Putangirua Pinnacles en Cape Palliser

We worden wakker en het regent nog steeds. We ontbijten rustig en de Spanjaarden komen er bij zitten. De tijd vloog, want het was in mum van tijd 2,5 uur later. Waar de avond eindigde ging het 's ochtends dus weer verder! Het was 10:30 uur en we vonden dat we echt moesten gaan. We gingen vandaag namelijk naar Putangirua Pinnacles om daar een korte track te doen. Het is een wild en ruig landschap. Ook wel zogenaamde badlands, een terrein dat wordt gevormd door sterke wind- en watererosie. We liep door een droge rivierbedding omhoog en kwamen bij de Pinnacles. Het was ondanks de koude en de regen heel erg mooi om te zien, eigenlijk maakte dat gebied nog mooier, wat robuuster. Het was ook een beetje gevaarlijk met losliggende rotsen en er vallen geregeld steentjes naar beneden. Dit gebied was decor voor Lord of the Rings III: Return of the King. De scène waar Aragorn, Legolas en Gimli door de Dimholt Road rijden om de Army of Death te ontmoeten.

Na de Pinnacles zijn we een stukje verder gereden, zo'n 20 kilometer verderop, naar Cape Palliser, bekend om zijn lighthouse en nog belangrijker: de grootste zeehondenkolonie van Nieuw-Zeeland die nu in broedtijd zitten. De weg hier naartoe was prachtig! Links had je de bergen en rechts de zee. Het gebied was heel robuust en de zee was woest! Af en toe sloegen de golven over de weg. Overal lagen grote keien en Rotsen en de weg liep van een asfalt weg over in een grindpad. Langs de weg stonden prachtige bloemen en er liepen duizenden schapen. Eenmaal bij Cape Palliser aangekomen zagen we een vuurtoren. Deze hebben we bezocht, maar we moesten eerst 250 treden op. Vanaf de vuurtoren hadden we een prachtig uitzicht over het gebied.

Eenmaal beneden ging het grote avontuur beginnen. We waren de enigen op het zwarte strand..... dachten we. Plotseling zagen we wel 30 zeehonden. Van afstand allemaal lijkend op de keien en rotsen. Totdat je te dichterbij komt. Dan keken ze allemaal op, heel grappig! Het was fantastisch! We reden door naar een meer afgelegen baaitje om daar te kijken naar de zeehonden. Deze baai zag er door alle rotsen een stuk ruiger uit. Toen we uitstapten zagen we al veel zeehonden. Er kwam een vreemd schreeuwend geluid achter de rotsen vandaan. Dus we liepen er naartoe om te kijken wat er was. Daar zagen we allemaal baby zeehonden! Ongelofelijk mooi! Wel spannend want de mannetjes lieten duidelijk merken dat we niet welkom waren en gromden naar ons en kwamen in onze richting. We hebben een hele tijd vol bewondering staan kijken naar deze prachtige, grappige wilde dieren die van zo'n 3 meter afstand van ons vandaan waren. Het was geweldig!!! Na Cape Palliser zijn we naar een klein plaatsje 20 kilometer van Wellington gereden. We staan in een mooi park omringt met bergen en bomen, heel mooi!