Heli-Hike af Fox Glacier and Blue Pools

We hebben onze wekker op tijd gezet, want we willen een Heli-Hike op een van de twee gletsjers boeken, de Franz Jozef of de Fox Glacier. Na de avond ervoor uren op het Internet informatie te hebben opgezocht over de twee gletsjers, de verschillende organisaties en niet geheel onbelangrijk het weer (tochten worden met grote regelmaat afgeblazen vanwege het weer en de afgelopen drie dagen gingen er geen helicopters de bergen in), durfden we nog niet online te boeken. A vanwege het weer, er waren te veel tegenstrijdige berichten, en B we vonden het lastig om een keuze te maken, het is immers veel geld wat deze tochten kosten en we willen er natuurlijk wel het maximale uithalen. We gingen dus precies om 08:30 uur (openingstijd) naar de I-Site. Niet geheel onbelangrijk, naast de balie van de I-Site, zat de organisatie die Heli-Hikes naar de Franz Jozef gletsjer doet en we waren in het plaatsje Franz Jozef. Het plaatsje Foxtown en de gelijknamige gletsjer lagen 30km verderop. Daarnaast was het weer gegarandeerd helder en zonnig tot 11 uur. Franz Josef had een plekje vrij om 09:00 uur en Fox om 11:00 uur. Het meisje van de I-Site wilde dus de Franz Jozef voor ons boeken, duidelijk de meest voor de hand liggende keuze met bovenstaande informatie. Totdat Ik een cruciale vraag stelde en een man van de I-Site van achter kwam, onze vraag hoorde, ons bekeek en zei: "you two: definently do the Fox Glacier, and you two guys are very lucky because the weather hasn't be that great for weeks." Het feit dat de meesten de Franz Jozef doen komt doordat het plaatsje groter is en het bedrijf commerciëler is. Hierdoor staan er ook meer positieve recensies over dit bedrijf op Internet. Ook is de Franz Jozef beter zichtbaar (70% vs 30%) vanaf de Valley en dus interessanter voor de meesten, die niet de Gletsjer op willen. De Fox Glacier is minder stijl, waardoor er meer ijsgrotten ontwikkelen en is moeilijker te bewandelen. Daarnaast doen ze bij Fox freeguiding en weet de gids van te voren dus ook niet waar je heen gaat. Op de Franz Jozef zijn gebaande paden. Na het korte gesprekje met deze man, waren we helemaal overtuigd, we gaan de Fox doen. Net dat laatste duwtje wat we nodig hadden. Ohja en de twijfel die we hadden om de goedkopere optie, de scenic flight over beide gletsjers te doen, verviel nu helemaal. Je ziet dan wel beide gletsjers en als de geluk hebt zie je Mount Cook en de Tasmangletsjer, maar je ervaart het dan niet zo als lopen op de Gletsjer. Kortom, we waren deze onafhankelijke adviseur heel erg dankbaar.

Voordat we over ons avontuur gaan vertellen, zal ik eerst wat meer informatie geven waarom deze gletsjers zo bijzonder zijn. Ze staan beiden op de Unesco werelderfgoedlijst. Ze hebben beiden een hele bijzondere ligging vlak bij de kust en lopen bijna door tot aan zeeniveau. Vanaf de vallei sta je in een regenwoud te kijken naar een gletsjer, een bizar natuurwonder. Dit komt doordat er warme lucht vanuit Australië over de Tasmanzee richting Nieuw-Zeeland gaat. De lucht koelt iets af en er ontstaan heel veel wolken. Die trekken dus over Nieuw Zeeland, maar in dit gebied blijven die wolken dus heel lang hangen en regent het meer dan 200 dagen per jaar. Er zijn bijna geen plekken waar het vaker regent dan hier. De bergen liggen op slechts 19km van de Tasmanzee en gaan ineens stijl omhoog, de wolken kunnen er dus niet overheen. Er valt 12 meter regen per jaar in het dal en in de bergen 80 meter sneeuw. Het bizarre dat achter alle gebergten, pas na Mount Cook enz, woestijnlandschap is, daar valt slechts 12 cm per jaar. Kortom, het is een zeldzame vertoning dat deze Gletsjers zo dichtbij de kust liggen, met een tropisch regenwoud in het dal en zich op zo'n geringe hoogte bevinden!

Ik zal weer terug gaan naar ons avontuur deze dag. Nadat we hadden geboekt vertrokken we om 09:15 uur richting Foxtown waar we ons om 10:30 uur moesten melden. Voor een rit van 30 minuten, ruim de tijd, maar wij zijn Tom en Loes niet als we ook nog de Franz Jozef Gletsjer willen zien, dus we besluiten door de Valley te rennen. Met onze tassen op de rug en onze slippers. De tocht ernaar toe was prachtig door het regenwoud en de gletsjer is van een afstand goed te zien. Maargoed we zijn blij dat we hebben gekozen om een HeliHike te gaan doen, want je ziet gewoon een hele brede baan sneeuw/ijs. Ik had een beetje het gevoel dat ik naar een skipiste keek. De romantiek en het verhaal achter is boeiender dan het van afstand naar een gletsjer kijken. Begrijp me niet verkeerd het was mooi, maar het was vooral het hele plaatje dat het mooi maakte, zoals alle watervallen, het regenwoud en de gedachte dat die witte streep gewoon een gletsjer is. Maar je ervaart/voelt het zeg maar niet. Na wat foto's te hebben geschoten zijn we snel naar onze auto gerend en naar Foxtown gereden, we hadden nog precies een half uur!

Eenmaal aangekomen bij de organisatie van de HeliHike kregen we sokken, schoenen en als je wilde kleding voor op de Gletsjer, maar voorbereid als wij zijn hebben we onze eigen kleding die bestemt is tegen dit soort avonturen. Nadat we allemaal waren aangekleed kregen we een uitgebreide instructie over de Helikoptervlucht en vooral het benaderen, betreden en verlaten ervan en de gevaren van de gletsjer. Met andere woorden: "luister naar je gids"!

We reden met een busje naar het heliplatform, waar de rotatorbladen van de heli al stond te draaien. Man wat maakt dat ding een geluid. We moesten alle losse dingen (handschoenen, sjaals, mutsen) af doen en in een tas doen. De zuigkracht namelijk in de bladen zuigen en dan kan de motor exploderen. Eenmaal in de helikopter kregen we een koptelefoon op, hiermee konden we de piloot verstaan en her zorgde ervoor dat je niet doof van het geluid van de helikopter werd. We stegen op en hadden een prachtig uitzicht over het stadje, de vallei, de bergen en uiteindelijk de gletsjer. Het streepje sneeuw werd al gauw een immense gletsjer.

Na de landing ontmoetten we ons 2 gidsen Blake en Phil, een Amerikaan en een Kiwi. Phil was zelfs gecertificeerd als freeguide, hij mocht waar hij wilde een gletsjer op. We kregen crampons (van die ijzeren spikes voor onder je schoenen) van ze en uitleg hoe we op deze dingen moesten lopen. We konden gewoon hele steile hellingen op ijs oplopen met deze dingen. Onze gidsen waren echt super relaxed en laid-back en vroegen aan ons wat we wilden zien en als we Iets zagen we dat moesten zeggen en we daar heen konden gaan. Wij gaven aan: "ice caves"! Ze zeiden dat ze het gebied hadden verkend en vanochtend al een mooie hadden gezien. Het was een grote waar ze in konden en door heen konden lopen, ze hadden al tijden niet zo'n grote gezien.

Vol goede moed liepen we naar de grote ice cave. Onderweg moesten we allerlei hindernissen overbruggen. Scheuren, heuvels en het mooiste was, er was geen pad, dus continue testten ze of het sterk genoeg was en hakten ze stukken ijs weg om er langs te kunnen. Ook moesten we een stukje abseilen. Het was echt een avontuur en wat is de Gletsjer mooi van kleur, wit met een hele heldere kleur blauw erdoor, van het water wat er onder door loopt. Na een half uur bleek dat we verkeerd waren gelopen (je verdwaalt immers snel op een Gletsjer), maar het was hier niet ver vandaan. Toen we bij de gletsjer waren bleek dat de hele ijsgrot helemaal vol was gelopen met water, terwijl ze twee uur daarvoor nog daarin hadden gestaan. De gidsen waren lyrisch! Kijk dan! Hier waren we net en nu dit.. Wat is de natuur toch mooi en wat veranderd het snel. Maarja zij zien dit vaker, maar ik was erg teleurgesteld, want tja wij wilden ijsgrotten in.. Ondertussen liepen we verder en toen we 15 minuten later hetzelfde punt bereikten, was een andere plek, waar we even daarvoor stonden, helemaal vol gelopen met water! Echt bizar, en nu maakten we zelf mee hoe snel de natuur veranderd!

We liepen door en ik zag een blauwe opening! Ik dacht: "wauw" en vroeg aan de gids of ik erin kon. Hij hakte de de opening iets groter en er kwam een hele mooie blauwe grot in tevoorschijn. Eerst moesten we een stukje naar beneden, het was zicht was geweldig, het leek wel kristal! Even verder in de grot was een wak, waar we niet te dicht bij mochten komen, omdat we volgens de gids meters weg konden zakken in de gletsjer (de Gletsjer is 150 tot 300 meter dik, dus je kan wel nagegaan hoe diep je kan wegzakken). Daarna moest we een stukje kruipen om vervolgens door een nauwe opening weer omhoog te komen! Het was zo gaaf dat we 2 keer gingen.

Na dit spannende avontuur kwamen we bij snel stromend water en we dronken hiervan, wat lekker dit verse water! Iets verder was een dikkere straal en daar deden we allebei een hoofddouche, pfff we werden gebrainfreezed. Volgens de gidsen was dit voor good luck. We vervolgden onze weg naar boven en ineens begon Phil te juichen, we hadden het hoogste punt sinds weken bereikt. Hij was mega blij! Echt grappig om te zien. De gids hakte ook een stukje ijs om te voelen, man wat was dit zwaar. We hadden de sportschool voor vandaag weer gehad! Het ijs was trouwens ook erg scherp van buiten, maar aan de binnenkant van de grotten was het heel glad geschuurd, volgens mij door het water, maar dat weet ik niet zeker.

We waren trouwens heel goed, volgens de gidsen liepen we alsof het onze natuur was en leek het alsof we dit vaker deden. We zouden gids kunnen zijn. Ik moet eerlijk zijn we liepen ook erg soepel en we liep ook alsof het gewoon asfalt was. Terwijl we ook mensen zagen stuntelen. Maar volgens mij is het een kwestie van lef en angst. Als je voorzichtig doet, gaat het juist mis, je moet gewoon lopen, dan werken de crampons het best. Na 3 uur op de gletsjer te hebben gelopen, werden we weer met de helikopter opgehaald.

Deze HeliHike was echt een van de beste ervaringen tijdens deze reis, misschien wel in mijn leven! Het was duur, maar meer dan waard! Wat een geweldige dag, en het ergste is het is nog maar 15:00 uur, de dag was dus nog niet om en er bleken nog meer Highlights te komen. Nadat we geland waren reden we namelijk richting Wanaka. En die weg, de SH6, pffff... Wat een weg. We wilden in iedere bocht wel stoppen voor foto's. Eerst reden we langs hele mooie stranden en Cliffen. Daarna kwamen we bij Reusachtige bergen aan prachtig grote meren. Je voelt je als mens echt heel klein omsingeld door al die besneeuwde bergtoppen. We kwamen kleine stroompjes tegen, brede rivieren en rivieren met milky blauw gletsjerwater. Kleine tot mega grote rotsformaties langs de weg en in rivieren. En tot slot kwamen we bij de blue Pools. Helder blauwe brede riviermonding, met volgens mij water afkomst van een gletsjer (Nieuw-Zeeland heeft er meer dan 3000). We liepen over de hangbrug waardoor we een mooie foto konden maken. Deze foto volgt nog, want een foto zegt meer dan 1000 woorden en ik kan het gewoon niet omschrijven. Na de blue pools reden we door naar Wanaka.