgen. We pakken onze tent in, ontbijten en maken de overtocht. We lopen over nat zand, dat heel irritant aan onze slippers blijft plakken, en langs allemaal boten die droog liggen, een geinig gezicht. Af en toe moeten we door watergeultjes tot onze knieën door het water. Na een tocht van 30 minuten zijn we aan de overkant en we zien het getijde al inkomen. We blijven even kijken en in mum van tijd staat het water hoog genoeg dat de boten weer drijven, Jezus wat gaat dit snel!

Vanuit Torent Bay vervolgen we onze weg naar Awaroa, onze volgende camping. We hebben een tocht van ruim 8 uur voor de boeg met een lekkere temperatuur van 25 graden en geen wolkje in de lucht. We lopen door mooie regenwouden met heel veel Nikau Palms en Silver Ferns (het nationale symbool van Nieuw-Zeeland). Vlak voor Bark Bay (halverwege en waar we onze pauze willen houden) komen we langs Medlands Beach. Dit is een van de mooiste stranden die we ooit gezien hebben. Een mooi stroompje dat vanuit de bergen over het strand de zee inloopt, rotsblokken, een paar boompjes aan de zijkanten van het strand voor de schaduw, turquoise zee, gouden strand en in de rug bedekt door bergen met regenwoud. Een plaatje! We blijven hier een tijdje en vervolgen onze weg richting Bark Bay, slechts enkele minuten lopen, waar we dus onze pauze houden.

Na de pauze is het helaas geen eb dus moeten we onze weg vervolgen over de alle-getijden-track. Gelukkig is dit maar een kwartiertje omlopen en het is ook nog eens een mooie route. We klimmen over een kleine heuvel en komen uit bij twee prachtige stranden, eerst bij Tonga Quarry en later bij Onetahuti Bay. Dit laatste strand is een heel lang uitgestrekt strand, echt heel mooi. We blijven hier niet zolang hangen, omdat we er anders nooit komen.

Op een gegeven moment komen we voor de keuze onze track vervolgen of naar een wandelpad wat niet van de DOC is. We kiezen voor dit laatste en komen uit bij een stuk privéland midden in Abel Tasman National Park. Er is hier een lodge en zelfs een pizzatentje. Na onze lange tocht van vandaag vinden we dat we dit wel verdiend hebben, dus we halen er eentje. We besluiten deze op het strand op te eten en zetten er een kopje koffie bij. Een pizza heeft nog nooit zo lekker gesmaakt! Wat een luxe wederom op onze tocht.

We blijven een tijdje hangen op het strand, Awaroa Beach, wat ook behoord tot het stukje privéland. Dit is het langste strand van de Abel Tasman, heel mooi. Als we naar Awaroa, waar onze camping is, willen lopen kunnen we 2 dingen doen: teruglopen en de DOC-track weer vervolgen of wachten op eb en de overtocht over water maken. Natuurlijk kiezen we voor dit laatste, want anders moeten we twee uur in plaats van 30 minuten lopen. We worden verplicht om nog anderhalf uur op het strand te wachten, wat vervelend! We nemen een aantal duiken en lopen naar de oversteek plaats. Terwijl we het getijde zien wegtrekken, komen er ineens allemaal Stingrays (pijlstaartroggen) uit de baai. Echt heel spannend en fantastisch om te zien. Een man weet ons te vertellen dat deze vissen het favoriete voedsel van Orka's zijn. Daarom worden hier vaak Orka's voor de kust gespot, maar helaas zien wij ze vandaag niet.

Na een tijdje de roggen te hebben bekeken en het water op redelijke laagte maken we de overtocht. Met onze backpacks boven het hoofd lopen we tot onze middel door het water. De zon schijnt nog steeds heerlijk dus we hebben geen last van het koude water. Eenmaal aan de overkant komen we al gauw bij onze camping aan. Over een tocht van normaal 8,5 uur hebben wij bijna twaalf uur gedaan door al onze chillmomentjes op de verschillende stranden. Wat een relaxte tocht is dit tot nu toe!