De bouwval Christchurch en de weg naar het adembenemende Kaikoura

We worden wakker en het is heel mooi weer. We maken ons langzaam klaar en trekken onze zomerkleding aan, voor het eerst sinds dagen schijnt de zon weer eens. Nog maar net onderweg naar Christchurch komt het met bakken uit de lucht vallen en dit blijft de hele dag zo. Het weer van de laatste dagen houdt aan.

We moeten een halfuurtje rijden richting Christchurch, de grootste stad van het Zuidereiland en na Auckland de grootste stad van heel Nieuw-Zeeland. In 2011 is Christchurch getroffen door een aardbeving met 6.8 op de schaal van Rigter. Tijdens deze aardbeving zijn 185 mensen overleden, vandaar dat er midden in de stad een herdenkingsplaats is met 185 witte lege stoelen. Heel indrukwekkend om te zien en vooral de kinderstoelen en maxicosies die ertussen stonden waren aangrijpend. 

Ruim vijf jaar na de aardbeving zijn er nog ontzettend veel lege plekken, ingestorte gebouwen en bouwvallen, wij vinden de stad een grote puinzooi. Overal staan ook graafmachines, hijskranen en bulldozers en bijna alles staat in de stijgers. Om de stad enigszins op te fleuren is er heel veel grote street-art, van tientallen meters hoog, te zien op de grote gebouwen en in de kleine steegjes mooie design tekeningen, echt overal is street-art te vinden. Het is echt super mooie kunst! Daarnaast hebben ze het project Re:START. In het centrum hebben ze allemaal gekleurde zeecontainers staan met daarin allemaal winkeltjes, van souvenirwinkeltjes  en eetkraampjes tot meelzaken en zelfs geldbanken. Dit project is goed gelukt, want het geeft de stad echt een beter aanzien. We vonden de stad heel indrukwekkend om te zien, maar na een paar uur er te hebben rondgelopen willen we er gauw weer weg. We bestellen bij een lokaal koffiebarretje een Affogato (overheerlijk zelfgemaakt bolletje ijs met daarover een dubbele espresso gegoten) en vertrekken richting Kaikoura.

De weg naar Kaikoura is sinds enkele dagen weer open, nadat deze verwoest is en gesloten was na de aardbeving van 13 november jongstleden. Echter waarschuwt men dat er onderweg nog vele wegopbrekingen zijn, waardoor je op sommige stukken maar 30 km per uur mag, en is de weg na 20:00 uur gesloten. Toch zijn we blij en opgelucht dat we Kaikoura weer kunnen bereiken. Kaikoura schijnt namelijk een van de mooiste plekken van het Zuidereiland te zijn. Na enkele kilometers blijkt dat de weg vanwege het slechte weer van vandaag, per direct is gesloten. Lichtelijk teleurgesteld en geïrriteerd bespreken we onze opties, wagen we het erop, hopend dat morgen de weg weer geopend is? Gelukkig blijkt er een alternatief te zijn... Echter is deze route wel 40 km om en gaat door de bergen te gaan. Kortom, we hebben hoe dan ook een lichte vertraging.

We besluiten voor de alternatieve route te gaan. Na een tijdje rijden, blijkt deze route een geluk bij een ongeluk te zijn. Waar je bij normale (snelste) route door een vlak landschap rijdt, gaat onze route langs prachtig besneeuwde bergen (je zou hier haast kunnen skiën) en zien we veel laagvliegende valken op zoek naar een prooi in de velden naast de weg. Onderweg komen we de indrukwekkende gevolgen van de aardbeving tegen. Zo zijn er natuurlijk gevormde drempels in de weg, of zelfs scheuren in de weg (deze zijn weer opgevuld met nieuw asfalt). Ook zijn er weghelften weggezakt, waardoor je elkaar op één rijbaan moet passeren. Je moet dus op elkaar wachten. We zien onderweg een uit elkaar gescheurde brug die is opgevuld met betonblokken en we zien zelfs een compleet in elkaar gestorte brug waardoor we over een houten noodbrug het riviertje moeten oversteken. Kortom, deze alternatieve route gaf ons hele mooie natuur en we vonden het erg indrukwekkend om de gevolgen van de aardbeving te ervaren. Dit is de minst aangedane weg ter gevolge van de aardbeving. De andere wegen zijn er nog stukken erger aantoe. 

Nadat we de pas door zijn komen we in de district Kaikoura en niet veel later in het stadje Kaikoura. Vanuit de bergen rijden we de zee tegemoet wat een prachtig gezicht, maar we worden ook continue geconfronteerd met de verwoestende krachten van moeder natuur. De aardbeving van 7.8 op de schaal van Rigter heeft veel schade aangericht, zo is de hele haven enkele meters omhoog geschoven. Boten kunnen dus alleen met vloed de haven verlaten. Veel huizen en winkels zijn onbewoonbaar en het stadje dat leeft van toerisme heeft economisch erg moeten inleveren. We spreken bijna een uur met de eigenaresse van het hostel, nadat ik vroeg hoe het was. Ze zei vreselijk, het leek wel oorlog. Zes weken zaten ze opgesloten, kregen ze beperkt voedsel en drinken, moesten ze in dixies naar het toilet (van die bouwtoiletten) en vlogen er 's van 6:00 - 20:00 uur helicopters over het stadje. De verhalen waren verschrikkelijk om aan te horen. Het blijkt dat er na 13 november ruim 250 naschokken zijn geweest en afgelopen nacht bleek er nog een grote te zijn. Maargoed dit mag dan wel het episch centrum van de aardbeving zijn, dat laat ons niet weerhouden om het adembenemende Kaikoura te verkennen.